Arthaus Musik heeft de afgelopen jaren diverse operettefilms uit de jaren zeventig op dvd gezet. Ze zijn wat oubollig, tamelijk sentimenteel en mierzoet. Maar toch ook wel leuk. In een zoete zomerserie bespreken we er drie van Franz Lehár. Nummer drie: Der Graf von Luxemburg.

Der Graf von Luxemburg is een lichtvoetig stuk over een graaf die platzak is (de Graf von Luxemburg) en een rijke vorst (Basil Basoliwitsch), die tot over zijn oren verliefd is op de operazangeres Angèle Didier, maar niet met haar kan trouwen, omdat ze niet van zijn stand is.

Basil lost, met hulp van de ‘liefdesmakelaar’ Pélégrin, het probleem op door Angèle te laten trouwen met de graaf (zonder dat beide elkaar te zien krijgen) en haar drie maanden later weer te laten scheiden, zodat ze als gravin met hem in de echt kan treden. Waar hij niet op gerekend had, is dat Angèle en de graaf elkaar bij een andere gelegenheid ontmoeten en voor elkaar vallen.

Der Graf von Luxemburg heeft wel wat weg van Die lustige Witwe, de operette waar Lehár vier jaar eerder groot succes mee had in Wenen. Beide verhalen spelen zich af in aristocratische kringen in Parijs en in beide verhalen speelt een gearrangeerd huwelijk (of de poging daartoe) een grote rol. Ook kennen beide plots een partij in geldnood en een partij in overvloed.

Net als Die lustige Witwe is Der Graf von Luxemburg een amuserend stuk als er goed in geacteerd wordt. Dat is in de film die Wolfgang Glück er in 1972 van maakte beslist het geval. De vertolking van de ervaren, toen ruim 60-jarige Erich Kunz is bijvoorbeeld om van te smullen. Subtiel en met veel ‘class’ zet hij vorst Basil Basilowitsch neer. Ook het charisma van titelrolvertolker Eberhard Wächter (later directeur van de Volskopera Wien en de Wiener Staatsoper) is meeslepend.

Wächter heeft ook de beste stem van deze uitvoering, vind ik. Sterk, mannelijk, aantrekkelijk. Je kunt horen dat de bariton de jaren ervoor carrière had gemaakt bij de grootste operahuizen ter wereld. Een lust voor oor én oog dus.

De rest van de cast zingt op een prima maar niet uitzonderlijk niveau. Zeker van de vrouwelijke hoofdrolspeelster (Angèle, gezongen door Lilian Sukis) had ik, haar uitstekende spel ten spijt, meer vocale pracht verwacht. Temeer daar haar personage een operazangeres is.

De partituur van Lehár zet je – of althans, mij – niet zo op het puntje van je stoel als andere werken van zijn hand. Het is lomer, smelteriger. Maar uiteraard volop lyrisch en romantisch, zoals je van de componist kunt verwachten. Het Symphony Orchestra Kurt Graunke uit München weet er onder Walter Goldschmidt wel raad mee.

De operettefilms van Franz Lehár zijn zowel los als samen in een box verkrijgbaar. Voor wie er één los wil kopen: mijn voorkeur zou uitgaan naar Paganini of Der Graf von Luxemburg. Paganini scoort op alle fronten (verhaal, muziek, zang, spel) hoog, Der Graf von Luxemburg overtuigt met het verhaal, de sterke acteurs en in het bijzonder Eberhard Wächter.