Encanto del mar (charme van de zee) heet de nieuwe cd van Plácido Domingo. ‘Del Mar’ is in dit geval de Middellandse Zee. De zanger die nooit rust, zoals Domingo bekendstaat, heeft liedjes uit tal van Middellandse Zeelanden verzameld. Een verrassende selectie.

De Romeinen noemden de Middellandse Zee ‘Mare Nostrum’, onze zee. En dat klopt wel: de zee is van ons allemaal. Domingo stelt op het album: “Ik buig voor uw grandeur. Immens dankbaar ben ik voor het voorrecht geboren te zijn in Spanje, het land dat gestreeld wordt door uw wateren. Ik eer u op de enige manier die ik kan: door het zingen van uw liederen.”

De landen die de zee omringen zijn allemaal verschillend en dat hoor je in hun liedjes. De keuze van Domingo is verrassend. Naast de weinig opwindende ‘Torna a Surriento’ en ‘Plaisir d’Amour’ (beide in een nieuwe arrangement van Robert Sadin) zingt hij onder meer de Spaanse klassieker ‘Del Cabello Más Sutil’ van Fernando Obradors, één van de mooiste liedjes ooit gemaakt.

Zeer spannend en verrassend zijn de Corsicaanse polyfonische liederen ‘Anghjulina’, gezongen met Barbara Fortuna, en ‘Non Potho Reposare’, een prachtig liefdesliedje uit Sardinië.

Minder gelukkig ben ik met het wat mij betreft totaal uitgemolken ‘Aranjuez’, al is het arrangement verfrissend. Daarvoor in de plaats had ik graag meer uit Griekenland gehoord, want het traditionele Cypriotische liedje ‘To Yasemi’ smaakt beslist naar meer.

Er staat meer moois op de cd. ‘Adio Kerida’ bijvoorbeeld, in het Ladino gezongen, één van de bekendste liederen van de Spaanse Joden. Of het Israëlische ‘Layla Layla’ van dichter Natan Aterman, in perfect gezongen Ivriet. Of ‘Lamma Bada Yatathana’, een ‘muwashshah’ uit Arabisch Andalusië, uit de twaalfde eeuw, met een typerend Noord-Afrikaans ritme (samai thaqil).

Hieronder de trailer van het album:

Het album van Domingo is ook te beluisteren op Spotify.