De Nationale Reisopera heeft aan het begin van dit seizoen een jong ensemble geformeerd. Kleine rollen in grote producties, of grote rollen in kleine producties, dat is de gedachte bij de ontwikkeling van de nieuwe generatie. Place de l’Opera stelt in een serie gesprekken de leden van het ZangersEnsemble aan u voor. In deel twee: Anna Traub.

Mezzosopraan Anna Traub zong de afgelopen jaren in verschillende opvallende en hooggewaardeerde producties. Zo maakte ze in juni 2010 deel uit van de dubbele cast van La clemenza di Tito, in een productie van de Dutch National Opera Academy. En meer recent zong ze de titelrol in Bizets Carmen, in een productie die Floris Visser regisseerde voor het jubileum van de Technische Universiteit Delft.

In Owen Wingrave, dat door Opera Trionfo werd gebracht met het Nieuw Ensemble en dirigent Ed Spanjaard, zong ze de rol van Kate Julian. In januari 2014 wordt de opera van Benjamin Britten hernomen.

Bij de Nationale Reisopera gaat op 1 november La tragédie de Carmen in première, de muziektheaterbewerking die Peter Brook in 1981 van de opera Carmen maakte. Gable en Romy Roelofsen regisseren de voorstelling, Bas Wiegers leidt het Nederlands Symfonie Orkest.

Sprookje

Anna Traub werd geboren in Basel en groeide op in een gezin vol muziek. Vanwege haar moeders betrokkenheid bij het Theater Basel – ze was voorzitter van het bestuur – zag ze op haar derde al haar eerste opera, Der fliegende Holländer van Wagner.

Ze begon al heel jong met piano en dans en werd lid van een kinderkoor. Op haar vijftiende belandde ze in het Operakoor in Basel. “Voor ons was naar de opera gaan heel normaal. Mijn moeder bereidde mij en mijn broers voor met het verhaal, dat ze heel mooi kon vertellen, alsof het een sprookje was.”

Op de vraag of ze als jonge bezoeker niet gechoqueerd werd door modern regietheater zegt ze: “Nou, toen dat de operawereld in al zijn extremen ging beïnvloeden, was ik al wat ouder. Trouwens, wat is ‘regietheater’? En belangrijker: wat betekent dat voor de opera van vandaag? De mooiste voorstellingen waar ik zelf tot nu toe in heb gestaan, waren regietheater in de beste zin. Niet op de platte manier van ‘er moet bloed vloeien en het moet schokken’, maar met een regie waaraan echt gewerkt is. Dan wordt er misschien een andere kant van het verhaal belicht, een ander zwaartepunt gekozen of het wordt naar een andere tijd gehaald, maar dat vind ik allemaal ontzettend spannend.”

De Zwitserse kwam in Nederland terecht door een bezoek van de Nederlandse zangpedagoge Margreet Honig voor een masterclass. “Ik had het idee dat ik weg moest uit Zwitserland om verder te studeren, maar had geen notie waar naartoe.”

Anna vroeg Honig om een lijstje met zangcoaches die ze kon aanbevelen. Bij de eerste die ze belde kreeg ze de voicemail, de tweede op de lijst nam wel op en dat leidde tot een afspraak in Amsterdam. “Ik wist na één proefles meteen: dit wil ik. Ik was ook meteen verliefd op Amsterdam.”

Pijn

Een rode draad door het gesprek is haar voorkeur voor ‘interessant’ of ‘spannend’, tegenover alleen maar ‘mooi’. Over het antwoord op de obligate vraag naar haar idolen moet ze even nadenken. “Ik vind veel bekende zangeressen mooi zingen, maar dat is me heel eerlijk gezegd niet altijd genoeg. Ik wil ook risico horen.”

Dat risico nam ze zelf ook, voor haar rol in Carmen in de productie die Floris Visser in november 2012 regisseerde op de Technische Universiteit Delft. Anna formuleert zorgvuldig hoe haar zelfbeeld en dat van de rol Carmen eerst te veel uiteenliepen en hoe ze gewend moest raken om uiteindelijk door iedereen als Carmen te worden gezien.

“Alleen al in mijn uiterlijk ben ik geen Carmen en ik heb niets Spaans in mijn karakter. Tijdens de repetities heb ik het vertrouwen opgebouwd dat ik het kon. Vocaal was het probleem niet, maar ik vond het karakter zo heftig. Als ik op het toneel sta, zit er niks meer tussen mij en die rol, dan geef ik me echt. Carmen kan zo koud zijn, dat ben ik niet. Het deed me soms fysiek pijn.”

“Pas tegen het einde van de repetitieperiode voelde ik het, ook door het vertrouwen van Floris. Ik wilde wegblijven van het cliché en Carmen niet als icoon spelen. Die vrouw heeft oprechte gevoelens, vergeet dat niet. Ze is gekwetst door Don José en dat vind ik spannend om te spelen, echt spannend!”

Anna Traub zal bij de Reisopera de hoofdrol spelen in La Tragédie de Carmen. “Die authenticiteit wil ik ook in deze productie brengen. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat worden. Ik denk dat Carmen een rol is waar ik de rest van mijn leven plezier van kan hebben, juist omdat het op zo veel manieren kan en er zo veel uit te halen is. Dat past bij mijn manier van werken.”

Acteren

Ook Anna krijgt de vraag die we alle leden van het ZangersEnsemble voorleggen: als je niet was gaan zingen, wat voor ander vak was dan met jouw kwaliteiten geschikt geweest?

“Als ik de andere opties op heel andere terreinen uitsluit, is het toch: acteren. Dat gaat zo sterk uit van emotie en instinct. Neem alleen al het feit dat je een zin iedere avond op een andere manier kan zeggen. Soms vind ik de zangtechniek bijna storend. Maar niettemin: ik houd zo ontzettend van zingen dat opera voor mij toch het allergrootste blijft.”

Zie voor meer informatie de persoonlijke website van Anna Traub. La tragédie de Carmen van de Nationale Reisopera is op 31 oktober en 1 november te zien in Hengelo. Zie voor meer informatie de website van de Nationale Reisopera.