Bas-bariton Matthew Rose timmert flink aan de weg. Zijn cd Arias for Benucci is daar een fraaie illustratie van. In navolging van Francesco Benucci, een bas uit de tijd van Mozart, heeft hij een prachtige selectie aria’s opgenomen.

Sinds een aantal jaar is het goed gebruik om een recital-cd op te vijzelen door een parallel te trekken met een illustere voorganger. Zo bracht Juan Diego Flórez een cd uit met Rubini-aria’s (naar de beroemde Giovanni Rubini) en wijdde Cecilia Bartoli een mooie cd aan de carrière van Maria Malibran. De meest illustere voorganger in dit kader lijkt Farinelli te zijn. Naast Vivica Genaux heeft ongeveer iedere countertenor wel een cd aan de castraat gewijd.

Matthew Rose ziet een voorganger in de bas-bariton Francesco Benucci. Deze Italiaanse bas (ca. 1745 – 1824) was lid van het ensemble van de opera in Wenen, gedurende de periode dat Mozart zijn Da Ponte-opera’s schreef. Hij was het die Mozart in gedachten had toen hij de rollen van Figaro, Leporello en Guglielmo schreef. Deze opera’s komen dan ook ruimschoots aan bod op de cd van Rose.

De Britse Matthew Rose maakte in 2006 zijn debuut in Glyndebourne en zingt sindsdien bij de grote operahuizen in binnen- en buitenland. In het Concertgebouw in Amsterdam zong hij in 2013 de rol van Geisterbote in Die Frau ohne Schatten.

Rose heeft een soepele, ronde bas-bariton. Hij doet me qua timbre een klein beetje denken aan de jeugdige Ferruccio Furlanetto. Het repertoire van deze cd is uiterst geschikt voor hem. De Mozart-aria’s zingt hij met verve en hoorbaar plezier. De rollen van Figaro en Leporello passen hem net iets beter dan die van Guglielmo, maar dat betreft een kleine nuance.

Wat de cd echt interessant maakt, zijn de fragmenten uit de minder bekende opera’s waarvan Benucci eveneens de eerste uitvoeringen zong. Zo horen we een tweetal aria’s uit Una cosa rara van Martín y Soler en een mooie aria uit Sarti’s I contrattempi.

De meest aantrekkelijk nummers zijn voor mij de twee aria’s van Salieri, eentje uit La grotta di Trofonio en eentje uit de opera Axur, re d’Ormus. Beide aria’s hebben een hoge mate van expressie en worden prachtig gezongen door de Engelsman.

De twee stukken doen smaken naar meer van Salieri, een componist die het onderspit heeft moeten delven ten opzichte van Mozart, maar die toch echt wel een prominentere rol zou mogen krijgen op het hedendaagse operatoneel. In Wenen werd hij destijds meer gewaardeerd dan Mozart en in zijn aria’s hoor je dat dat niet zonder reden was (zonder afbreuk te doen aan het genie van Mozart). Overigens zijn beide Salieri-opera’s ooit op cd uitgebracht, dus als u op zoek bent naar meer…

De aria’s worden aangevuld met een drietal ouvertures: naast die van Le nozze di Figaro en Don Giovanni ook die van Il Re Teodoro in Venezia van Giovanni Paisiello. Ondanks de frisse vertolking door het barokensemble Arcangelo onder leiding van Jonathan Cohen had ik liever minder Mozart en nog wat meer Salieri of Paisiello gehoord.

De cd bevat twee bonusduetten. In het Dorabella-Guglielmo-duet uit Così fan tutte wordt Rose bijgestaan door Katherine Watson, die me met haar schelle mezzosopraan niet weet te beroeren. Het tweede duet op de cd, het speciaal voor Wenen geschreven ‘Per queste tue manine’ uit Don Giovanni (Leporello vs. Zerlina), komt beter aan. De pittige muziek van Zerlina wordt in dit duet met veel passie en furore gezongen door Anna Devin.