Juan Diego Flórez zingt heden ten dage alleen nog maar in topproducties, met de daarbij horende topprijzen. Maar gelukkig heeft de tenor zijn fraaie stem al vele malen op cd en dvd vastgelegd, zodat iedereen die het maar wil hem kan horen. In aanvulling op het vandaag verschenen Youtube-portret van hem daarom een kort discografietje.

„Een operazanger uit Peru is als een stierenvechter uit Noorwegen – eigenlijk onmogelijk.” Ik heb het niet verzonnen, het zijn woorden van Juan Diego Flórez, een Peruviaan en een operazanger.

Hij debuteerde in 1996 op het Rossini Festival in Pesaro en in een mum van tijd verwierf hij internationale faam. In 2001 tekende hij een exclusief contract met Decca en zijn eersteling, een recital-cd met aria’s van Rossini, werd alom de hemel in geprezen.

Rossini ontbreekt ook niet op zijn in 2005 opgenomen cd ‘Great tenor arias’ (Decca 4755502). Aria’s uit L’Italiana en Semiramide zijn, samen met het wonderlijk mooie ‘Pria che spunti in ciel l’aurora’ van Cimarosa, de krenten in de toch al bijzonder smakelijke pap.

Flórez beschikt over een wonderschone stem met een ietwat nasaal timbre, dat af en toe aan Raoul Gimenez doet denken. Zijn techniek is fenomenaal en zijn hoogte stralend en loepzuiver. Luister maar naar al die c’s en d’s in de, voor de Italiaanse versie van La Fille du Régiment toegevoegde aria ‘Eccomi finalmente’.

Aan hoge noten ook geen gebrek bij de aria van Léopold uit La Juive, maar hier kan Flórez me maar matig overtuigen. Ook ‘La donna è mobile’ klinkt nogal bleek, maar hij neemt revanche met een prachtig lyrisch gezongen Rinuccio.

Achttien c’s

In de in 2006 in Teatro Carlo Felice in Genua opgenomen La Fille du Régiment (Decca 0743146) wordt de actie naar een Frans dorp aan het eind van de Tweede Wereldoorlog verplaatst. De Duitsers zijn al vertrokken en de Amerikanen komen er aan.

Marie is geboren uit de verhouding die Markiezin de Berkenfield met een Amerikaans legerofficier had in de jaren twintig. Maar verder ga ik het niet verklappen, want het is allemaal verschrikkelijk leuk en zeer de moeite van het bekijken waard.

Des te meer daar Patricia Ciofi (Marie) en Juan Diego Flórez (Tonio) onvoorstelbaar goed zingen en acteren. Daarbij mist Flórez geen één van zijn achttien (hij wordt gedwongen zijn aria te bisseren!) hoge c’s.

Puur plezier

Nooit eerder is het me opgevallen hoe sterk La Fille du Régiment op een Franse operette (Offenbach) lijkt! Het is ongetwijfeld de verdienste van Laurent Pelly in de productie die hij maakte voor het Royal Opera House (Virgin 51900298). Want daar waar anderen er maar een niemendalletje met vocale acrobatiek in zagen, ontdekt hij dubbele lagen en een onvervalste satire.

Zonder pseudo-intellectuele verzinsels maakt hij het (flut)verhaal voor het hedendaagse publiek herkenbaar en bezorgt hij ons twee uur puur plezier. Hij verplaatste de actie naar het einde van de Eerste Wereldoorlog, in een decor van (leger)landkaarten, met veel visuele gags.

Pelly heeft de productie speciaal voor Natalie Dessay gemaakt. En gezegd moet worden: zij steelt de show. Haar Marie is een wildebras die vrijwel nooit tot stilstand komt en haar hypnotiserende vertolking plus haar coloraturen dwingen bewondering af. Terecht heeft zij er ook de Laurence Olivier Award voor gekregen.

Juan Diego Flórez is een oog- en oorstrelende, jongensachtige Tonio, die schijnbaar moeiteloos (en loepzuiver) met de hoogste noten strooit. Felicity Palmer is kostelijk als Markiezin de Berkenfeld en Dawn French zorgt voor een extra komische noot als La Duchesse de Crackentorp.

Het beste medicijn voor als u het even niet meer ziet zitten.