Het Teatro Regio di Torino pakte twee jaar geleden flink uit met een productie van Don Carlo. Mooier en gedetailleerder kon je het niet krijgen. Helaas zat de topcast niet lekker in z’n vel.

Het 400 jaar oude Teatro Regio di Torino werd tijdens een grote brand in 1936 totaal verwoest. Het duurde maar liefst tot april 1973 voordat het herbouwde theater zijn deuren opende.

Het heugelijke feit van die heropening werd veertig jaar later, in 2013, herdacht met een productie van Don Carlo van Verdi. Kosten noch moeite werden gespaard. Men bouwde historisch getrouwe decors, de kostuums werden tot in de kleinste details gekopieerd en er mochten honderden figuranten aanrukken…

Het resultaat is oogverblindend mooi. Je krijgt het gevoel midden in een museum te zijn gedropt, waar je mag deelnemen aan een historisch verantwoorde documentaire. Helaas gaat die documentaire wel enigszins ten onder aan te veel details en te weinig oog voor de magie van de eigen verbeelding.

Het operahuis heeft jammer genoeg voor de versie uit 1884 gekozen, met vier akten en geen ‘Fontainebleau-scène’. Jammer ook dat de zangers de prachtige entourage niet kunnen waarmaken.

Ramón Vargas, één van de beste Carlo-vertolkers van de laatste tijd, klinkt duidelijk ongedisponeerd. Svetlana Kasyan (Elisabetta) is een regelrechte ramp: veel te jong, veel te vroeg. Ze weet zich geen raad met haar rol en klinkt zeer verkrampt. En dat ze nu al met een veel te ruim vibrato zingt, is ronduit verontrustend. Zonde, want de jonge Georgische heeft een kanon van een stem. Ze zou er voorzichtiger mee moeten omspringen.

Hieronder het duet van Don Carlo en Elisabetta:

Ook Ludovic Tézier (Posa) en Daniela Barcellona (Eboli) presteren onder hun gebruikelijke niveau. Marco Spotti is een redelijk goede Grand Inquisitore en gelukkig weet Ildar Abdrazakov (Philips) het zangniveau op te krikken.

Het orkest uit Turijn onder leiding van Gianandrea Noseda klinkt zonder meer prima en de solocellist verdient een pluim voor zijn bijdrage aan ‘Ella giammai m’amo’.

Gek eigenlijk: krijgen we eindelijk een productie die om te zoenen zo mooi is, wordt er niet goed in gezongen… En ook niet zo goed geacteerd, want regisseur Hugo de Ana is de personenregie uit het oog verloren.

Hieronder de trailer van de productie: