De muziek- en operafestivals in Zwitserland zien er ook deze zomer weer verleidelijk uit. De opmaat klonk in St. Gallen, waar onder de sterrenhemel Donizetti’s La Favorita werd opgevoerd. Met een elegante cast en een indrukwekkend decor werd het een boeiende opera-avond.

Het Kloster St. Gallen is een UNESCO-werelderfgoed. Alleen al de adembenemende, barokke façade van de kloosterkerk, met zijn twee torens die 70 meter hoog de hemel in schieten, is een spektakel. En ook al is de sacrale architectuur door latere restauraties wat ‘overgeconserveerd’, de kroning van Maria straalt nog altijd met gouden glans in het midden. Dat alles verhoogt de geest en doet je verlangen naar extase.

Dit geldt niet alleen voor religieuze mensen. Ook operavrienden kunnen hier jaarlijks een portie artistieke extase krijgen, als er het zomerfestival plaatsvindt. Dit jaar met Donizetti en zijn ‘grand opéra’ La Favorita (in de late, Italiaanse versie).

Het is een goed gekozen stuk! Zittend in de spirituele omarming van het kloosterhof is het niet moeilijk je de atmosfeer van het kerkelijke milieu uit de Spaanse middeleeuwen, zoals die in het libretto beschreven wordt, voor te stellen.

De decorconstructie van Hank Irvin Kittel is surrealistisch-modern en werkt met metaforen. In het midden staat de gigantische ‘hand der macht’. Daaromheen cirkelen excentrische banen, een soort ‘catwalks’ waarover de personen zich bewegen. Wegkomen van die centrale macht is niet denkbaar: men kan alleen in kringen om de macht heen cirkelen, als satellieten om de aarde. Regisseur Guy Montavon houdt strak vast aan die dramaturgische insteek.

Het is natuurlijk direct duidelijk dat het liefdespaar uit Donizetti’s werk geen mooie toekomst beschoren is. Al hadden de twee onder de muzikale leiding van Attilio Tomasello vocaal gezien zeker alle geluk van de wereld verdiend. De Amerikaanse tenor Arthur Espiritu zong een moedige Fernando en was geheel opgewassen tegen de eisen van de openlucht. En de in de hoogte flexibele mezzosopraan van Elena Maximova vertolkte op treffende wijze Leonora.

Naast de twee geliefden leverde Riccardo Botta met zijn fraaie, natuurlijke, ongeforceerde klank een vocaal uitstekende prestatie in de kleine rol van Don Gasparo. Een onpretentieus staaltje belcantozang.

Paolo Gavanelli zong in de rol van koning Alfonso zeer elegant en geraffineerd, zoals altijd. In zijn grote scène in de tweede akte verbeeldde hij de magie van de tuin van Alcazar zo goed dat de vogels van zijn zang onder de indruk leken te zijn en een paar geïnteresseerde merels zelfs begonnen mee te zingen. Een grappige bijdrage van het kloosterfauna!

Allesbehalve vrolijk eindigde echter, onder de bedrukking van religie en staat, de geschiedenis van Leonora en Fernando. De grote rode bloem die midden op het toneel hun liefde symboliseerde, veranderde tijdens het dramatische slot in een doodskop. Maar goed, reden om te treuren had het Zwitserse premièrepubliek toch al: op dezelfde avond leed het Zwitserse voetbalteam haar spectaculaire nederlaag tegen Frankrijk, 2-5…

Bij het premièrefeest, aangenaam onder een zomernachthemel, was de stemming niettemin opgetogen. Een fraaie sfeer, die je zin in de andere zomerfestivals in Zwitserland alleen maar deed toenemen.

Wat dat laatste betreft: de Zwitserse zomer heeft voor muziekliefhebbers veel in petto! Het programma van de Festspiele St. Gallen loopt nog tot en met 4 juli en bouwt de focus op Spanje verder uit met concerten en dans.

De operapremière van La fanciulla del West tijdens de Festspiele Zürich brengt je naar het wilde westen, gezien door de ogen van intendant Barrie Kosky. Het dikke festivalprogramma telt verder activiteiten binnen alle mogelijke kunstdisciplines, waarmee Zürich haar plaats als grootste culturele centrum in Zwitserland verdedigt.

Hoog in de bergen vindt het festival van Verbier plaats, waar de operasterren dichter dan ooit bij de echte sterren komen. Hoogtepunt is een Verdi-Puccini-potpourri met Vittorio Grigolo, Barbara Frittoli en Daniela Barcellona op 27 juli.

De oudste coulissen zijn te vinden in de Romeinse Arena van Avenche, waar het lokale operafestival dit jaar Carmen produceert.

Wat kleiner, met slechts drie concerten in plaats van operaproducties, zijn dit jaar de Solothurn Classics. Vooral voor Leo Nucci zullen de muziekvrienden naar deze mooiste barokstad van Zwitserland reizen.

Wie in Graubünden vakantie viert, waar bossen, bergen en de Oberrhein het landschap bepalen, kan bij Opera Viva in Obersaxen een productie van Der Freischütz beleven.

Helemaal thuis zullen de Nederlanders zich voelen bij de Oper St. Moritz, waar La Gazetta van Rossini onder leiding van Jan Willem de Vriend opgevoerd zal worden. Dat werk ging vorige week in première in Luik en is eind augustus ook in Basel te zien.

Nog meer en nog preciezere informatie vindt u op de website van MySwitzerland. Ik zou zeggen: welkom in Zwitserland!