Live in HD start met Tristan und Isolde
Op zaterdag 8 oktober opent in negentien Nederlandse bioscopen het nieuwe Live in HD-seizoen van de Metropolitan Opera. Voor de honderdste live-uitzending vanuit het New Yorkse operahuis is gekozen voor Wagners Tristan und Isolde. Sopraan Nina Stemme zingt de vrouwelijke hoofdrol, Stuart Skelton zingt Tristan.
Met deze productie als opening van het seizoen breekt het New Yorkse operahuis met de traditie dat Anna Netrebko de hoofdrol zingt in de eerste voorstelling. Die eer is dit jaar voor Nina Stemme, de Zweedse sopraan voor wie Isolde haar ‘signature role’ is. Ze sloot het vorige Live in HD-seizoen af met de hoofdrol in Elektra en opent het nieuwe met Isolde, een partij die ze al in 2005 in Bayreuth zong. De pers noemde haar toen de “koningin van de Festspiele”.
De in Stockholm geboren sopraan, die dacht voor het lyrische repertoire in de wieg gelegd te zijn, zong haar eerste Wagner-rol in de Met in 2000: Senta in Der fliegende Holländer. Toen kostte het haar nog moeite, zo memoreerde ze in een recent interview, om de zaal vocaal te vullen. “Senta is my limit, my grenzen partie”, schreef ze aan haar voorbeeld Birgit Nilsson. Enkele jaren later, in 2003, leek de relatief kleine zaal van het Glyndebourne Festival haar een veilig startpunt voor de zware rol van Isolde.
Tenor Stuart Skelton maakte begin dit jaar zijn debuut als Tristan in de productie die nu in de Met staat, maar eerder dit jaar zijn eerste voorstellingen beleefde in Baden-Baden. In de meest recente productie van Der Ring des Nibelungen in New York zong de Australiër de rol van Siegmund in Die Walküre.
Dirigent Sir Simon Rattle was vijftien jaar geleden te gast bij De Nationale Opera, toen hij daar het Rotterdams Philharmonisch Orkest dirigeerde in Tristan und Isolde. Hij is voor de tweede maal uitgenodigd door de Met. Eerder dirigeerde hij er Pelléas et Mélisande van Debussy.
De opera Tristan und Isolde vormde ook de opening van het theaterseizoen van de Metropolitan Opera. Vorige week was de première en de eerste recensies spraken van een regie door Mariusz Treliński die het stuk in een “eigentijdse dictatuur” plaatste. Over de prestaties van de hoofdrolzangers en die van de dirigent werd vooral zeer lovend geoordeeld.
Tristan und Isolde is te zien in de bioscopen van Pathé , Theater de Speeldoos in Baarn en de drie bioscopen van CineMec. De CineMec-vestiging in Utrecht Leidsche Rijn heeft met MUSICO-directeur Remco Roovers een nieuwe, vaste inleider.
Hieronder de trailer van de productie:
De auteur
6Reacties
Ik heb de voorstelling van de MET zaterdag jl. gezien. Zeer indrukwekkend, ook al lag dit niet zozeer aan de regie maar aan de muzikale bijdrage. Met name het orkest olv Sir Simon Rattle leverde een formidabele prestatie met een stromende klank, waarin ruimte was voor allerlei nuances. Rattle is een Wagnerdirigent pur sang, die ervoor zorgt dat je je geen moment verveelt tijdens deze lange opera. Stuart Skelton leverde een heel behoorlijke Tristan af, de Isolde van Nina Stemme was degelijk, intens en getuigde van doseringsvermogen. Een opvallende rol was er voor Evgeny Nikitin, die met zijn kenmerkende tatoeages een Kurwenal neerzette, die aan het einde van akte 3 hoofdschuddend de waanzin van zijn verliefde meester Tristan gadesloeg. Zeer indrukwekkend was de rol van Marke, gezongen door Rene Pape.
Een minpunt vormde de regie van Trelínski, die zich afspeelde op een groot schip (akte 1), in een loods vol vaten met chemisch afval (slot akte 2) en in een ziekenkamer (akte 3). Akte 1 werkte het beste omdat het het meest aansluit bij het libretto. In akte 2 werd Brangänes waarschuwing aan het adres van de geliefden niet met beeld ondersteund, hetgeen nogal vreemd was. Ook de ontdekking van Tristans ontrouw aan Marke in een loods vol vaten werkte niet goed. Door allerlei reminiscenties naar Tristans jeugd in akte 3 naar voren te halen met een optredend jongetje en niet te focussen op de kern van deze akte, namelijk het verlangen van Tristan naar de terugkeer van Isolde (en de vraag OF en WANNEER zij komt), werd de opbouw die in deze akte zit verstoord en kwam het einde nogal abrupt (je hoort in de muziek van alles wanneer Marke, Brangäne etc. op het tweede schip terugkomen maar op toneel correspondeerde daar niets mee).
Kortom: muzikaal gezien een prachtige voorstelling met mooie stemmen. Een waardige opening van het nieuwe MET-seizoen. En vooral lof voor de directie van Rattle, die Wagners meesterlijke werk op een voortreffelijke manier voor het voetlicht bracht.
Overweldigende voorstellings grotendeels OOK van regie…
Kijk voor een recensie van Tristan und Isolde en reacties daarop ook eens op blog.cinemec.nl.
Een prachtige voorstelling! Muzikaal dan. Ik heb er echt van genoten.
Wel weer een beetje rare setting. Ik kon van die loods met vaten toch niets maken, of het moest zijn dat niemand daar zou gaan zoeken naar twee geliefden wegens volstrekte ongeschiktheid van de omgeving. Anderzijds: een loods met vaten vol gevaarlijk spul zou extra bewaakt worden en vol camera’s hangen, en dan hebben die twee daar sowieso niets te zoeken wegens risico op betrapt worden. En wie heeft er toch bedacht om Tristan in zo’n onflatteus en slecht zittend uniform te steken? Jammer. Zangers verdienen toch echt beter dan dit.
Inderdaad een fascinerende voorstelling. Het was mij niet altijd duidelijk waar het zich afspeelde. Vooral de tweede akte stelde me voor nogal wat raadsels.Zouden de vaten met gif afval de vergiftigde relatie tussen Marke en Tristan symboliseren? In deze voorstelling wordt de relatie tussen Tristan en Koning Marke sowieso verder uitgediept dan ik ooit heb gezien. De tekst geeft er wel aanleiding toe:Vond je te schamel ’t blijk van dank dat wat jij voor hem won, en roemrijk, hij aan jou heeft vermaakt? Toen kinderloos eertijds zijn vrouw verkwijnde, had hij jou lief, zozeer dat Marke nooit opnieuw heeft willen huwen. (vertaling: Thomas Graftdijk). In prachtige filmbeelden wordt deze relatie duidelijk gemaakt. Stuart Skelton zong en acteerde vooral in de laatste akte zeer overtuigend. Hij heeft helaas zijn figuur niet mee en komt daardoor nogal houterig over. Het onflatteuze kostuum en de lelijke pruik hielpen ook niet echt.De enige Tristan die de stem en de physique du role had, was Peter Hoffmann die ik in augustus 1987 in Bayreuth zag in de onvergetelijke regie en decors en kostuums van Jean-Pierre Ponnelle.Nina Stemme’s uithoudingsvermogen was bewonderenswaardig. Het orkest onder Sir Simon Rattle die Mahler’s aantekeningen in de partituur van Tristan und Isolde had bestudeerd, speelde glorieus.
@Rudolph: hopelijk komt The Met snel met een dvd/blu-ray uitgave van deze imponerende Tristan und Isolde die verdere verdieping voor ons allemaal mogelijk gaat maken!