Naxos heeft onlangs een productie van La rondine uitgebracht. Ter vergelijking een eerder op de markt gebrachte versie van Puccini’s niet zo bekende werk: een geactualiseerde, zeer aan te raden productie.

Puccini was een man van l’Amore, met een hoofdletter A. Al het andere was eraan ondergeschikt, ook de revoluties en de (wereld)oorlogen. De ‘piccole cose’ van het leven, daar draaide het bij hem om. En al deed hij werkelijk zijn best om ook cynische of komische elementen in zijn werk door te voeren, toch kwam hij altijd bij zijn uitgangspunt terug: de allesomvattende en verslindende liefde.

Een liefde waar zijn heldinnen ook aan onderdoor gingen: was het niet door de ziekte, dan wel door de zelfopoffering. Daar is Magda, ‘de zwaluw’ uit zijn gelijknamige opera (La rondine) geen uitzondering op. Met een verleden als de betere courtisane denkt zij geen toekomst te kunnen bieden aan een jonge student en offert zich voor hem op door hem te verlaten en terug te keren naar haar rijke leven in de Parijse salons.

De opera speelt zich af in 1850, maar Graham Vick verplaatste hem naar honderd jaar later, een waarlijk meesterlijke zet. De sets en de kostuums doen aan de Hollywoodfilms uit die tijd denken, en Magda (een voortreffelijke Fiorenza Cedolins, wat een verademing om in die rol een dramatische stem te horen) lijkt een vleesgeworden Marylin Monroe. Kopen!