Aan de jubilea van Britten (100) en Wagner en Verdi (beiden 200) kan ze nog niet tippen, maar qua faam doet ze vrijwel niet meer voor hen onder. Maria Callas werd maandag 90 jaar (postuum – zo gaat dat bij legendes). Een korte herinnering in tien videofragmenten.

Maria Callas (2 december 1923 – 16 september 1977) was de allergrootste operaster van de twintigste eeuw, en misschien wel aller tijden. Ze werd oneindig bewonderd en enorm verguisd. Controverse hing altijd om haar heen, maar ze was in staat om vijandig publiek na een avond zingen op de stoelen te krijgen.

Callas perfectioneerde het ‘zingen-acteren’ en brak een lans voor vergeten werken. Van vele rollen maakte ze cd-opnamen die nog altijd als de standaard gelden.

Naast een schat aan audiomateriaal is er ook het nodige videomateriaal van de diva bewaard gebleven. Hieronder een collage van tien fraaie fragmenten.

Een concert in Covent Garden in 1962, gedirigeerd door Georges Prêtre:

Een interview uit 1969 met journalist Pierre Desgraupes en regisseur Luchino Visconti, in het Frans, met Duitse ondertiteling:

De tweede akte uit de beroemde Tosca-productie van Franco Zeffirelli in Covent Garden, 1964, met Tito Gobbi als Scarpia:

Nog een onvergetelijk Tosca-optreden uit die tweede akte, nu in 1956 in New York, met George London als Scarpia:

Fragmenten uit een Traviata in Lissabon, 1958, met Alfredo Kraus als Alfredo:

Een scène uit Il Pirata, gezongen tijdens een concert in Hamburg, 1959:

Nog een Bellini-fragment: ‘Ah, non credea mirarti’ uit La Sonnambula, tijdens een concert in Parijs, 1965:

Een vrolijker fragment: ‘Non più mesta’ uit Il barbiere di Siviglia van Rossini:

Een concert aan het einde van haar carrière, in 1973, met tenor Giuseppe di Stefano in Londen:

Tot slot een interview dat Callas in 1974, drie jaar voor haar overlijden, gaf aan Barbara Walters in New York: