Tot en met zondag 30 september dongen vele zangers van over de hele wereld naar de hoofdprijs van het Internationaal Vocalisten Concours in Den Bosch. Place de l’Opera was op diverse dagen van het vooraanstaande concours aanwezig. In deel drie van een verslag komt Basia Jaworski terug op haar bevindingen tijdens de halve finale en bespreek de pianofinale van afgelopen zaterdag.

Mijn ‘verslagje’ van de halve finales was anders uitgevallen dan de bedoeling was. Omdat ik plaatsnam in de persjury kon ik mij nog niet uitspreken, niet publiekelijk althans. Ik kon ook geen namen noemen en dat terwijl ik toch echt mijn favorieten had (wie niet trouwens). Vandaar dat ik u beloofde om er na afloop van het hele concours, nadat alle prijzen zouden zijn verdeeld, op terug te komen.

Eerst nog even terug naar de halve finales. Die begonnen, voor mij, nogal braafjes. Het was alsof men niet echt op gang kwam. De allereerste kandidate, de Wit-Russische Nadine Koutcher, deed mij eigenlijk niets. Ik hoorde wel dat zij een prachtige stem had, maar ik was er niet zo zeker van of zij een juist repertoire had gekozen. Ik denk ook dat zij last had van zenuwen, want af en toe werd haar stem een beetje schril in de hoogte. Toch wist zij mijn aandacht te trekken!

Pas zes kandidaten (en een pauze) later veerde ik enigszins op. Maria Fiselier, met haar 24 jaar één van de allerjongste kandidaten, had dat ‘etwas’… Voor de werkelijk schitterend gezongen ‘King David’ van Howells kreeg zij van mij meteen een plusje. Helaas vertilde ze zich vervolgens aan het Stabat Mater van Dvořak. Jammer.

Echt opveren deed ik daarna bij het optreden van de Engelse Hannah Bradbury. Mooi, jong meisje (25!) in een mooie jurk, dat echt met het publiek communiceerde. En er was natuurlijk de stem: mooi, lyrisch, rond en zeer warm van klank. Het ‘Chanson du Florian’ van Benjamin Godard klonk zeer charmant en in ‘Die Lorelei’ van Liszt ontpopte zij zich als een echte verteller. Ik had wel de indruk dat zij meer een opera- dan een lied- en oratoriumzangeres is, iets wat daarna bevestigd werd: Bradbury had zich aanvankelijk in de categorie opera aangemeld.

Gulnara Shafigullina is geen liedzangeres en haar ‘Beim Schlafengehen’ van Strauss verdiende geen schoonheidsprijs. Maar met haar ‘Signore, ascolta’ uit Turandot raakte zij ieders hart en werden er her en der zakdoekjes tevoorschijn gehaald.

De Poolse countertenor Piotr Baranski begon zeer sterk met ‘Welcome wanderer’ uit Midsummer Night’s Dream van Britten. Zijn ‘Domerò la tua fierezza’ uit Giulio Cesare in Egitto vond ik iets minder, maar met het Slaapliedje uit Songs and Dances of Death van Moessorgsky revancheerde hij zich niet alleen, maar liet hij ook mijn sneller kloppen. Wat een voordracht! Wat een interpretatie! En wat een stem!

Hij kwam bij mij meteen op twee, na Bradbury. Helaas dacht de internationale jury daar anders over en ging Baranski niet naar de finales door. Ik vond en vind dat nog steeds onbegrijpelijk, maar dat is natuurlijk alleen mijn mening.

Zeer charmant vond ik ook het optreden van de Duitse bariton Georg Gädker. Niet de grootste en mooiste stem ter wereld, maar wel iemand die indruk wist te maken.

Zaterdag woonde ik de pianofinales bij. Of ik mijn mening veranderde? Nee en een beetje ja. Nadine Koutcher raakte mij nu echt met haar waanzinnig mooi, innig ingetogen gezongen liederen van Rachmaninov en Tsjaikovski.

Maria Fiselier vertilde zich weer een beetje aan het repertoire: van de Petrarca sonnetten van Liszt zou zij toch nog even moeten afblijven, iets wat nog meer geldt voor Alexander Nevski van Prokofiev. En ‘Black Max’ van Bolcom is echt veel moeilijker dan het in de eerste instantie lijkt. De bittere ironie, daar moet je toch echt iets ouder voor zijn om het te kunnen begrijpen. Het is niet zomaar cabaret, ook al draagt de bundel de naam Cabaret Songs. Maar Fiseliers stem is zonder meer mooi, met zeer veel potentie.

Na zaterdag zag mijn lijstje er als volgt uit:

1. Hannah Bradbury
2. Gulnara Shafigullina
3. Piotr Baranski
4. Nadine Koutcher
5. Georg Gädker

Helaas was ik er bij de orkestfinale op zondag niet bij, dus ik sluit niet uit dat ik mijn mening nog zou hebben herzien.