Henk Smit overleden op 78-jarige leeftijd
Bas-bariton Henk Smit is op 78-jarige leeftijd overleden, tijdens zijn vakantie in Parijs. Dat bericht Opera Nederland. Smit was één van de grootste Nederlandse zangers in de twintigste eeuw.
De zanger begon met echte basrollen, maar nam later ook partijen uit het baritonrepertoire op zich. Hij zong buiten Nederland onder meer in New York, Chicago, Parijs, Frankfurt en Salzburg, waar hij bijvoorbeeld in 1998 in Janacéks Katja Kabanowa zong.
Smit was nog altijd actief als zanger. Zo maakte hij in 2005 nog zijn roldebuut als Don Quichotte in Massenets gelijknamige opera en nam hij begin dit jaar de cd ‘Winterraaize’ op.
Smit was op 25 mei 78 jaar geworden.
De auteur
5Reacties
Als semie-collega, ik ben geen zanger, heb ik Henk Smit altijd als zanger gewaardeerd maar vooral als mede-mens. Zowel op toneel als achter de schermen, in de kroeg of restaurant of als “mentor” van jonge zangers (met name bij Oper Studio Nederland).
Anecdote: Henk en ik hebben in 40 jaar slechts 2 keer met gekruiste armen tegenover elkaar gestaan: 1974 of 75 Stadsschouwburg Amsterdam cantine en 2 jaar geleden in cafe…. (Roelof Hartplein Amsterdam) Henk: “Hoezo die was van jou?” Ik: “Ja dat zei ik toch!” Henk: “Geef die Franstalige Antwerpeneer nog een neut van mij en mij de rekening anders wordt het matten. (terzijde: en met hoeveel man ga tegen mij? 😉 ”
Gewoon een (h)eerlijk mens die als “ster” een “gewone figurant” met verzwikte enkel oppakte en het toneel afdroeg alsof het in de regie zat. 🙂 Zoals wijlen Hans de Roo in zijn laatste dagen weer eens ophaalde.
zondag 18 juli 2010
HENK SMIT
Dit wordt een moeilijk verhaal, want ik weet niet waar te beginnen en hoe te eindigen, en wil veel te veel zeggen.
Laat ik het maar zo simpel mogelijk houden.
Henk Smit is dood.
Henk Smit, de grootste Nederlandse operazanger van onze tijd, Henk Smit, de beste vriend, ooit, van mijn vader, Henk Smit, die ik ‘Oom Henk’ noemde vanaf mijn derde jaar en als puber ‘Henk’ mocht gaan noemen (het waren de jaren ’70), wat me altijd moeite kostte, – Henk Smit, die ik het laatste jaar opnieuw heb leren kennen, bij toeval, nu als vriend, als maatje en mentor. Hij geloofde in mijn talent en wilde me
coachen, me uit mijn muzikale dip helpen.
Henk, die op zijn 78e nog met onverminderde interesse naar de vrouwen keek en na een aantal wijntjes of whiskeys op een Amsterdams terras op de racefiets sprong als een jonge god, en huiswaarts reed, kaarsrecht.
Zijn laatste concert was de ‘Winterraize’, een Groningse versie van Schuberts ‘magnum opus’. Ik was erbij, en was verbijsterd over de fysieke kracht en de warme liefde voor het zingen en de muziek die iemand op die leeftijd nog kon hebben. Ik was erbij, gelukkig. Ik had die middag voor geen goud willen missen.
Gisteren belde zijn dochter: ‘Ik heb een naar bericht voor je’. Ik voelde meteen al wat eraan de hand was en even later zat ik te huilen als een kind.
Het kind dat ik voor Henk nog steeds geweest moet zijn.
zie verder: http://www.janpaulvanspaendonck.blogspot.com
oh, wat een verdriet! Henk Smit, een vriend, kollega, mentor, een prachtig mens met zo veel energy, liefde, tederheid en verstand is niet meer bij ons.
en ook al weet ik dat je mij niet meer kunt horen, wil ik je alsnog een goeie reis wensen naar “een beter plek”. kom goed en zacht naar huis Henk. hartelijk dank voor alles wat jij was, wat jij deed, wat wij van je hebben geleerd.
Serge Novique.
vandaag [2-8] gehoord dat Henk is overleden, voor mij een grote schok
ik heb hem al meegemaakt van het begin van zijn betrokkenheid bij de Ned.Opera [oude] heb hem nog niet zo lang geleden gesproken en dacht eigenlijk altijd dat hij het eeuwige leven had [onzin natuurlijk] maar hij zag er goed en vitaal uit en zong nog steeds, mijn herinneringen zullen blijven, Parijs, de Ring, Blauwbaard en vele andere rollen
Tijdens mijn vakantie in Zwitserland belde mijn broer mij: of ik nog had meegekregen dat …. Henk Smit was overleden. Ik was stil. Nee, dit kon niet, verbijstering, hij zong toch nog steeds? Wat een gemis, zo’n veelzijdig zanger als Henk was, maar ook zo’n bijzonder en warm mens en zo’n harde werker! Wat een kracht voor elk operahuis ter wereld, en gelukkig heeft de Nederlandse Opera hem heel vaak ingezet. Wat heeft hij allemaal niet gezongen, van lyrische-bas- tot dramatische-baritonpartijen. Ook zijn acteertalent was opvallend. Henk durfde alles, als hij tenminste voelde dat het in zijn stem zat, en ik heb nooit gehoord dat dat niet het geval was. Ik heb hem vaak gehoord en diverse keren met hem gezongen en altijd viel me op dat Henk geen toon aan het toeval overliet. Technisch wist hij precies wat hij deed, en bood ook meteen aan je te helpen als je met bepaalde zangproblemen zat! Ik hoorde Henk voor het eerst in La Bohème bij de oude N.O.(Schaunard). Vooral de kracht in zijn warme nobele stem is mij bijgebleven. Al snel daarop kwam de VARA-matinee: de Moskou-cantate van Tsjaikovsky, met Cora Cannemeijer, wat een uitvoering! En toen Nabucco, en al die zinderende vertolkingen van operapartijen die volgden, van Rossini tot Verdi, Puccini, Bartok en Wagner: neem Alberich, aan niets hoorde of zag je dat hier een zanger aan het werk was van al tegen de 70! Een paar jaar geleden zag ik hem in Don Quichotte van Massenet, een nieuwe rol voor hem….. al was dat niet te merken. Henk was een Lebemann, zoals ze in Duitsland zeggen, en zoals ook uit bovenstaande reacties is op te maken, hij hield van het leven: hij moet dan ook de woorden van Scarpia met overtuiging hebben gezongen: “Dio creo diverse belta, vini diversi, io vo’ gustar quanto piu posso del opra divina”!! Henk, mijn verhaal wordt te lang, ik geloof in een voortbestaan van de ziel, dus, na enige reflectie op je leven,ga door, want zacht rusten is het laatste wat je zult willen! Die je liefhebben zien je zeker weer, op een andere plaats en tijd, maakt niet uit. En dan gaan we door met hard werken en genieten van de dingen en mogelijkheden die God ons geeft!! Dag lieve Henk, ik groet je in grote bewondering, heel dankbaar dat je bij ons was. Ad van Baasbank.