Als een zomerse onweersbui, zo begon La Sfera Armoniosa gisteravond in een volle Grote Zaal van het Concertgebouw zijn uitvoering van The Fairy Queen. Het was de opmaat van een liefdevolle uitvoering van Henry Purcells theaterwerk, met een glansrol voor Johannette Zomer.

De ouverture voelde als een fikse zomerbui, waarbij het slagwerk een heus onweer simuleerde, de sprankelende voorslagen als druppels fungeerden en de legatolijnen van de strijkers een loom zomeravondgevoel opwekten. Vanuit deze dampen ontsteeg het fragmentarische verhaal van Shakepeare’s A Midsummer Night’s Dream, waar Purcell een muzikale aanvulling bij schreef.

Het Nederlands Kamerkoor stond prachtig gecentreerd opgesteld, hoog boven La Sfera Armoniosa. De aria’s werden door solisten van het Kamerkoor zelf uitgevoerd en de hoofdrol van The Fairy Queen werd gezongen door gastzangeres Johanette Zomer. Omdat de aria’s en ensembles steeds op wisselende locaties werden gebracht, ontstond een prettige dynamiek, die daarmee, ondanks dat het een concertante productie was, toch wat ruimte bood aan de eigen fantasie.

,,Ik ben een musicus die een stem heeft als instrument om met mensen te communiceren”, vertelde de bas Gilad Nezer mij in een voorgesprek, die daarmee uitweg vond om alsnog vanuit het drama zijn prachtige solo voor het publiek te kunnen zingen.

Er waren vele mooie solo’s, met name van de sopraan Heleen Koele, die met gemak haar ‘coole’ hoogte en dictie liet versmelten. Een verfrissend moment was het semiscenische duet tussen de alt Kaspar Kröner en bariton Jasper Schweppe, die de uitdaging van de scène duidelijk aandurfden. Met een vol en rijk ‘Thousand and thousands’ leidde dirigent Mike Fentross bijna dansend de pauze in.

Na de pauze kwam het absolute hoogtepunt van Johanette Zomer met haar vertolking van de aria ‘Oh let me weep’. Haar huilen was zo ijl en zo tastbaar in de stille grote zaal en werd prachtig opgevangen door een tedere ‘omhelzing’ van de eerste violiste. De stilte die Mike Fentross daarna liet duren, was zo intens en zo lang, dat Johanettes inzet daarna nog dramatischer leek: ‘I shall never never see him again’.

Dit was het allermooiste theatrale effect dat aan zowel zanger als publiek geschonken kon worden! ,,Ik was achteraf erg blij met de try-out gisteren in de fabriekshal in Panningen”, vertelde Johanette Zomer me na afloop. ,,Daar konden we de juiste tempi vinden om het in deze magische omgeving van het Concertgebouw extra mooi te kunnen vertolken.”

Na een glissando inleiding à la ‘When I am laid’ volgde een prachtige ingehouden ‘winter-aria’ van de bas Kees Jan de Koning en een bijna kattig ‘Catchy, catchy-duet’ van Heleen Koele en mezzo Karin van der Poel.

Met een terzet en prachtig koor werd Purcells The Fairy Queen prachtig afgesloten. ,,Nooit had liefde zo’n goddelijk altaar”, las ik dankbaar in de boventiteling van Jurjen Stekelenburg. En dat is wat mij betreft te danken aan de liefdevolle uitvoering van Het Nederlands Kamerkoor, La Sfera Armoniosa en Johannete Zomer, onder leiding van Mike Fentross.

De volgende keer het hele koor en de solisten niet in zwart gekleed, maar in veel kleurige zomerjurken en pakken om het ‘Midsummer Night’s Dream-gevoel’ en kleurrijke pallet van Purcells muziek nog mooier uit te stallen.