Het is werkelijk onvoorstelbaar hoeveel schitterende muziek nog steeds onbekend is! Hebt u ooit eerder van Hans Sommer gehoord? Ik niet. Gelukkig heeft de Bamberger Symphoniker samen met Elisabeth Kulman en Bo Skovhus zijn liederen opgediept. Een verrijking.

In zijn tijd (1837–1922) was Hans Sommer best bekend, voornamelijk als componist van opera’s gebaseerd op sprookjes. Zijn compositiestijl doet aan Richard Strauss, Schreker en Mahler denken, maar dan overgoten met een sausje van Wagner en Liszt.

Sommer is laat met het componeren begonnen. Eerst studeerde hij af als wis- en natuurkundige. Op zijn 47e ging hij met vervroegd pensioen om zich helemaal aan de muziek te wijden.

Veel waardering kreeg hij van Franz Liszt, die behoorlijk onder de indruk was van zijn opus 6, Sapphos Gesänge. Pikant detail: de gedichten werden, onder het pseudoniem Carmen Sylva, geschreven door de Roemeense koningin Elisabeth zur Wied.

De in 1884 georkestreerde liederen werden voor het eerst uitgevoerd in Bambergen in 2010. Gezongen door de mooie, warme Oostenrijkse mezzosopraan Elisabeth Kulman. Vijf dagen later kwamen zijn Goethe-lieder aan de beurt, gezongen door Bo Skovhus, de intelligente Deense bariton, die altijd in was (en is) om een lans te breken voor een onbekend repertoire.

Beide zangers hebben het nu, onder de bezielde leiding van Sebastian Weigle en met het hemelse geluid van de Bamberger Symphoniker, vastgelegd. Daarvoor een driewerf hoera. Voor de dirigent en zijn orkest voor het uitgraven en ons op een zilveren schaal presenteren van verborgen schatten. Voor de geweldige zangers, die werkelijk hun best deden om al dat onbekende te leren en er ons deelgenoot van te maken. En last but not least: voor Hans Sommer voor de composities waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden en die mijn leven hebben verrijkt.

Ik hoop van harte dat zijn werken terugkeren naar de concertzalen. Met deze cd wordt hem in ieder geval, al is het zeer verlaat, recht gedaan.