Verdi: Anna Netrebko op haar best
Een paar weken na de release is Anna Netrebko’s Verdi-album al een enorme hit. In Oostenrijk bereikte het zelfs de nummer 1-positie in de ‘pop charts’. Nooit eerder vertoond. Is het slechts een hype rond opera’s grootste idool of is de cd echt zo goed? De opname laat er geen misverstand over bestaan: dit is goud.
Gezien haar ongekende populariteit zou je het niet denken, maar het is voor het eerst in vijf jaar tijd dat Anna Netrebko de opnamestudio weer ingedoken is. Misschien biedt dat een verklaring voor de gretigheid waarmee publiek en pers zich op het album hebben gestort.
Naast de nummer 1-positie in de Oostenrijkse ‘pop charts’ (ze is de eerste klassieke muziekartieste die dat voor elkaar heeft gekregen) bereikte het album in Duitsland plaats zes in de charts en in Denemarken plaats acht. Bovendien stond de cd op nummer één in iTunes General in Rusland. Geen enkele andere opera-artiest zou haar dat alles nadoen.
Het album komt op een uitgekiend moment. Het haakt aan bij de viering van Verdi’s tweehonderdste geboortedag, het luidt een seizoen in waarin Netrebko diverse Verdi-rollen voor het eerst zal zingen en het valt prachtig samen met de Salzburger Festspiele, waar Netrebko steevast de grote ster is en waar ze dit jaar haar roldebuut maakte in Giovanna d’Arco, niet toevallig één van de vijf Verdi-heldinnen op haar cd.
Om bij Giovanna te beginnen: ik kan het gejubel uit Salzburg geheel beamen. Haar vertolking is beeldschoon. In de romanza ‘O fatidica foresta’ spint ze boven de summiere orkestbegeleiding een melodie met onweerstaanbaar rijke klanken uit.
Het portret van Elena uit I Vespri Siciliani is niet minder overtuigend. Haar Siciliana klinkt lichtvoetig en triomfantelijk en haar ‘Arrigo! Ah, parli a un core’ blinkt aan alle kanten, hoog en laag, van klankschoonheid. Haar frasering is verrukkelijk en het gevoel dat ze in de aria weet te leggen doet je als een blok voor haar vallen.
Lady Macbeth is het meest ’tricky’ op de cd, gezien de heftige, haast rauwe dramatische kwaliteiten die dat karakter vereist. Netrebko’s stem is eigenlijk te mooi voor zo’n lelijk personage, zou je kunnen zeggen. Toch weet ze me te overtuigen. Er komt een autoritaire gloed over haar stem (de doordringende foto op de cover echoënd) en in die ferme stijl laat ze duidelijk horen dat er met haar niet te spotten valt.
In de bekende slaapwandelscène verschijnen er barsten in die harde houding en komt de vertwijfeling naar buiten. De sopraan verklankt dat op knappe, theatrale wijze; je kunt de hele scène voor je zien. Veelbelovend voor haar Macbeth-debuut in München, in juni 2014.
De overige twee heldinnen, Elisabetta uit Don Carlo en Leonora uit Il Trovatore, zijn in één woord overrompelend. Elisabetta’s grote solo uit de vijfde akte zet ze vorstelijk in, gevolgd door een buitengewoon emotionele monoloog. Hier, in deze tranende, tragische stem, klinkt werkelijk een diva van de hoogste orde.
Eenzelfde diepe bewogenheid doortrekt haar portret van Leonora. ‘D’amor sull’ali rosee’ is om te huilen zo mooi, om nog maar te zwijgen over haar ‘Miserere’. Wat een leed, wat een emoties. Ook deze kunststukjes beloven veel voor komend seizoen, wanneer Netrebko in Berlijn (november/december) als Leonora zal debuteren.
Niet onvermeld mag het Orchestra Teatro Regio Torino blijven, dat onder zijn fantastische maestro Gianandrea Noseda iedere tint van Verdi’s muziek in full colour presenteert. Natuurlijk gaat bij zo’n cd alle aandacht naar de prima donna, maar dit vlammende orkest speelt mijns inziens een onmisbare rol in het glanzende eindresultaat.
Anna Netrebko wordt weleens verweten dat ze carrière heeft gemaakt met haar looks, omdat ze het met haar stem nooit zo ver zou hebben kunnen schoppen. Deze cd rekent in mijn ogen definitief af met die kritiek. Dit is zang van een grootheid. Twintig jaar staat ze inmiddels op het toneel. En ze gaat alleen maar beter klinken.
Hieronder de trailer van de cd:
De auteur
7Reacties
Beste mensen,
Wat fijn te lezen dat het talent van Netrebko eindelijk word gehoord.
Ze heeft een prachtig instrument en vooral in de begin jaren heeft ze me zeker weten te ontroeren.
(Donna Anna!)
Haar zilveren top en donkere midden register zetten tot denken en kunnen de heldinnen die ze vertolkt zeker tot leven brengen.
Traviata, Manon, Lucia ze heeft ze allemaal gezongen.
Binnen de grenzen van haar stem.
Nadat Netrebko een kind had gebaard, en vocaal had “ingekocht” leek er een andere richting op te zijn gaan, Anna Bolena.
Daar is de omslag gekomen!
Nu hebben we hier een cd met werkelijk adembenemende cover die zo op de voorpagina van een glossy zou kunnen staan.
Verdi aria’s.
Met enige afwachtendheid, deze album gehoord en verbaasd me niet.
Ze kan de aria’s “aan”.
Netrebko wuift de kritieken stuk voor stuk weg en VIVA aan haar!
De zilveren top is nog steeds aanwezig en we horen hier beheersing.
Maar is zij een Verdi sopraan?
En met name voor het dramatische repertoire?
Er is laagte, een midden register en top.
Wollig omfloerst donkere kleur, die haar eigen maakt.
I vespri, aantal mooie momenten en zeker met lef.
Maar wat gebeurd er, in het laatste gedeelte?
Drukkend in de laagte, adem tekort, en een schrille dunne topnoot.
Leonora Trovatore kan me bekoren.
Ze spint over het orkest heen, en haar coloratura mogen er zijn.
Lady Macbeth La Luce Langue.
Ze lijkt een (moeizame)strijd aan te gaan, en ligt het aan de opname of is er gebrek aan adem?
Het attacherend van een frase, glotisch en je hoort heesheid.
Jammer.
Nel Dì Della Vittoria.
Wederom de drukkende laagte waarvan ik me afvraag is dit gezond.
“Ascendi” je hoort de keel zelfs geraakt worden.
Maar goed….ook dit kan zeker de boeken is als een nieuwe Lady Macbeth, en dit zal er komen ook.
Zijn we op zoek naar een nieuwe Verdi sopraan?
Zo ja zal Netrebko dit waar kunnen maken?
Tijd zal het leren.
Deze studio opname kan zeker in de schappen het goed doen en ik ben blij voor Netrebko.
Live zal het moeten blijken, het Rode Plein concert was een voorbeeld hiervan.
De kritieken waren verschillend, lovend en met vraagtekens.
Afgedaan met stress, temperatuur en nog nieuw.
Nogmaals de Tijd zal het leren.
Voor elk die dit album koopt geniet ervan!
Ik heb de cd inmiddels via Spotify diverse malen beluisterd en wat me erg verwonderd is de opbouw. Hier zal vast een diepere gedachte achter zitten, maar die ontgaat mij. De cd begin met de aria’s uit Macbeth en die zorgen voor een muur, waar ik maar met moeite overheen kom. Een bijna kitscherig begin, daarna de heesheid, het schijnbare ademtekort en de moeizame strijd, die Alto Proibita wat mij betreft helemaal terecht constateert. Jammer, jammer, omdat ik de overige heldinnen voor het overige prachtig vertolkt vindt. Het zou een prachtige cd kunnen zijn. Ik sla inmiddels de Macbeth stukken over en dan geniet ik met volle teugen. Maar voor wie van plan is de cd aan te schaffen, raad ik toch aan eerst goed te luisteren. Jordi Kooiman is in zijn recensie juist wel enthousiast over de Macbeth aria’s. Toch een kwestie van smaak?
Sinds een vijftal jaar ben ik grote fan van Netrebko. Onder de vele fantastische sopranen heeft zij toch dat ietsje meer om een diva te zijn. Bij elke opera of TV optreden kan zij de mensen bekoren, niet alleen met haar zangtalent, maar eveneens haar uitstraling en acteertalent. Zelfs bij de live-uitzendingen van uit ‘The Metropolitan Theatre’in New York, via de cinema is het telkens volle zaal. Ik ben benieuwd hoe haar ‘Eugene Ogidin’ wordt in het MET.
Voor het ogenblik de beste sopraan ter wereld !
Ik ben ook een van haar grootste fans
Maar ik zou haar graag 1keer willen zien in de rol van Turandot
Of liu
Hoop dat ze dat nog een keer gaat doen
vijftig jaar lang heb ik geen sopranen mogen beluisteren. Nu, brengt Anna het talent van mijn jonge jaren. Elisabeth Swarskoph, joan Sunderland, Maria Callas, Victoria de Los Angeles, Verlooy, en nog anderen. Anna Netrebko overtreft ze allemaal.
geweldig zoals ze Lady Macbeth zingt ik vind Anna een prachtige zangeres met een goudenstem en een mooie verschijning