Vier bekende Nederlandse zangers en een dito pianist vormen Taralli. Komende weken treden ze op verschillende plaatsen in Nederland op. Over Shadow Men, de nieuwe voorstelling, en over het plezier van het werken in een herenzangensemble sprak François van den Anker met initiator Marcel Reijans.

“Ja, het moest een herenclub worden”, zegt tenor Marcel Reijans als het gaat over de samenstelling van Taralli. “Het is leuk om met mannen op de bühne te staan. Als er een vrouw bijkomt, ontstaat er een andere energie. Met mannen krijg je een soort voetbalelftal dat samen muziek maakt. Die sfeer is voor het publiek ook leuk.”

Het werd dus weer een ensemble van mannenstemmen toen Reijans nadacht over de dingen die hij graag wilde doen en hij een nieuw gezelschap zangers formeerde. Ooit stond hij aan de wieg van Frommermann, dat was na jaren mooi geweest. “Het boek kon dicht, de cirkel was rond. Geen slaande deuren. We hadden wel discussies, maar dat is in elk goed huwelijk het geval. Ik heb altijd veel energie gestoken in Frommermann en juist het succes van de groep maakte dat het een te grote aanslag op mijn agenda werd.”

Hij had ook een muzikale reden om een ander ensemble op te richten. “Ik wilde graag opera doen, maar dat sloeg bij Frommermann niet aan. We hebben weleens een ‘Nessun Dorma’ gezongen, maar een heel programma met opera paste niet in de mix van lichter en klassiek werk die Frommermann brengt.”

Senza una donna

De naam Taralli kreeg Marcel Reijans letterlijk geserveerd tijdens een vlucht van Alitalia naar Rome. “In de tijd dat ik aan het denken was over een nieuwe formatie, kreeg ik op weg naar Rome een zakje zoutjes geserveerd. Ik zocht een naam die naar opera zou klinken, Italiaans aandeed en een beetje circusachtig moest zijn. Toen ik de naam op dat zakje zag, wist ik het: Taralli!”

Het allereerste idee was een eenmalige productie die Senza una donna (zonder een vrouw) zou heten. De plannen waren er, het oordeel van de subsidiegevers was positief, maar geld zat er niet in en daar stopte het. “Nee, het had niets met dat nummer van Zucchero te maken, het moest een spectacle coupé worden over de animositeit onder mannen over een vrouw.”

Die productie kwam niet van de grond, maar het idee bleef Reijans bezighouden. Hij begon collega-zangers te benaderen en stelde zo het ensemble Taralli samen. “Ik koos op vocale kwaliteit én op collegialiteit, mensen die ik al lang kende en met wie ik graag wilde samenwerken. We zijn eerst gaan repeteren om te kijken of het klikte en of het muzikaal lukte. En dat deed het.”

De mannen van Taralli

De tenor had bedacht welke collega’s hij graag in zijn team wilde. Het werden bariton Robbert Muuse (“een serieuze, zeer betrouwbare professional”), tenor Jan Willem Schaafsma (“zijn hoogte is een grote kwaliteit, hij kan hoger dan ik. Hij is serieus, maar heeft ook een Buster Keaton-achtige humor”) en bas-bariton Frans Fiselier (“we repeteren vaak in zijn studio, hij is een rots in de branding met een wat ondeugende humor”).

Pianist Maurice Lammerts van Bueren is begeleider, maar volwaardig lid van het ensemble (“Maurice is een heel consciëntieuze pianist, een aantal van zijn arrangementen zit in de voorstelling”). Verder is er dus Reijans zelf, die zichzelf typeert als iemand die graag wat humor en relativering inbrengt. En die graag organiseert.

“Mijn professionele leven kent drie pilaren: lesgeven, organiseren en optreden. Ik heb ze alle drie nodig voor het evenwicht in mijn werk”, zegt Reijans, die sinds kort lesgeeft op Codarts Rotterdam. Hij is in december te zien bij De Nationale Opera met een rol in Parsifal.

Repertoire

Het ontbreken van vrouwenstemmen in de nieuwe club was geen hindernis, maar leverde ideeën op voor de bewerking van het materiaal. “We zingen ook ‘vrouwennummers’, maar dan wel met mannenstemmen. Een aria als ‘Piangero la sorta mia’ uit Giulio Cesare van Händel bijvoorbeeld. Die is gecomponeerd voor een vrouwenstem, maar wij zingen het als kwartet. Niet travestie-achtig, maar heel serieus. Het is prachtige muziek en in onze versie krijg je verrassende kleuren. Vier mannen met een piano is leuk, en je kunt je grote muzikale vrijheden permitteren.”

Reijans hoopt dat mensen door een laagdrempelige voorstelling als Shadow Men belangstelling voor opera krijgen of houden. “Opera moet blijven bestaan, en dat gaat niet vanzelf. Met kleine voorstellingen als de onze kun je mensen op het idee brengen om eens een grote, complete opera te gaan zien, met een groot orkest en alles wat erbij komt.”

“Mogelijk maken sommige bezoekers via ons kennis met opera. Onze nieuwe voorstelling is voor kenners en voor leken aantrekkelijk: je kunt wat wij doen ook leuk vinden zonder enorm veel kennis van het genre opera te hebben, en de kenners ontdekken vast originele vondsten in onze aanpak.”

Het nieuwe programma

Op de website van Taralli heet Shadow Men “een theatraal operaconcert op muzikaal en vocaal topniveau voor een breed publiek”. Reijans kwam op het idee iets te doen met het begrip ‘onderwereld’ in de opera. “Denk maar aan Orfeo of L’incoronazione di Poppea. Door de fotoshoot voor de website kwam de associatie met Italiaanse maffia en zo ontstond Shadow Men, met als ondertitel Maffia meets La Musica.”

Eén van de stukken in de voorstelling is de catalogusaria van Leporello uit Don Giovanni van Mozart. Die aria krijgt in de aanpak van Taralli wel een twist. “Frans Fiselier zingt het lied waarin alle typen veroveringen benoemd worden, maar dan als Don Giovanni. De anderen zijn de mannen wier vrouwen hen met Don Giovanni bedrogen hebben. Die volgen met een aria over wraak, over ‘Vendetta!’ We gebruiken foto’s van heel bekende diva’s in deze pastiche van Mozart.”

Reijans wil niet alles verklappen van de muziek in Shadow Men. Er is een barokblok, er is Mozart en – jawel – ook De Parelvissers klinken, zij het in combinatie met een duet van een geheel andere aard.

De slotaria in de voorstelling is een heel bekende, maar een versie van dat stuk door vier mannen moet echt een wereldpremière zijn. “We hebben ontdekt dat hij eigenlijk voor vier dwergen geschreven is”, zegt Reijans, die niet wil verklappen om welke aria het gaat.

De komende weken wordt er nog geschaafd aan Shadow Men. “De vorige is helemaal zelf ‘gezet’, deze keer hebben we regisseur Marc Pantus gevraagd om een paar dagen mee te kijken. Er zijn geen grote budgetten en decors en kostuums mogen niet veel kosten, maar laten we wel wezen: voor het grote geld doen we het niet, we vinden het vooral heel erg leuk. En dat zal het publiek ook ervaren.”

Zie voor meer informatie over de komende optredens de website van Taralli.

Hieronder de trailer: