Na eerder in onder meer Amsterdam en Salzburg gescoord te hebben als Juliette, schitterde Nino Machaidze in 2011 in Verona in de rol uit Gounods opera. Een spannende productie, met nog veel meer muzikaal schoons.

Nino Machaidze is uitgegroeid van één van de meest belovende jonge sopranen tot een diva van formaat. Ze heeft het allemaal: ze is mooi, slank, kan goed acteren en – het voornaamste, daar gaat het tenslotte om! – ze beschikt over prachtig instrument, waarmee ze veel collega’s van haar generatie overtroeft.

Juliette is haar paradepaardje. Ze heeft haar in Amsterdam gezongen, als een lastminutevervangster voor Patricia Ciofi, en ze maakte er haar debuut mee in Salzburg, ook als vervangster, nu voor Anna Netrebko. Tegenwoordig hoeft zij niemand meer te vervangen, nu is zij de ster.

In augustus 2011 vertolkte ze Gounods rol in de Arena di Verona, een productie die door Bel Air op dvd is uitgebracht. De (moderne) productie is een beetje bizar, zeker voor Verona. Het begin doet het meest aan West Side Story anno 2011 denken en daarna belanden we in een circus.

Echt snappen doe ik het niet, maar ik vind het mooi en spannend. In ieder geval zitten we niet alweer in Srebrenica, wat een verademing! En: waar kunnen de geliefden uit Verona zich beter thuisvoelen dan daar waar Juliette huis staat, met het balkon en al?

Stefano Secco is een prachtig getimbreerde Romeo. Zijn stem lijkt een beetje op de vroege, lyrische Pavarotti, maar volgens mij zit er veel meer in. Hopelijk gaat hij het rustig aan doen, ik wil hem in nog veel meer rollen horen en zeker niet te vroeg kwijtraken!

Artur Rucinski (onthoud die naam!) is een werkelijk schitterende Mercutio, maar ook de rest van de cast mag er wezen. En het orkest onder de leiding van de mij (nog?) onbekende Francesco Micheli is spetterend goed.

Ik heb echt genoten. Aanbevolen.