Onlangs bracht Arthaus Musik voor het eerst de originele versie van Puccini’s Edgar uit op dvd. Eerder, in 2006, maakte Deutsche Grammophon de eerste studio-opname van de opera, met onder andere Plácido Domingo in de cast. Een kopenswaardige uitgave.

Er zijn op zijn minst twee goede redenen om deze Edgar een warm welkom te heten: het is de allereerste studio-opname van het werk (de enige twee andere die ik ken zijn live opgenomen) en het is voor het eerst dat Plácido Domingo de rol van Edgar, de enige die nog ontbrak in zijn Puccini-discografie, heeft gezongen.

Nooit heb ik begrepen waarom deze opera zo ongeliefd was. Toegegeven, het is niet Puccini’s beste werk, maar dat ligt voornamelijk aan het libretto. Muzikaal ligt de opera in het verlengde van Verdi, maar men hoort al flarden van de ‘echte’ Puccini: een vage belofte van Manon Lescaut, een studie op La Bohème, vingeroefeningen voor Turandot.

Het is de enige opera van Puccini met een grote rol voor een mezzosopraan, een stemtype dat Puccini blijkbaar niet nodig had voor zijn schetsen van vrouwen, die bij hem nooit helemaal goed of fout waren.

Tigrana en Fidelia (let op de namen!) zijn elkaars tegenpolen. In hun strijd om de tenor is er eigenlijk geen winnares: Edgar verlaat Tigrana, die dan prompt Fidelia doodsteekt.

In Adriana Damato (Fidelia) en Marianne Cornetti (Tigrana) mogen wij een nieuwe generatie fenomenale zangeressen verwelkomen en Domingo is zoals altijd zeer muzikaal en betrokken.