Cargill en Lepper doen naar adem happen
Een cd met liederen van Mahler, dat klinkt vrij voorspelbaar. Maar mezzosopraan Karen Cargill en pianist Simon Lepper hebben niet alleen uit Gustavs repertoire geput, maar ook uit dat van zijn vrouw Alma. En de wijze waarop ze hun selectie gestalte geven, is werkelijk onvergelijkelijk.
De Schotse mezzosopraan Karen Cargill beschikt over een zeer expressieve stem, die haar in staat stelt om alle wendingen in deze muziek perfect uit te beelden. Je zou kunnen zeggen dat ze met alle winden meedraait, en dat bedoel ik als een groot compliment: weinig zangers hebben zo’n souplesse en nog minder weten daar zo natuurlijk mee om te gaan.
Haar stem op zich is niet echt ‘romig’, maar het ontbreekt haar niet aan fluweel. En ze boeit zeer; haar zingen is veel meer dan gewoon maar mooi. Soms, zeker in de fortepassages, haalt ze scherp uit, maar zonder dat het onaangenaam wordt.
Cargills vertolking van liederen van Alma Mahler is heel anders dan versies die ik tot nu toe hoorde. Zó uitgevoerd komt Alma op gelijke voet te staan met haar beroemdere echtgenoot.
Maar hoe geweldig ik Cargill ook vind, voor mij staat ze een beetje in de schaduw van haar begeleider, pianist Simon Lepper. Het hoort niet, dat weet ik, maar ik betrap mij erop dat ik voornamelijk naar zijn pianospel luister.
In de Rückert-Lieder laten beide kunstenaars mij naar adem happen, zo geweldig vind ik hun uitvoering. Zo anders dan alle andere, zo volkomen eigen. Het pretentieloos uitgevoerde ‘Ich bin der Welt abhanden gekommen’ is van een zeldzame schoonheid. Soms wil Cargill te veel uithalen, maar daar is Simon Lepper dan weer, die je terugbrengt in de wereld vol betovering.
Ook met hun weergaloos uitgevoerde Lieder eines fahrenden Gesellen doen de twee me versteld staan. Zo heb ik de cyclus nog nooit eerder gehoord. Ze maken je duidelijk waar het over gaat, zonder dat de tekst nadrukkelijk ‘uitgesproken’ wordt. Adembenemend. En alweer betrap ik mij erop dat ik mijn oren niet van de pianist kan afwenden. Bijzonder!
Ik kan niet anders dan deze cd aan te bevelen aan een ieder die van liederen houdt en die de pianist niet alleen als een gelijke maar ook als een onmisbare partner van de zanger ziet.
4Reacties
Ken je ook de prachtige uitvoeringen van de mezzosopraan Maria Riccarda Wesseling en de sopraan Charlotte Margiono? Dan hoor je goed hoe Alma Mahler haar man in muzikale avontuurlijkheid verre overtreft. Het was waarschijnlijk uit pure jaloezie dat hij haar verbood te blijven componeren toen ze gingen trouwen…
A.s. zondag zijn er trouwens in Utrecht ook liederen te horen van de zo goed als vergeten Alba Rosa Viëtor, een iets oudere tijdgenoot van Alma Mahler, tijdens het geheel aan haar gewijde festival ‘Alba Rosa Viva’. Ben heel benieuwd! http://www.cultureelpersbureau.nl/2014/09/festival-alba-rosa-viva-plaatst-vergeten-comp
Alma heeft bij mijn weten wel nooit symfonieen geschreven, genre waarin Gustavs avontuurlijkheid toch wel heel ver ging… Maar goed, zijn vrouw verbieden te blijven componeren is natuurlijk sowieso af te keuren, al moet men het natuurlijk ook (deels) in het tijdskader zien…
Inmiddels ook via Spotify te beluisteren.