Op 25 maart bereikte ze de imposante leeftijd van 102 jaar: Magda Olivero, een diva uit duizenden. De Italiaanse sopraan maakte vanaf de jaren dertig tot de jaren tachtig een indrukwekkende, mondiale carrière. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.

Magda Olivero werd geboren op 25 maart 1910, een tijd waarin Giacomo Puccini nog opera’s schreef en Enrico Caruso nog gewoon live te horen was. Ze was dochter van een rechter in Saluzzo, een plaats in de buurt van Turijn.

Niet in het minst door de hoge positie van haar vader kreeg Olivero de kans om auditie te doen voor de Italiaanse radio. Die auditie liep echter onfortuinlijk af. Geen stem, geen muzikaliteit, geen persoonlijkheid, was het rapport van de juryleden.

Olivero sleepte er echter toch een tweede auditie uit, waarna stemdocent Luigi Gerussi besloot haar les te gaan geven. Verspilde tijd, vonden de anderen, maar Gerussi zette door, bracht haar met harde hand de zangkunst bij en legde zo de basis voor wat een zeer grote carrière zou worden.

Olivero debuteerde in 1932 als Lauretta in Gianni Schicchi van Puccini. Hieronder zingt ze de bekendste aria uit die opera, ‘O mio babbino caro’. De opname is van veertig jaar na haar debuut (1972) en komt uit Amsterdam.

Olivero’s carrière groeide, maar nog geen tien jaar na haar debuut gooide ze de handdoek in de ring toen ze in het huwelijk trad met de industrieel Aldo Busch. Tien jaar lang hoorde operawereld niets meer van haar, op een paar concerten na.

Op aandringen van componist Francesca Cilea opende ze tien jaar later toch weer haar mond. Volgens Cilea had ze met haar capaciteiten verplichtingen richting het publiek. Bovendien vond hij haar een ideale vertolkster voor de titelrol in zijn opera Adriana Lecouvreur. In die rol rol maakte Olivero dan ook haar comeback in 1951.

Hieronder zingt ze ‘Poveri Fiori’ uit Cilea’s opera. Het fragment komt uit 1965.

Verismo-rollen als Adriana waren hét terrein van Olivero. Zo zong ze vele heldinnen van Puccini, zoals Mimi in La bohème, Minnie in La fanciulla del West en de titelrollen in Madama Butterfly, Tosca en Manon Lescaut.

Met Tosca debuteerde ze zelfs in 1975, op 65-jarige leeftijd (!), bij de Metropolitan Opera. Hieronder een fragment uit Tosca, vijftien jaar eerder dan haar Met-debuut uitgezonden via de RAI. Giulio Fioravanti vertolkt Scarpia in de moordscène.

Behalve Puccini zong Olivero rollen van Catalani, Cherubini, Verdi, Massenet, Poulenc, Zandonai, Boito en vele anderen. Bekijk bijvoorbeeld hieronder haar interpretatie van ‘E strano… Sempre libera’ uit La Traviata van Verdi.

Olivero zette in 1983 een punt achter haar operacarrière, maar bleef tot op zeer hoge leeftijd nog optredens geven. En nog altijd oogstte ze bewondering bij haar toehoorders.

In de laatste twee fragmenten is ze al op leeftijd. Eerst ‘Sola, perduta, abbandonata’ uit Manon Lescaut (1993, 83 jaar oud) en tot slot het Ave Maria van Bach/Gounod (1991, 81 jaar oud).