Bariton Martijn Cornet en sopraan Renate Arends lieten er gisteravond geen misverstand over bestaan wat Tracks precies behelst: een kort en vlot concert, gebracht met veel schwung en uitgevoerd met een bulk muzikaliteit. Een voortreffelijke start van het derde seizoen van deze Concertgebouw-serie. Daar kun je op klinken.

Al bij binnenkomst merk je dat een avond Tracks anders dan anders is. Hip licht verkleurt de anders zo chique foyer in een smaakvolle uitgaansgelegenheid, inclusief een ‘chill’ muziekplaatje op de achtergrond. Het deftig publiek heeft plaatsgemaakt voor jong volk. Heel veel jong volk.

Het concert begint pas om 21.00 uur en duurt slechts een uur. Aan actie en beweging gebeurt er echter meer dan in de gehele Vocale Serie bij elkaar. Martijn Cornet stormt als een wervelwind binnen met ‘Tonight at eight’ uit de musical She Loves Me. Als hij bedaart is, vertelt hij over zijn ongelukkige liefdesleven en dankt hij het Concertgebouw voor de unieke mogelijkheid om een nieuwe liefde te zoeken in het publiek. Wat hij dan ook doet.

Ook sopraan Renate Arends plukt een aantal potentiële minnaars uit de zaal. Beide proberen door middel van bekende liederen van Richard Strauss de vlam in hun gasten te ontwaken. Uiteindelijk blijken ze echter vooral voor elkaar te vallen, wat leidt tot een hele reeks operafragmenten.

Aria’s en duetten uit Roméo et Juliette, Don Pasquale, Die Zauberflöte, Don Giovanni, Il barbiere di Siviglia, Die Lustige Witwe: er komt van alles voorbij. En alles wordt zo theatraal mogelijk gebracht, waarbij de gehele zaal benut wordt. Het houdt de sfeer voortdurend laagdrempelig en ontspannen en de vaart in het programma voortdurend hoog.

Prima werk van regisseur Jorinde Keesmaat en belichter Desirée van Gelderen. Én van de solisten natuurlijk. Met name Cornet weet met zijn sprankelende persoonlijkheid continu te animeren – en te grappen. Het toneel is zijn thuis, dat straalt overal vanaf.

De enscenering gaat ondertussen niet ten koste van de muzikale kwaliteit. Geenszins. Arends laat een rond en vol geluid horen, donker gekleurd van de melancholie. Een heerlijk instrument. Zeker in de liederen van Strauss, maar ook de coloraturen van Rossini kan ze prima aan, evenals de fijngevoeligheid van Mozart.

Cornet stroomt over van muzikale bezieling en wil daardoor voor mijn gevoel nog wel eens op zijn stem drukken en te forse accenten leggen. Maar overtuigen doet hij. Hij zingt een prachtig verfijnde versie van Strauss’ ‘Das Rosenband’ en laat als Don Giovanni een geweldig staaltje tekstinterpretatie horen.

Onder luid applaus ontvangen de solisten, waaronder ook de prima pianiste Abigail Richards, na afloop in plaats van bloemen een cocktail. Een vrij letterlijk voorproefje voor de lange nasleep die het Concertgebouw na het bondige, energieke concert belooft. Short concerts, long nights, dat is het motto van Tracks.

Tracks is eigenlijk als een cocktail: het mixt diverse ingrediënten tot een heerlijk kleurende en smakende avond. Van harte aanbevolen.

Het volgende Tracks-concert is op donderdag 24 november. Dan zal violiste Liza Ferschtman samen met het Trio Mondrian een optreden geven. Zie voor meer informatie de website van het Concertgebouw.