Energieke Villazón zingt Verdi toe
Hoewel hij niet helemaal fit was, ontbrak het Rolando Villazón niet aan energie, charme en lef tijdens zijn debuut in het Concertgebouw op woensdagavond. Voor een enthousiast publiek vierde hij op overtuigende wijze Verdi’s verjaardag.
Voor aanvang komt algemeen directeur Simon Reinink van het Concertgebouw het podium op om het publiek welkom te heten bij het laatste concert in de serie Vocaal in de Grote Zaal. “Zoals u allemaal misschien al heeft gemerkt, is het wat warmer dan normaal in de zaal. Dat is op speciaal verzoek van de musici. De tenor van vanavond voelde sinds vanmiddag een keelontsteking opkomen, maar heeft toch besloten voor u te willen optreden. Hij zal echter het programma aan moeten passen, waarover hij u zelf zal informeren. Ik wens u een fijn concert!”
Het Tsjechisch Nationaal Symfonie Orkest gaat onder leiding van dirigent Guerassim Voronkov onverstoord van start. Het programma begint met de ouverture uit Verdi’s opera Nabucco. Wat een prachtige opening! Voronkov laat het orkest rijkgekleurd klinken, romig in de zachte delen, rond in de luide.
Dan maakt de tenor zijn opwachting. Hij daalt met veel energie de lange trap af. “So!” zegt hij als snoeihard statement. “Since my role as Don Carlo I am very happy to be back in Amsterdam and I did not want to disappoint you.”
In plaats van een aria uit I Lombardi opent hij met het lied ‘In solitaria stanza’. Vol en open klinkt zijn warme middenregister, precies zoals we van hem verwachten. Alleen de hoge noten lijken te worden gedempt. Ze klinken wel, maar worden ‘gemarkeerd’ gezongen. En dat zijn we natuurlijk niet van Villazón gewend.
Als professioneel zanger moet je een keuze maken of je een concert annuleert of toch laat doorgaan. De consequentie kan zijn dat je voorzichtig moet laveren, zodat je toch een heel programma vol kunt zingen. Villazón koos voor dat laatste.
Niettemin komt de grootsheid van de meester bovendrijven in de aria’s ‘Eccomi prisoniero’ uit Il Corsaro en ‘Ah! La paterno mano’ uit Macbeth. Gebruikmakend van zijn enorme talent en routine, charme en lef kan Villazón zijn warme timbre laten klinken en stralen. Zelfs de decrescendi en crescendi lukken en vooral de laatste maten van de aria’s laat hij indrukwekkend lang klinken. De voor hem vertrouwde ‘Schmerz-snikken’ zijn volop aanwezig en het publiek ‘troost’ hem steeds met groot applaus en bravogeroep.
De prelude uit Verdi’s Otello na de pauze doet haast Wagneriaans aan. Veel woeste winden klinken in het orkest en de storm wordt nog eens extra aangewakkeerd door onheilspellend slagwerk. Het Tsjechisch Nationaal Symfonie Orkest is duidelijk geroutineerd. Het zuigt het publiek met grote overtuiging van de ene naar de andere Verdi-opera.
Na een staande ovatie richt Villazón zich zichtbaar dankbaar tot het publiek en zegt in het Nederlands: “Dank u wel! Ik ben heel blij hier te zingen. U bent fantastisch publiek.”
Daarna trakteert hij op een toegift: het lied ‘Il poveretto’, waarin een zwerver zijn lot bezingt, dat hij eerst soldaat was, maar nu op straat moet leven van de giften van mensen. Voor het eerst zien we Villazón gemakkelijk spelen. Gul doneert een man op de eerste rij een muntje in zijn uitgestoken hand. Heel grappig!
Daarna verschijnt de tenor terug op het podium met een biertje in zijn hand, waarmee hij nog een toegift geeft. Hij danst er zelfs bij! Op het laatste, lang aangehouden slotakkoord van het orkest, drinkt Villazón – tot grote hilariteit van het publiek – zijn biertje in één teug leeg. Dankbaar verlaten we de inmiddels snikhete Grote Zaal, smachtend naar zo’n zelfde biertje.
Zie voor meer informatie over de concerten in het Concertgebouw www.concertgebouw.nl.
De auteur
33Reacties
Deze “recensie” is, net als het concert-in-kwestie, een regelrechte aanfluiting! Rolando Villazón vertelde, als ik het op rij 21 tenminste goed heb verstaan, dat hij al meer dan een week stemproblemen had, maar toch wilde zingen. Van de 5 werden 3 aria’s geschrapt, bleven dus 2 (nogal) korte over en kwamen in plaats daarvan, naast de 3 al geprogammeerde, nogeens 2 door Luciano Berio georkestreerde romanze. De orkestrale, door het Tsjechisch Nationaal Symphonie Orkest o.l.v. ene Guerassim Voronkov weinig subtiel gespeelde fragmenten zijn ongewijzigd gebleven. In de pauze zei een bezoeker, met ons uit het raam richting Museumplein starend, “het is dat het regent maar voor het concert hoef je niet te blijven”. Na de pauze bleken al diverse bezoekers de zaal te hebben verlaten. Via de in Amsterdam obligate, nietszeggende, staande ovatie wist het “fantastisch publiek” er nog 2 toegiften uit te persen. Bij het verlaten van de zaal hoorde ik iemand zeggen, dat hij van de stemproblemen van de zanger niets had gemerkt: sponsorvolk waarschijnlijk. Het valt te hopen, dat hier sprake is geweest van een tijdelijke indispositie, want anders is het met de arme zanger slecht gesteld. Dit concert had, hoe dan ook, geen doorgang mogen vinden! Dat mag niet alleen de zanger maar ook de directie van het Koninklijk Concertgebouw zich aantrekken.
Geachte P.de haan.Mijn reactie is deze .Als groot opera liefhebber heb ik gisteravond genoten ondanks dat (rolando ) niet zo goed bij stem was ( geweldig )Het geld was het waard, zeker in dit land , waar ik alleen maar, PRUT EN NOG EENS PRUT OF VOETBAL Kan zien op de televizie . Of,Naar BLOED ZWEET EN TRANEN moet gaan zitten kijken.Nou ik zal u vertellen .ik ben blij dat ik de Mezzo en Brava kan ontvangen want voor de operaliefhebbers is er niets.Zoekt u nu maar eens iemand die het in nederland beter kan. Weet u die??? Marco bakker ????? laat mij niet lachen.Vandaag Placido domingo ,ook daar comentaar op? Wanneer u een groot liefhebber van opera bent weet u dat verkoudheid en zeker in dit land een grote plaag is maar je ontkomt er niet aan.Bent u wel eens verkouden geweest en had u toen nog zo n warme stem of wat schor? Nogmaals ik heb genoten en ik heb alleen maar Blije mensen gezien en niemand is daar weg gelopen uit de zaal.Ik hoop u nooit te ontmoeten.Pieter k de haan.
nu pieter voor mij groot gelijk.
Ten eerste al het orkest, waar halen ze de moed vandaan om de hele ,zaal in sauna temperaturen te laten zitten.Ja ze zijn natuurlijk de hele tournee mee geweest.
Maar dit was toch vreselijk.
En ja Villazon dat kon je wel verwachten heb ook zo laat mogelijk een kaartje gekocht van ach die komt toch niet
Wat eenvergelijk Marco Bakker of Villazon , dit figuur weet
totaal niets van opera laat staan zang. Reageeer liever op normale reacties hier kunnen we niets mee,Succes Mevr. of mijnheer Swart. ga eerts maar eens naae een opera.
Geachte mevrouw/meneer Swart,
Ik ben, kennelijk evenals u, een groot operaliefhebber. Ik kan mij niet permitteren om de haverklap in de theaters van New York, Milaan, Wenen, Salzburg enz. enz. te zitten, maar ik volg het operagebeuren via tijdschriften en internet op de voet. Ik weet dus van de stemproblemen, die Rolando Villazón, nog pas 41 jaar oud zijnde, al achter(?) zich heeft. Ik weet ook, dat een indispositie als in Amsterdam bij hem langzamerhand meer regel dan uitzondering is. Het gaat daarbij, naar ik vrees, al lang niet meer om incidentele verkoudheden, maar om structurele stemproblemen. Ik betreur dat zeer, maar het gaat naar mijn mening niet aan daar de oren voor te sluiten. Of u mij al dan niet wenst te ontmoeten doet er m.i. niet toe.
geachte heer horsmeier.De opera s die ik gezien heb in binnen en buiten land zijn er waarchijnlijk meer als die u gezien hebt sorry hoor , heer horsmejer.Laten wij in dit land toch eens tevreden zijn met wat er komt ,wat hebben wij te bieden op opera gebied??Jaren in italy Spanje en de v.s.gewoond te hebben .en daar opera s gezien heb, weet ik heus wel wat er fout en goed is .Perfect is wat anders .Rolando had ook af kunnen zeggen ,Ja ,dat is waar , er zijn ook mensen die zich op deze avond verheugd hadden .ook daar aan gedacht misschien?
Geachte heer Horsmeier,
voor de goede orde, uw reactie is geplaatst terwijl ik bezig was mevrouw of meneer Swart te beantwoorden: uiteraard geheel akkoord.
En zo zat ook de reactie van mevrouw of meneer Swart er weer tussen.
Nu dat zal best maar Uw wee niet hoeveel opera s ik gezien heb . heleboel in Wenen Staatsoper denk el 20, dan Hamburg en londen maar waarom moet ik dit eigemlijk vertellen.
Beste reageerders,
Het doet er niet toe of en hoeveel opera’s men gehoord heeft, in het binnen- of buitenland. Het is geen wedstrijd. Het punt is dat Villazon (helaas) over zijn hoogtepunt heen is en dat is al jaren zo. Iedereen weet nog hoe fantastisch hij in 2004 was (Don Carlo), ik zei nog toen tegen hem ‘blijf aub nog 40 jaar bij ons’. Nou, zei hij, laat ons beginnen met 20. Niet eens de 10 gehaald dus.
Heel erg spijtig, ik ben geen azijnp…. maar het concert was inderdaad een aanfluiting. Hij is charmant, weet hoe het moet, heeft maniertjes, maar….
Ja, net Domingo gehoord. Viel helaas veel om op of aan te merken, vooral na de pauze – repertoire dan. Maar de stem, ja, de stem staat als een huis. Hoe lang zingt hij al ? juist. En het einde is nog lang niet in zicht.
Tsja… laat ik beginnen met te zeggen dat het concert eigenlijk niet door had moeten gaan. Een keelontsteking kan voorkomen en dan is het geen goed idee om (met hulp van medisch zwaar geschut) toch te zingen; je komt er de avond mee door, maar daarna krijg je een flinke oplazer. En zeker als je, zoals Villazon, 3 dagen later in een andere Europese stad je opwachting moet maken. Wat doet hij dan? Afzeggen of toch proberen de boel op te lappen zodat hij kan zingen? En wat voor gevolgen heeft dat? Kortom: het was verre van verstandig. En hij kon ook niet de kwaliteit bieden die je mag verwachten.
Desalniettemin vond ik het toch wel getuigen van een gigantisch commitment aan zijn publiek. En als je tussen de ruis door luisterde was er toch heel veel moois te horen; En er is geen enkele zanger die zo zijn publiek kan inpakken. Ik hoop hem snel weer te horen, in gezonde toestand, en hopelijk doet hij in de tussentijd voorzichtig met zijn stem.
Ik was er ook bij en na de naar mijn mening fantastische concerten van Netrebko en Calleja had ik eerlijk gezegd meer verwacht dan wat Villazon bood. Ik vond het een “vlak” concert. Dit was ook aan het publiek te merken, want nooit had ik het gevoel dat de vonk echt oversloeg. Ik vind het leuk om de persoon Villazon gezien en gehoord te hebben en ik vond hem bij het signeren een aimabel mens, maar ik ga niet nog een keer als hij hier ooit weer een concert geeft.
Nog even een aanvulling: direct naast mij zijn er wel degelijk 2 mensen na de pauze weggebleven en achter mij waren na de pauze ook 2 plaatsen leeg.
Ik ben het er trouwens mee eens dat het onhoudbaar heet was in de zaal en dat je dat niemand aan kan doen.
Villazon heeft al jaren stemproblemen, waarom dan toch gaan?
..omdat het in de serie inbegrepen was en ik er zeker van wilde zijn om Calleja en Netrebko te zien.
Ik heb nog geen recensie in de VK of NRC gezien. Heeft iemand een recensie in een andere krant gelezen?
Geachte heer Derk,
In de NRC heb ik (nog) geen recensie gezien. Ik heb (oud-)muziekredacteur Karel Jansen wel zien rondlopen, dus misschien komt die nog. Wél staat inmiddels een “recensie” op http://fwsh.blogspot.nl/, die er niet om liegt.
Dank! Tja, ik zie zijn grappen en grollen ook als compensatiegedrag.
Verdi had betere vertolkers in de persoon van Bergonzi en Pertile. Dat niveau had ik eerlijk gezegd ook niet verwacht. In ieder geval heb ik Villazon nu zelf meegemaakt en kan ik nu een oordeel over hem vellen. Ik hoop dat het ooit nog helemaal goed komt met zijn stem, maar ik vrees er voor.
Het is wel jammer dat Mylou Mazali zo kritiekloos heeft geluisterd. Zelf ben ik fan van het eerste uur, laat dat gezegd zijn, maar het is evident en ook bekend dat Rolando ernstige problemen heeft. Zijn aria uit Macbeth heeft hij een hele toon lager gezongen(!)Toen hij begon met “O fàljù, o fàljù mjaaiù” was toch wel duidelijk dat hij technisch volstrekt onjuist bezig was. Het is droevig om te moeten vaststellen dat het gedaan is met de tenor. En ik hoop van harte dat ik het mis heb. Het gevaar van kritiekloos aanvaarden is dat echte goede zangers niet meer worden herkend en het grote publiek niet meer weet hoe het wél kan en moet. Bravo roepen doe je voor kwaliteit anders devalueert die kreet. Bovendien betaal je een flinke prijs voor een kaartje. Als je een brood koopt en dat is hol, zeg je toch ook niet: “maar de korst was wel lekker en de bakker is zo’n aardige man”. Roland’s foto staat bij ons in de kamer maar ik ben bang dat we het met de herinnering moeten doen, spijtig genoeg.
Verkouden? kom op, wie gelooft dit nu als je dit leest:
Berlijn, april 2013: Barenboim explained that he (Villazon) had been suffering for a week with a cold
Londen, Recensie 16 mei: verkouden Despite fighting a cold, Villazón acquitted himself well, even if his tone has lost some of the warmth and lustre it possessed earlier in his career, before two rounds of vocal problems (one necessitating surgery) beset him.
Bij het lezen van deze commentaren moest ik terugdenken aan het totaal mislukte recital dat Villazon in Luik gaf, een jaar of 6 geleden. Hij beloofde toen terug te komen om het goed te maken, de kaartjes konden opnieuw worden gebruikt. Die beloofde reprise werd op het laatste moment afgezegd, het huis bood terugbetaling aan of nog een nieuwe kans. Ook die derde poging werd afgezegd en toen hebben ze het er maar bij laten zitten. Ik herinner nog goed de wanhoop die sprak uit de brief van de Waalse Opera.
Maar toch blijven liefhebbers komen, denk bv. aan de concert tour van Maria Callas:
Callas staged a series of joint recitals in Europe in 1973 and in the U.S., South Korea, and Japan in 1974 with the tenor Giuseppe Di Stefano. Critically, this was a musical disaster owing to both performers’ worn-out voices. However, the tour was an enormous popular success. Audiences thronged to hear the two performers, who had so often appeared together in their prime.
Laat elke liefhebber van Villazon die avond in het Concertgebouw koesteren. Misschien was het wel de laatste keer.
En mocht hij blijven optreden, dan bij voorkeur in een operahuis met een dubbele bezetting. Dan kan men hem laten zingen als hij tenminste enigszins is gedisponeerd.
Die losse concerten brengen wel veel op, maar de bezoeker verwacht natuurlijk wel waar voor zijn geld.
En de vaste Matinee bezoekers hoef je op het punt van kwaliteit niet al te veel wijs te maken, ook als ze niet in het buitenland naar de opera gaan.
Ik wilde geen snoeihard oordeel over hem vellen, omdat ik aannam dat hij ziek was. Maar als die verkoudheid niet echt was, dan wordt het een heel triest verhaal.
di Stefano is natuurlijk het schoolvoorbeeld van een tenor die zijn stem door slechte techniek verwoest heeft.
Herstel: ik was nog aan het editen, toen ik per ongeluk op de verzend knop drukte. Ik wilde het volgende zeggen:
di Stefano is het schoolvoorbeeld van een tenor die zijn stem verwoest heeft. Kraus daarentegen liet zien hoe je door perfecte techniek tot op hoge leeftijd kwaliteit kan blijven bieden.
Ik ben blij, dat ook een vakman als Cor de Wit – bij mijn weten tot aan zijn pensionering tenor in het koor van DNO – concert en recensie van commentaar heeft voorzien. Het verhaal van Loesje over Luik ken ik. Destijds had ik zwaar de pest in, dat ik geen kaartjes had kunnen bemachtigen, achteraf was ik daar erg gelukkig mee.
Lieve mensen,
Het probleem ligt veel dieper meen ik en is helaas niet nieuw: ik geloof dat het heel moeilijk is voor een zanger om te beseffen wanneer de tijd aangebroken is om een ander repertoire te gaan zingen of zelfs om helemaal mee te stoppen. Laten wij kijken naar een paar grootheden uit lang geleden: Giuditta Pasta die blijkbaar op het laatst zo vals zong dat het nauwelijks te verdragen was, Giuseppina Strepponi die zich kapotgezongen heeft aan veel te zware partijen en als wij het over tenoren hebben, kijk wat er gebeurde met Adolphe Nourrit, die sprong van zijn hotelkamer de dood tegemoet toen het hem duidelijk werd dat het met de stem schluss was. Helaas leven wij nu in een tijd waarin iedereen moet presteren (sic) al gaat dit ten koste van lichamelijke en/of geestelijke gezondheid en jammer voor diegenen die dreigen te vallen in de idiote race naar roem, geld en wat nog meer. Dit laat natuurlijk niet onverlet dat, als je respect voor je eigen persoon hebt als zanger en zeker voor je (betalend!) publiek in de spiegel moet kunnen kijken en zeggen: basta!! Helaas valt Villazón blijkbaar niet in deze categorie, ik heb hem persoonlijk van dichtbij meegemaakt en helaas gaan deze argumenten aan hem voorbij, waarom kan ik uiteraard niet beantwoorden. Dat theaters en concertorganisaties hem (en anderen wiens namen ik hier liever onvermeld laat)alsnog engageren, wetend wat de risico’s zijn, vind ik gewoon immoreel, zeker tegenover het (nogmaals betalend) publiek (en het maakt totaal niet uit of je voor het eerst naar opera gaat luisteren of je duizenden voorstellingen ‘in het buitenland’hebt meegemaakt!). Helaas, winst moet er geboekt worden al gaat dat over lijken en totaal onbenullige recensies als die van Mylou Mazali helpen alleen om dit pathetisch circus draaiend te houden.
Geachte heer Mauricio(Fernández, neem ik aan),
Al in mijn eerste commentaar heb ik opgemerkt, dat – behalve de zanger – ook het Kon. Concertgebouw – als organisator – voor deze blamage verantwoordelijk is. Het lijkt me buitengewoon moeilijk om op 41-jarige leeftijd, of eigenlijk al eerder, tot de conclusie te moeten komen, dat het met je zangcarrière gedaan is. Hij heeft inmiddels wél al zijn eerste operaregie achter zich, misschien toch een blijk van enige realiteitszin. Ik hoop voor hem, dat het beter met hem afloopt dan met Alphonse Nourrit en, recenter, Jerry Hadley.
Je kan naar mijn mening beter lof oogsten als operaregisseur, dan continu kritiek krijgen als zanger. Zo kan hij toch ook niet doorgaan van “keelontsteking naar verkoudheid”. Hij moet toch ook de kritieken onder ogen krijgen, neem ik aan? En zou het Concertgebouw eigenlijk iets met deze ervaring doen?
NRC, pagina 22…..
Van het optreden van Villazon in het Muziektheater in maart 2008 koester ik de herinnering. Een zanger op de toppen van zijn kunnen, zingend met elke vezel, een stem uit duizenden. In het Concertgebouw afgelopen woensdag bleek er weinig meer van over. Villazon is een vaardige toneelspeler en een sympathieke man. Maar zijn stem klonk in mijn oren vlak, het mooie is er van af, ik vrees ook als hij niet verkouden is. Op het toneel weet hij waarschijnlijk nog veel te compenseren door zijn acteerwerk, op het podium van het Concertgebouw bleef het kaal. Voeg daarbij het verschrikkelijke programma van Verdi ouvertures door een matig spelend orkest (het valse koper! de luid zuchtende cellist!). Ik ben in de pauze weggegaan.
Ik heb dat rare bijgeluid ook gehoord, maar wist niet wat het veroorzaakte. Was dat zeker die cellist? Als je op rij 10 of 11 zat, was je een van degenen die ik weg heb zien gaan …..
Ja, die irritante geluiden waren van de cellist afkomstig… natuurlijk moet een mens inademen, maar dit was een heel verontrustend geluid dat op rij 5 bijna de hele avond hoorbaar was (ook als de goede man geen solo’s te spelen had).
En de tropische temperaturen in de zaal waren zeker na de pauze niet te verdragen.
Maar nog even over Villazon: ik snap het niet. Als het echt zo is dat een verkoudheid en/of keelontsteking bijna meer regel dan uitzondering zijn, dan moet hij zich toch ook achter de oren krabben?
Ik heb Villazon 1x eerder gehoord, toen ik in 2009 op stedentrip in New York was zong hij Lucia samen met Netrebko. Het bleek achteraf de laatste keer te zijn geweest dat ze het podium hebben gedeeld. Netrebko zong die avond ook niet goed, overigens, maar heeft Lucia sindsdien ook niet meer gezongen. Het meest tragisch was die avond echter Villazon. Het blijkt dat iemand een opname van die avond heeft gemaakt, hoor het stukje vanaf 1 minuut 25.
https://www.youtube.com/watch?v=6hZweYnWdAk&noredirect=1
De recensie in de VK liegt er ook niet om. Eigenlijk vind ik het vooral heel erg jammer dat hij blijkbaar problemen blijft houden. Ik kom wel over die ene avond heen, maar voor hem zelf is het een ramp.
Ben het helemaal eens met Mauricio ! Je leest, dit is een vakman.
En oh ja, Mylou Mazali heeft teveel op Rolando gelet, en niet goed naar zijn stem geluisterd. Voor de show ga ik wel naar Carré.
Ik ben eigenlijk nu wel heel nieuwsgierig naar die anderen waarvan Mauricio zegt dat ze niet geëngageerd zouden moeten worden. Blijkbaar kunnen wij er niet van uit gaan dat deze risicofactoren door het Concertgebouw gemeden worden.
Het gaat mij niet eens om het geld dat zo’n concert mij kost, maar om de moeite die ik moet doen om door de files naar Amsterdam te rijden, aangezien ik daar nu niet meer in de buurt woon.