Haar volledige naam luidt Svetlana Aksenova-Ignatovich, maar haar impresario vond enkel Ignatovich beter. Korter en makkelijker. De Russische sopraan debuteerde in 2012 bij De Nationale Opera en keert dit seizoen tweemaal terug, in Chovansjtsjina en Pique Dame. Een gesprek over haar rollen en haar dromen.

Drie jaar geleden debuteerde Svetlana Ignatovich bij De Nationale Opera (DNO) als het meisje Fevronja in De legende van de onzichtbare stad Kitesj en het meisje Fevronja van Rimski-Korsakov. De enscenering van Dmitri Tcherniakov won in 2013 de International Opera Award voor beste nieuwe productie van het jaar en het optreden van Ignatovich werd als sensationeel bestempeld. De critici roemden haar fluwelen tonen en haar uithoudingsvermogen. In de ruim vier uur durende opera was ze vrijwel onafgebroken op de bühne aanwezig.

Dit seizoen keert Ignatovich maar liefst twee keer terug naar Amsterdam: eerst als Emma in Chovansjtsjina van Moessorgsky en later als Lisa in Pique Dame van Tsjaikovski. Drie jaar geleden was ze nog een rising star, maar inmiddels kun je dat ‘rising’ rustig weglaten.

Hoe kijk je terug op je Amsterdamse debuut? En wat vind je van Fevronja? Voor mij is zij (net als Emma en Lisa) een belichaming van de Russische ziel: melancholisch en vaak gedeprimeerd en treurend.
“Ze is behoorlijk wereldvreemd, dat wel, maar het is een sprookje. Of ik in haar iets van de spreekwoordelijke Russische ziel terugvind? Dat weet ik eigenlijk niet. De melancholie, de weemoed, die vind je wel in haar muziek. Maar ze is ook een soort lichtpunt in de treurigheid.

Ik vond de rol zeer uitdagend. Niet alleen wat de noten betreft: de productie zelf was ook uitdagend. Het was zeer zwaar, voornamelijk fysiek. Ik was toen zwanger van mijn zoon en moest me dus tot het uiterste inspannen.

Of ik het ooit in de ouderwetse setting zou willen zingen? Daar heb ik eigenlijk nooit aan gedacht. Ik vond de Amsterdamse productie buitengewoon boeiend.”

En Emma? Hoe zie je haar?
“Emma is zo moeilijk! Eerlijk gezegd ben ik een beetje bang voor Emma: ze is zo expressief! Haar optreden is heel kort, niet langer dan vijftien minuten, maar die vijftien minuten zijn zo verschrikkelijk intensief!”

Wat denk je: houdt Andrej Chovanski van Emma? Hij is tenslotte aldoor op zoek naar haar? En zou Emma wellicht ook iets voor hem voelen?
“Ben je mal? Andrej heeft net haar ouders gedood en was bezig haar te verkrachten! Zij verfoeit hem! Andrej is inderdaad door haar gefascineerd, maar hij is obsessief bezig. Dat kun je toch geen liefde noemen? Emma is ook anders. Ze is niet Russisch, ze is Duits. Én ze is luthers.”

Houd je van de muziek van Moessorgski?
“Ik ben gek op Moessorgski! Ik leef echt naar deze productie toe. Het biedt me ook de mogelijkheid om een tijd samen met mijn man [de tenor Maksim Aksenov, die de rol van Andrej zingt, red.] door te brengen. We hebben elkaar negen jaar geleden ontmoet en zijn inmiddels vijf jaar getrouwd, maar het gebeurt niet vaak dat we wat langer bij elkaar kunnen zijn. Ik kijk ook uit naar het weerzien met het koor van DNO. Ze zijn werkelijk zo, zo, zo fantastisch!”

De rol van Lisa in Pique Dame heb je al eerder gezongen. Hoe zie je haar personage?
“Lisa vind ik een beetje raar. Ze heeft een aantrekkelijke en rijke verloofde en toch voelt ze zich tot een wereldvreemde man aangetrokken. Wat moet ze daarmee?”

Is Lisa te vergelijken met Tatjana uit Jevgeni Onjegin?
“Lisa is heel anders dan Tatjana. Tatjana is sterk! Ze leeft in haar eigen fantasiewereld, maar ze durft wel! Ik bewonder haar zeer, ook omdat ik het niet weet of ik het haar had kunnen nadoen. Zeker toen, in die tijd.”

Hieronder een fragment van Ignatovich als Lisa:

Dromen

Svetlana Ignatovich werd geboren in St. Petersburg. Ze studeerde daar aan het Rimski-Korsakov Conservatorium, waarna ze haar studie in Italië vervolgde, bij Renata Scotto. “Drie jaar ben ik bij haar in de leer geweest. Ik was één van haar ‘hofleerlingen’ in haar operastudio. Ze heeft me veel geleerd. Het allerbelangrijkste was hoe je met de partituur moet omgaan en hoe je moet bewegen. Ze vertelde ook altijd: perfectie bestaat niet.”

“Als kind had ik altijd twee verschillende dromen: iets voor nu (ijs!) en iets voor later, voor als ik groot en beroemd ben. Het was meestal niet reëel, maar ik droomde toch. Ik ben gek op coloratuursopranen, dus ik droomde van rollen als Lucia of Violetta. Soms ben ik nog steeds jaloers op mijn collega’s: het lijkt me echt leuk om die rollen te zingen, maar ik realiseer me dat ze niet echt iets voor mij zijn. Ik ben als mezzo begonnen en nu ben ik een echte spinto. Niet echt dramatisch, maar zeker niet lyrisch en al helemaal geen coloratuur.”

Hieronder een fragment van Ignatovich als Butterfly in Oslo:

“De enige echt lyrische rol die ik gezongen, is Micaëla in Carmen. Het was een productie van Calixto Bieito. Ik was er een beetje bang voor, maar het is me 100 procent meegevallen. De samenwerking was goed.”

“Later hebben we ook het War Requiem van Britten in Basel gedaan en dat vond ik fantastisch. Maar daarna kwam Otello en dat was een echte ramp. Ik kon de samenhang tussen de eerste, de tweede en de derde akte niet begrijpen. Het waren drie verschillende personages… Nu ben ik in Oslo gevraagd voor een Tosca in zijn regie, maar ik heb het contract nog niet ondertekend. Ik vind het een beetje eng.”

Hieronder een fragment van Ignatovich als Desdemona:

“Mijn droomrollen? Iets komisch graag! Ik wil gek doen op de bühne! Ik heb komisch talent, echt! Maar het is zo moeilijk in mijn stemtype. De enige rol waar ik nog op kan hopen, is Alice in Falstaff, en die komt wel.”

“Verder? Ik zou heel erg graag Hérodiade van Massenet willen zingen, de bekende aria alleen al is zo ontzettend mooi! Ook Adriana Lecouvreur en Lady Macbeth van Mtsensk staan hoog op mijn verlanglijstje. Maar mijn allergrootste droomrol is Maria in Mazeppa van Tsjaikovski.”

Svetlana Ignatovich is van 27 februari tot en met 20 maart bij De Nationale Opera in Amsterdam te zien als Emma. En van 9 juni tot en met 3 juli keert ze terug als Lisa in Pique Dame.