Fauré-dvd: voor wie wil huilen
Gabriel Fauré schreef, net als vele van zijn collega’s, een requiem dat flink wat faam vergaarde. Het ‘orchestre et coeur’ van Parijs voerde het werk, samen met de nodige andere stukken van Fauré, uit. Euroarts zette het op dvd en Blu-Ray.
Je hebt ze in alle soorten en maten, maar één ding hebben ze gemeen: ze zijn altijd in mineur (logisch) en ze hebben een enorme aantrekkingskracht op de meeste mensen (minder logisch). U zou wel eens verbaasd opkijken als u wist hoeveel mensen ze verzamelen. ‘Ze’, dat zijn de requiems.
Gelukkig voor de verzamelaars zijn er veel gecomponeerd, dus er komt geen eind aan het treuren. Klinkt het cynisch? Misschien, maar het houdt mij wel bezig. Waarom houden wij zo van treurigheid?
Ook interessant: elke componist heeft zijn ziel in een andere deel van de dodenmis gestopt. Mozart in Lacrimosa (schijnt overigens niet van Mozart te zijn), Verdi in Ingemisco en Fauré in Pie Jesu.
Dat laatste vereist een engelengeluid en wordt dan ook vaak door een jongenssopraan (mijn voorkeur) of een lichte sopraan gezongen. Licht is de stem van Chen Reiss zonder meer, maar haar timbre kan mij niet bekoren in deze uitvoering van het Orchestre de Paris onder Paavo Järvi.
Mocht u behoefte aan huilen hebben, dan is deze dvd niettemin echt iets voor u, want ook de stukken die naast het requiem worden uitgevoerd, zijn een en al mineur.
Er is wel een lichtpunt: Super Flumina Babylonis, een werk dat bijna nooit uitgevoerd wordt. Niet dat het vrolijk is, maar het is fijn om er kennis mee te maken.
Hieronder de trailer van de uitgave:
2Reacties
Ha Basia,
Ik denk dat treuren om muziek ons even aan de dagelijkse hectiek laat ontsnappen. Dat kan ook met opzwepende, vrolijke muziek, maar treuren geeft denk ik, meer een louterend gevoel.
Ha Thea, helemaal mee eens. Requiems zet ik op als de last van het dagelijkse bestaan mij even te veel wordt en ik nood heb aan “even van de wereld weg”. Ik heb dus ook een hele collectie ( heb je ooit dat van P. Benoit gehoord?) waaronder 5 verschillende uitvoeringen van dat van Fauré . Ben het helemaal met Basia eens, alleen een knapenkoor en een jongens sopraan kan mij echt ontroeren. Heb nog een heel oude uitvoering hiervan op vinyl, nooit gevonden op CD. Overigens houd ik niet van Franse koren die Latijn zingen, hun uitspraak daarvan doet mijn Germaanse oren altijd geweld aan.
Ps heb nog maar sinds enkele weken het internet, etc etc. Ontdekt, maar sinds de eerste keer dat ik Place d Opera heb gevonden lees ik het magazine bijna dagelijks. Ben het niet altijd eens met wat Basia schrijft, maar vind het wel altijd interessant.