Ze is ongetwijfeld één van de beroemdste operazangers van het heden: Cecilia Bartoli. Van haar cd’s werden er al meer dan acht miljoen verkocht en ze schreef talrijke prijzen op haar naam. Een portret in beeld van de Italiaanse diva. Met dank aan Youtube.

Het laatste album dat Cecilia Bartoli heeft uitgebracht is typerend voor haar artistieke status van dit moment. Ze zocht diverse, veelal nooit eerder opgenomen castratenaria’s bij elkaar en maakte er een album van, inclusief uitgebreide toelichting over de tijd van de castraten en zelfs een castratenwoordenboek.

Het resultaat, Sacrificium, is een indrukwekkend staaltje marketing. Alles is gelikt, alles is perfect. En natuurlijk wordt er een schier eindloos durende reeks concerten in Europa aan vastgeplakt (waaronder eentje in Amsterdam). Conclusie: Bartoli is niet zomaar een zangeres meer, het is een merk, een merk dat flink geëxploiteerd wordt.

Uiteraard begon het zo niet. Bartoli’s ouders waren beide professioneel zanger en gaven haar al vroeg les. Haar eerste optreden was als herdersjongen in Tosca van Puccini.

Bartoli studeerde aan het Conservatorio di Santa Cecilia in Rome. Daarna stond ze al heel vroeg op voorname planken. Ze debuteerde in de Arena di Verona in 1987. Daarna volgden optredens in Köln en Zürich en werd ze gestrikt door Herbert von Karajan voor de Salzburger Festspiele.

Bartoli zong in die tijd veel Mozart-rollen. Zo debuteerde ze in de Opéra Bastille in Parijs als Cherubino in Le Nozze di Figaro en bij de opera van Hamburg als Idamantes in Idomeneo.

Het was ook Mozart waarmee ze debuteerde bij de Metropolitan Opera in New York. Daar zong ze in 1996 Despina uit Così fan tutte. Hieronder een fragment uit die productie, met James Levine als dirigent, Carol Vaness als Fiordiligi en Susanne Mentzer als Dorabella.

In 2000 kreeg Bartoli het Berlijnse publiek op haar hand met een vertolking van Donna Elvira uit Don Giovanni (ook Mozart). Hieronder een fragment waarin Bartoli Elvira zingt. Het gaat om een productie uit Zürich uit 2001, met Nikolaus Harnoncourt als dirigent.

In de muziek van Rossini was Bartoli eveneens van meet af aan bedreven. Zo keerde ze een jaar na haar Met-debuut terug naar New York voor de hoofdrol in La Cenerentola, wat haar lijfrol zou worden. Boze tongen beweerden overigens dat de Italiaanse mezzo in die productie versterkt moest worden vanwege haar kleine volume. De Met heeft dat altijd ontkend.

Hieronder zingt Bartoli de aria ‘Non piu mesta’ uit de Met-productie van 1997.

Langzamerhand richtte Bartoli zich steeds meer op barokmuziek. Veel van haar albums wijdde ze aan muziek uit die tijd en ze begon ook Händel-opera’s te zingen.

Het is in de barokmuziek dat haar fenomenale techniek onmiskenbaar aan het licht komt. Wat bijvoorbeeld te denken van onderstaande (voor de meeste zangeressen onzingbare) aria ‘Agitata da due venti’ van Vivaldi?

De laatste tijd heeft Bartoli zich beziggehouden met het Italiaanse repertoire uit begin negentiende eeuw, het belcanto. Daar vloeide bijvoorbeeld haar cd Maria uit voort, een eerbetoon aan Maria Malibran.

Hoewel ze zich dit seizoen weer meer op barok wil richten, is ze nog niet klaar met het belcanto-repertoire. Zo staat in juni 2010 in Dortmund haar door sommigen bij voorbaat weggehoonde debuut als Norma in Bellini’s gelijknamige opera op het programma.

Bij wijze van voorproefje zingt ze hieronder de beroemde aria ‘Casta Diva’ uit die opera.

Op dinsdag 10 november geeft Cecilia Bartoli een concert in het Concertgebouw in Amsterdam, ter gelegenheid van haar nieuwste album Sacrificium.