Mauro Peter is een openbaring. De Zwitserse tenor laat van zich horen met twee geweldige Schubert-cd’s. Wat een volmaaktheid!

Niet vaak overkomt het me nog dat ik totaal van slag raak van een nieuwe opname van liederen van Schubert. Ik ken ze inmiddels wel en de meesten heb ik vaker gehoord dan me lief is.

Het zal er ook aan liggen dat veel liedzangers zich ontpoppen als het zoveelste kloontje van Fischer-Dieskau. Ze zijn zo nadrukkelijk aanwezig dat ze tussen mij en ‘mijn’ Schubert gaan staan. En andersom gebeurt het ook: zo vol van zichzelf en hun mooie stem dat ze vergeten dat er ook nog een tekst is. Wat in het geval van een waarlijk grote dichter als Goethe minstens zo storend kan zijn als overinterpretatie.

En toch: de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het nieuwste wonder is nog maar 28 jaar oud en komt uit Zwitserland. Hij heet Mauro Peter en is een tenor. Peter beschikt over een onbeschrijfelijk mooi instrument: aangenaam in de hoogte en warm in de laagte. Zijn ietwat zoetige timbre heeft iets ‘knuffeligs’: naar hem luisteren geeft een warm gevoel van veiligheid en vertrouwen.

De jongeman, die de leeftijd van Schubert bij diens overlijden dicht benadert, is bovendien een geboren verhalenverteller en zijn voordracht is niet minder dan volmaakt.

Het bijna afgezaagde lied ‘Erlkönig’ klinkt bij hem jonger, frisser, minder dramatisch maar beslist niet minder aangrijpend. Het ligt ongetwijfeld aan zijn stemvoering, die zo natuurlijk is dat er niets aan toegevoegd kan en mág worden. Zijn dictie is gewoon volmaakt en, zonder dat hij de woorden te nadrukkelijk accentueert, is ieder woord goed te verstaan. Én te begrijpen.

In Helmut Deutsch heeft Peter zijn maatje, zijn tweede ziel gevonden. Daar waar Peter zijn stem terugneemt, gaat Deutsch spreken. Om daarna terug te wijken voor het verhaal van de zanger. De laatste noot na ‘In seinen Armen das kind war tot’ klinkt als een duidelijke punt na een zin waar niet aan te twijfelen valt. Het doek valt. Punt.

Ik buig mijn hoofd en verwelkom een grootheid.

Hieronder de making-of van de cd:

Recent verscheen ook een live-opname van Mauro Peter. Op 28 januari 2014 maakte hij zijn debuut in de Londense Wigmore Hall, uiteraard samen met Helmut Deutsch.

Op het programma stond Die schöne Müllerin. Bij het beluisteren van de registratie bekruipt me het gevoel dat de componist en de zanger elkaar goed hebben gekend en dat Schubert de cyclus met Peters stem in zijn hoofd componeerde.

Ik kan natuurlijk alle afzonderlijke liederen noemen en u vertellen hoe geniaal ze in de mond van de tenor (en onder handen van zijn pianist!) klinken, maar dat heeft geen zin. Wilt u weten dat ik bij ‘Der Neugierige’ begon te snotteren? En het hield daarna niet op. Een gewone mens kan niet tegen zo veel volmaaktheid!