The Best of Plácido Domingo was er al, nu is er ook The Very Best of Plácido Domingo, uitgebracht bij EMI Classics. Je moet wat, als een zanger niet van ophouden weet… Maar het album maakt haar naam waar: het is een fraai portret van een legendarische stem.

In januari vierde Plácido Domingo zijn 70e verjaardag. Place de l’Opera stond daar uitgebreid bij stil met een ode aan de zanger en een achtdelige Domingo-discografie. Daarin kon u onder meer lezen over de grootse prestaties die hij in zijn lange, lange carrière heeft geleverd. Zijn ruim 3500 voorstellingen, zijn meer dan 130 rollen, zijn honderden opnames, enzovoort.

Ook het album The Very Best of Plácido Domingo, dat rond zijn verjaardag bij EMI Classics verscheen, is makkelijk in imponerende statistieken te vangen. De twee cd’s bevatten 39 nummers van zo’n 20 verschillende componisten, opgenomen tussen 1971 en 2002. Daar spreekt een uiterst veelzijdige zanger uit die al decennialang op topniveau presteert.

Uiteindelijk zijn het echter niet de aantallen rollen en opnames die van Domingo, of welke zanger dan ook, een levende legende maken. Het is die stem, die muzikaliteit, die persoonlijkheid. Dáármee heeft hij door al die jaren heen miljoenen mensen bekoord.

The Very Best of Plácido Domingo geeft een alleraardigst ‘portret’ van die stem. Lichte opera, zware opera, operette, zarzuela: zijn tenor wordt in vele kleuren afgeschilderd.

De sterk dramatische aria’s springen er voor mij uit, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Mozart- en Händel-fragmenten, die ik wel mooier heb gehoord. Intens drama lijkt Domingo op het lijf geschreven te zijn. Zijn doordringende stem kan zó diepgaan. Van een subtiele traan tot rauwe emoties.

Neem de verismo-fragmenten van Puccini en Mascagni. Een aria als ‘E lucevan le stelle’ uit Tosca is onnoemelijk vaak opgenomen, maar Domingo weet me er nog steeds mee te raken. Het leed giert door zijn stem.

Hetzelfde geldt voor de reeks Verdi-aria’s waar de tweede cd mee begint. Stuk voor stuk zingt hij ze met de grootste beleving. Hij laat de Verdiaanse emoties niet enkel horen, hij laat ze werkelijk voelen. Zijn zang verbloemt of verfraait niet, de pijn is echt.

Een aantal zarzuela-fragmenten en Spaanse liederen vormen een heerlijke afsluiter van de collectie Domingo-kunststukjes. Temperamentvol en gepassioneerd.