CD-recensies

Holten brengt Onjegin met dubbelgangers

Net als Stefan Herheim in juni 2011 bij De Nederlandse Opera koos Kasper Holten er begin dit jaar in Londen voor om Jevgeni Onjegin te ensceneren aan de hand van dubbelgangers. De productie is nu op dvd verschenen.

Onegin Covent GardenSoms verdenk ik regisseurs ervan dat ze afspraken met elkaar maken. Zo van: nu komt er een rolstoelenjaar en het jaar daarop een jaar van de wasmachines. Om daarna plaats te maken voor alweer nieuwe ‘attributen’.

Nazi-symbolen zijn nog steeds gewild, maar beginnen een beetje uit de mode te raken, want de regisseurs hebben iets nieuws bedacht: het gebruik van een ‘dubbelganger’ voor de hoofdpersonen, waarvan de ene zingt en de ander danst of gewoon sierlijk beweegt.

De truc kán werken. Maar dat dat niet altijd lukt, heeft Stefan Herheim al in Amsterdam bewezen. En nu doet Kasper Holten het hem na in Londen.

De opzet is in beide gevallen hetzelfde: de ouder geworden protagonisten kijken terug op hun jeugd, vergetend dat de tijd onomkeerbaar is. Nu gaat Holten niet zo ver om meteen ook maar de hele Russische geschiedenis de revue te laten passeren en zijn regie is blij vlagen zeer ontroerend, maar ‘mijn Onjegin’ is het niet.

Er wordt wel ontegenzeggelijk goed gezongen. Al vind ik Krassimira Stoyanova nu toch echt te oud voor Tatjana. Haar stem klinkt nog steeds als een klok en haar pianissimi zijn meer dan ontroerend, maar een jong meisje is zij niet. De dansende dubbelgangster was daarbij ook niet behulpzaam.

Voordat u mij ervan gaat beschuldigen dat ik de oudere zangers afschrijf: een paar jaar geleden hoorde ik de zeventigjarige (!) Mirella Freni in de rol, in de Metropolitan Opera. En geloof mij of niet: zij was Tatjana. Waar het aan lag? U mag het zeggen.

Simon Keenlyside weet zelfs van een telefoonboek een echt karakter maken, maar ook hij is Onjegin ontgroeid. Bij hem mis ik het ‘onnozele’, wat (voor mij) een onmiskenbare karaktertrek is van een dandy.

Pavol Breslik (Lensky) heeft de nodige elegantie, lyriek en de smachtende tonen paraat, maar hij doet mij Piotr Beczala niet vergeten.

Het orkest onder leiding van Robin Ticciati klinkt prima, maar niet uitzonderlijk.

Bestel deze dvd nu in onze webshop!

Vorig artikel

Vlaamse Opera brengt semiscenische Tosca

Volgend artikel

Nieuwe cd Renée Fleming: wat een pleasure

De auteur

Basia Jaworski

Basia Jaworski

1 Reactie

  1. julia wasowicz
    7 november 2013 at 10:57

    mooi geschreven!