Pia Douwes kruipt in de huid van Callas
De internationale musicalster Pia Douwes trekt sinds vorige week door het land als Maria Callas in de productie Master Class. In het kader van haar tournee heeft ze bij EMI Classics een cd met haar favoriete Callas-fragmenten uitgebracht. Een enerverend album.
Pia Douwes is één van de grootste musicalsterren van Nederland. Ze treedt over de hele wereld op, in rollen als Evita in de gelijknamige musical, Fantine in Les Misérables en Rizzo in Grease. Ze heeft verder ruim dertig cd’s op haar naam staan en was de afgelopen jaren in diverse tv-programma’s te zien.
Nu kruipt ze in de huid van Maria Callas in een theaterstuk van Terrence McNally, genaamd Master Class. ,,U bent als publiek aanwezig bij een masterclass van de operalegende. Hoewel Callas probeert les te geven aan jonge operatalenten, komt ze toch vooral zichzelf, haar verleden en haar frustraties tegen”, aldus de organisatie.
De productie wordt geregisseerd door Frank van Laecke, die vorig seizoen Faust regisseerde bij Opera Zuid. Naast Douwes bestaat de cast uit Maartje Rammeloo, Babette Holtmann, Michiel van Lieshout, Kees van Zantwijk en Rudy Hellewegen.
Douwes heeft voorafgaand aan haar grote tournee (53 voorstellingen tot en met 27 mei) bij het label EMI Classics een album samengesteld met haar favoriete Callas-fragmenten (50999 0957812 8). Haar selectie geeft een veelzijdig beeld van de legendarische zangeres.
Erg fraai vind ik het fluwelen ‘Al dolce guidami castel natio’ uit Anna Bolena van Donizetti. Ook bijzonder zijn de drie fragmenten uit Il Pirata van Bellini, het minst bekende werk van de cd. Callas stopt zoveel beleving en drama in de lange solo’s, dat je volledig meegezogen wordt en beseft: dit was een unieke artieste.
Zie voor meer informatie over de productie de website van Master Class.
De auteur
4Reacties
Ik heb niks met musicals maar ik vind Pia een leuke vrouw.
Gisteravond zag ik Pia Douwes als Callas in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. En ik moet zeggen: het is een hele prestatie om een stuk in twee akten zo lang te dragen, want mevrouw Douwes is voor negentig procent van de tijd aan het woord. Toen ze vooraf maar meteen liet weten dat ze nauwelijks zou gaan zingen, dacht ik: jammer. Maar die ene keer dat ze voluit zong was iedereen onder de indruk, omdat het een mooi contrast was met de versleten stem die ze (naar ik vermoed) bewust nabootste voor deze Masterclass anno 1972. Maar wat ik bovenal bewonderde was haar monologue intérieur (omzeggens) met op de achtergrond een aria uit La Sonnambula, waarbij het tempo van de muziek en die van haar tekst elkaar prachtig in evenwicht hielden.
Humor en twee verrassend goede stemmen (in moeilijke aria’s) boden de pianist, de toneelknecht en twee van de drie kandidaten voor deze Masterclass, waarmee de lang uitgesponnen terugblik op het leven van Callas precies vaak genoeg werd onderbroken om draaglijk te blijven.
Dat het woordgebruik soms wat potig was (vooral bij Callas’ verontwaardiging voor een ordinaire patser als Onassis), zal wel liggen aan het Amerikaanse Engels waarin het stuk oorspronkelijk is geschreven. Wie immers Callas in DVD-interviews wel eens aan het woord heeft gezien, weet dat ze eerder op een lapidaire wijze over haar prestaties sprak dan grof, alhoewel niemand zo naïef zal zijn te denken dat er uit dit fraaie Griekse hoofd nooit een onvertogen woord kan zijn gerold.
En dan dat door mevr. Douwes fraai vertolkte verdriet bij de
passage over die miskraam uit haar verhouding met Onassis. Is dat nu waar of niet? Als ik mij goed herinner meende haar eerste echtgenoot Giambattista Meneghini in zijn boek van niet, terwijl de Nederlandse Callasbiograaf Karl van Zoggel op de website http://www.divinarecords.com een plaats heeft gekregen met zijn ‘bewijzen’ voor het tegendeel (klikken in de linkerkolom op ‘other articles’).
Maar het mooiste vind ik nog dat La Callas met dit toneelstuk na een halve eeuw nog altijd levend wordt gehouden. En inderdaad: de twee in het stuk genoemde opera’s (La Sonnambula en Macbeth) illustreren elk op bijna tegengestelde wijze de bijzondere talenten van deze zangeres. Gewoon te verkrijgen op Opera d’Oro (Sonnambula ofwel Milaan maart ’55 ofwel Keulen 6 (niet 4) juli ’57; Macbeth Milaan dec. ’52).
@Spen1992: dit is toch ook geen musical?
@Steven SURDÈL: goed geschreven verslag, duidelijk kennis van zaken. Klinkt als een boeiend toneelstuk (mooi affiche van Pia Douwes trouwes..eh..trouwens)
Nee, dit is een toneelstuk, maar Pia Douwes is toch een musicalster?