Opera en jazz: het gaat samen. Holland Opera heeft beide stijlen met succes vermengd in haar nieuwste productie, Feeks. Het is een snel, rusteloos stuk over ambitieuze bitches in een harde mannenwereld. Hedendaagse opera ten voeten uit.

Even kort door de bocht: hedendaagse opera’s blinken meestal niet uit in toegankelijkheid. De muzikale taal is voor veel ‘klassieke’ operaliefhebbers al pittig, laat staan dat iPod-dragend Nederland er warm voor loopt.

Hoe anders is dat bij Holland Opera. Het jeugdoperahuis zoekt ook vernieuwing, maar dan op een uiterst toegankelijke manier. De nieuwste productie van het Amersfoortse gezelschap, Feeks, is daar een prachtig voorbeeld van.

Feeks is gebaseerd op de komedie De getemde feeks van Shakespeare en gaat over een ambitieus kreng, Katharina, die de eerste president van Europa wil worden. Haar vader raadt haar aan een echtgenoot te zoeken om haar carrière een ‘boost’ te geven, maar niemand is in haar geïnteresseerd. Dat in tegenstelling tot haar zusje Bianca, een popidool die de mannen bij bosjes aantrekt.

Katharina ontmoet uiteindelijk Petruchio. Hij blijkt tegen haar harde imago opgewassen te zijn – al is het op nogal excentrieke manier. Het bizarre huwelijk tussen de twee verandert veel.

De opera gaat als een speer voorbij. De scènes volgen elkaar snel op en zijn fel van toon. Het spel op het toneel wordt bovendien gecombineerd met slim gebruik van videobeelden, zodat er continu wat gebeurt.

De muziek van Oene van Geel en Jasper le Clercq is een interessante combi van jazz en klassiek. Het creatieve, bruisende strijkkwartet Zapp4 mengt zich met elektrische gitarist Andreas Suntrop en in de cast staan vier klassieke zangers naast een popzangeres.

Het pakt mijns inziens goed uit. De partituur heeft dezelfde vaart als het verhaal en is sterk fragmentarisch, wat goed past bij de flitsende montage. Iedere scène krijgt een eigen, passende sfeer.

Bovendien zijn de verschillende personages duidelijk herkenbaar terug te horen in de muziek. De hoge operazang van Katharina en de relaxte, verleidelijke jazz-zang van Bianca maken bijvoorbeeld treffend hun verschillende karakters duidelijk. Of neem Harold. Hij is hoteldebotel op Bianca, wat muzikaal geïllustreerd wordt met heerlijke, zoet-sentimentele klanken.

Sinan Vural vult die rol van Harold prachtig in, met lyrische stem, knappe hoge noten en een verbazingwekkende passage in falset.

De andere rollen zijn eveneens uitstekend bezet. Met spijkerharde zang zet Leonie van Veen geloofwaardig de ambitieuze Katharina neer, terwijl Niek Idelenburg frivool haar toekomstige echtgenoot Petruchio vertolkt. Hij gaat helemaal op in zijn rol.

Marielle Woltring speelt goed de verleidelijke, maar zeer ongeïnteresseerde Bianca. Interessant om zo’n totaal andere manier van zingen te horen in zo’n ‘klassiek’ genre als opera. Florian Just is tot slot een overtuigende Baptista, de vader van Katharina en Bianca.

Met Feeks bewijst Holland Opera zich (wederom) als een operahuis dat op inventieve wijze het operagenre hedendaags en toegankelijk weet te maken.

Feeks is tot en met 16 april nog veertien keer te zien. Zie voor meer informatie de website van Holland Opera.