Achtergrond

Youtube-portret: Elīna Garanča

Elīna Garanča is een typische exponent van de race-naar-de-top-generatie. Geholpen door haar sterrenlook heeft ze zich in korte tijd de prominente operahuizen binnengepromoot. Een portret in beeld van deze mezzo uit Letland. Met dank aan Youtube.

Als Angelina in La Cenerentola bij de Metropolitan Opera afgelopen seizoen (foto: Ken Howard/Metropolitan Opera).
Als Angelina in La Cenerentola bij de Metropolitan Opera afgelopen seizoen (foto: Ken Howard/Metropolitan Opera).

Na haar succesvolle debuut als Annio in La Clemenza di Tito tijdens de Salzburger Festspiele in 2003 verkreeg Garanča in enkele jaren een status waarmee ze alle grote operahuizen ter wereld binnen kon komen. Een snelle opmars die eigen is aan haar generatie: met een uiterlijk dat niet mistaat op covers van glossy’s en op hoesjes van cd’s en met een stem die de massa in vervoering kan brengen, hebben vele zangers in korte tijd de top bereikt.

Dat hoeft echter niets af te doen aan de kwaliteiten van Garanča als zangeres. Integendeel, ze ontlokt overal enthousiaste reacties.

Elīna Garanča werd in 1976 in Riga, Letland, geboren. Ze groeide op in een muzikaal gezin (moeder zangeres, vader dirigent), maar of ze zelf ook groot wilde worden in de muziekwereld, wist ze lange tijd niet zo goed. Tot ze op een ochtend opstond en niets anders meer wilde dan operazangeres worden – zo vertelde ze eens in een interview.

Haar moeder was sceptisch over haar vocale kwaliteiten, maar Garanča was vastbesloten. En ze kreeg gelijk. Ze toog naar het conservatorium in Riga en maakte furore toen ze in 1998, nog steeds als student, in tien dagen tijd de rol van Giovanna Seymour in Anna Bolena instudeerde om iemand te vervangen.

Door dat optreden ontdekte ze haar liefde voor het belcanto-repertoire. Hieronder één van de aria’s die ze als Giovanna in Anna Bolena moest zingen (de opname is niet uit 1998).

Na haar studie begon ze te zingen bij het Meiningen Staatstheater in Duitsland, maar dat duurde niet lang, want ze vestigde de ogen van de casting directors al snel op zich door de finale te bereiken in de Cardiff Singer of the World Competition in 2001.

Hieronder zingt ze een fragment uit Rossini’s La Cenerentola tijdens dat concours in 2001.

Nog in hetzelfde jaar bracht Garanča haar eerste solo-album uit: Arie Favorite bij het Finse label Ondine. Ze zong op die cd aria’s van Mozart, Bellini en Donizetti.

Haar succes in Cardiff leverde haar een contract op bij de Wiener Staatsoper. Daar breidde ze haar repertoire flink uit. In haar eerste seizoen zong ze bijvoorbeeld in Cavalleria Rusticana, Die Fledermaus, Falstaff en Il barbiere di Siviglia.

Wenen groeide uit tot haar thuisbasis. Ieder seizoen zong ze er wel meerdere rollen. In 2005 maakte ze haar roldebuut als Charlotte in Werther. Hieronder een fragment.

Tussen haar Weense rollen door debuteerde ze op de Salzburger Festspiele (2003) als Annio in La Clemenza di Tito. Dat betekende haar definitieve doorbraak, waardoor ze ook buiten Wenen volop aan de bak kon.

Eén van de rollen die ze veel vertolkte, was Dorabella in Mozarts Così fan tutte. Ze zong de partij onder meer in Frankfurt, Salzburg, Aix-en-Provence en bij haar debuut bij de Opéra National de Paris.

Hieronder een fragment van haar Dorabella-vertolking in het operafestival in Aix-en-Provence in 2005. Ze zingt ‘Smanie implacabile’.

Het jaar 2007 was voor Garanča het jaar van belangrijke debuten. Ze stond voor het eerst op de planken in Covent Garden in Londen, debuteerde bij de Staatsoper in Berlijn en zong voor het eerst Carmen, in haar geboortestad. Ook werd ze binnengehaald door Deutsche Grammophon, waar ze het album Aria cantilena uitbracht. Daar kreeg ze een Echo Award voor.

Al die roem leidde een jaar later tot hét debuut, dat bij de Metropolitan Opera in New York. Daar zong ze begin 2008 Rosina in Il barbiere di Siviglia van Rossini. Hieronder een fragment (helaas zonder bewegend beeld).

Door de jaren heen heeft Garanča regelmatig samen met Anna Netrebko gezongen, zowel op cd als in concertvorm. Zo speelde ze al een klein rolletje op het debuutalbum van de Russin.

Begin dit jaar brachten beide zangeressen een opname van I Capuleti e i Montecchi van Bellini uit, waarin ze de twee hoofdrollen vertolken. Hieronder een promotiefilmpje van dat album.

De komende tijd stort Garanča zich vooral op Bizets Carmen. Deze maand zingt ze de rol in Rome, in oktober gaat ze ermee naar het Royal Opera House in Londen en aan het einde van het jaar vervangt ze Angela Gheorghiu als Carmen voor de Metropolitan Opera (in plaats van haar geplande optreden in Les Contes d’Hoffmann bij de Met).

Verder zingt ze in januari en februari de hoofdrol in La Cenerentola in Parijs, waarna ze weer teruggrijpt op Carmen als ze naar Wenen en München gaat.

Meer informatie: www.elinagaranca.com.

Vorig artikel

‘Het is gedaan met dikke zangers’

Volgend artikel

Een Haydn-eiland vol plezier

De auteur

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman

Jordi Kooiman is journalist en muziekliefhebber. Hij richtte in januari 2009 Place de l'Opera op en leidt sindsdien het magazine.