Lucia di Lammermoor is een opera die eigenlijk maar door één iemand tot een succes gemaakt kan worden: Lucia zelf. Een zware taak, maar Stefania Bonfadelli laat het niet afweten in een productie uit 2003, door Arthaus Musik op dvd uitgebracht. Hulde voor haar virtuoze zang en aangrijpende spel.

De productie van Lucia di Lammermoor werd in 2003 opgenomen in het Teatro Carlo Felice in Genua. Eerder gaf TDK de opname uit, nu heeft Arthaus de titel nogmaals op de markt gebracht.

Interessant is dat er geen scènes of passages geschrapt zijn uit de opera van Donizetti. Zo wordt aan het begin van de derde akte een vaak weggelaten ‘stormscène’ tussen Enrico en Edgardo gespeeld – een scène die er zeker mag zijn.

Zowel het artistieke team als de cast telt een aantal gerenommeerde namen. De regie komt van Graham Vick. Hij kiest voor een op en top Schotse aankleding, met hooglanden als decor en stijlvolle kostuums. Eenvoudig, maar sprekend genoeg en functioneel voor alle scènes. Bovendien komt de aandacht volledig op de personages en hun onderlinge relaties te leggen. Mijns inziens een perfecte manier om een belcanto-opera te brengen.

Aan het hoofd van het huisorkest van het Teatro Carlo Felice staat Patrick Fournillier. Ik vind zijn tempi soms te langzaam. Daartegenover staat dat hij verfijnde articulatie uit het orkest haalt en de finales prachtig opbouwt.

De rollen zijn vrijwel allemaal sterk bezet, al had ik de heftige emoties uit de opera op sommige momenten nog wel iets sterker in de zang willen horen.

Mirco Palazzi springt er voor mij uit als Raimondo, die hij met grote, stabiele stem vertolkt. Echt een rustpunt, een baken in de voorstelling. En ook Roberto Frontali mag er wezen, als bevlogen gezongen Enrico.

Cristiano Olivieri vind ik wat minder als Arturo (te scherp, te droog), maar Marcelo Álvarez geeft een aangrijpende vertolking van Edgardo. Hij laat een zeer emotionele tenor horen. Hier en daar wat overgeaccentueerd, maar altijd vol beleving en begrip van wat hij zingt. Hij houdt zich absoluut niet in.

Zoals gezegd is er echter maar één die de show kan maken en dat is Lucia, hier gezongen door Stefania Bonfadelli. De Italiaanse sopraan heeft een fraai, donker timbre, met spetterende hoge noten die me aan Natalie Dessay doen denken. Bovendien beschikt ze over een smal, kwetsbaar postuur (ook al à la Dessay), wat haar extra geloofwaardig maakt in haar rol.

In de eerste akte komt ze me nog wat vlak en ongrijpbaar over, maar ze groeit gaandeweg de voorstelling en grijpt de waanzinscène met beide handen aan voor een imposant staaltje virtuoze zang én aangrijpend acteerwerk. Moeiteloos en onvermoeibaar glanst ze door haar partij heen, terwijl haar glazige ogen en ontroerende spel haar waanzin voelbaar maken.

Het gejuich na haar lange soloscène is groot. En terecht. Zo’n vertolking verdient hulde.

Tip: Zaterdag 19 maart zingt Natalie Dessay de hoofdrol in Lucia di Lammermoor in een live uitzending van de Metropolitan Opera. De productie wordt door diverse bioscopen in Nederland uitgezonden.