Eén van de bekendere werken van Arthur Honegger, Le roi David, is door het Junges Ensemble Berlin op cd gezet in een Duitse versie, König David. Het belang van de uitgave en de keuze voor deze versie ontgaat me echter.

Het is inderdaad zo dat Honegger zijn oratorium Le roi David oorspronkelijk gecomponeerd had voor een kleine ensemble van koperblazers, harmonium, percussie en celesta. Maar algauw bewerkte hij het voor groot orkest; een prachtige, volledige uitwerking van zijn eerste ideeën. Waarom dan teruggaan naar de schetsen?

Nog vreemder is de keuze voor het Duits. De verklaring die gegeven wordt: Le roi David werd al in 1923 in het Duits uitgevoerd. En dus? Zo’n verklaring “koop” ik niet. Bovendien bestaan er al genoeg opnamen in het Duits, dus zo’n rariteit is het niet.

Maar goed, dat alles zou van minimaal belang zijn als de uitvoering briljant was. Maar dat is hij niet. De spreker (een irriterende Devid Striesow) is nadrukkelijk Duits, wat afbreuk doet aan de zeer Franse muziek. Ook over de solisten ben ik niet echt te spreken. Verder dan ‘aardig’ komen ze niet. Erger eigenlijk: ik herken het prachtige oratorium amper meer, de hele sfeer is weg!

Eerlijk is eerlijk: het jonge Junges Ensemble Berlin musiceert wel zeer gedreven en met veel elan, geleid door Frank Markowitsch.

Wilt u Le Roi David horen in een uitvoering die het werk alle recht doet, kies dan voor Ernest Ansermet (Decca) met Susanne Danco. Of voor Maurice Abravanel op Vanguard, met Madeleine Milhaud als de spreker en met de engelachtige sopraan Netania Devrath.

Hieronder een mooi portret van het Junges Ensemble Berlin: