Dirigent Georges Prêtre overleden
De Franse dirigent Georges Prêtre is woensdag 4 januari op 92-jarige leeftijd overleden. Prêtre was één van de meest toonaangevende dirigenten van de twintigste eeuw.
Georges Prêtre werd geboren in Waziers, niet ver van de grens met België. Hij kreeg zijn muzikale educatie in het nabijgelegen Douai en vervolgens aan het conservatorium van Parijs. Op 22-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut als dirigent bij het operahuis van Marseille.
Zijn eerste grote aanstelling was bij de Opéra-Comique in Parijs, waar hij van 1955 tot 1959 muziekdirecteur was. Begin jaren zestig volgde zijn internationale doorbraak, met engagementen in onder meer Chicago, Londen, New York en Milaan.
Prêtre maakte naam door zijn samenwerking met de legendarische sopraan Maria Callas, met wie hij diverse producties maakte en de opera’s Carmen en Tosca opnam. Hieronder een kort fragment van een gezamenlijk optreden:
https://www.youtube.com/watch?v=H_YPOq8ttuw
Hoewel hij allerlei repertoire dirigeerde, is Prêtre het meest bekend van zijn interpretaties van Franse muziek, en dan in het bijzonder van de muziek van Francis Poulenc. Hij dirigeerde in 1959 de wereldpremière van Poulencs monodrama La voix humaine en in 1963 de eerste uitvoering van Sept répons des ténèbres.
Prêtre had een nauwe band met de Wiener Symphoniker. Hij dirigeerde er voor het eerst in 1962 en was er van 1986 tot 1991 eerste gastdirigent. Het orkest maakte hem later eredirigent. In oktober vorig jaar gaf hij er op zijn 92ste zijn afscheidsconcert.
Hieronder een fragment van dat concert. Prêtre dirigeert een toegift.
De auteur
4Reacties
Groot man…
Wat een verlies. Weer een grootheid minder. Veel van zijn opnames zijn een genot door zijn exquise aanpak. Na al die jaren ben ik nog helemaal onder de bekoring van zijn Pêcheurs de Perles (jaren zeventig aangeschaft toen ik dit platenalbum in een bekende muziekzaak in de Bechtoldstrasse in Freiburg i.B. zag liggen, en later op cd gekocht). Hier zingen onder meer Ileana Cotrubas en Alain Vanzo de sterren van de hemel.
Dankzij collega-recensent Benno Brugmans kwam ik niet veel later ook in aanraking met Prêtres Faust. Hij liet me het slottrio horen en wéér ging ik voor de bijl. De prestaties van Domingo en Freni zijn helemaal niet zo idiomatisch maar onder de baton van de meester wordt er op het scherpst van de snede gemusiceerd. Wat een orkestspel ook.
In het kader van het Holland Festival (1961) dirigeerde Georges Prêtre in de Amsterdamse Stadsschouwburg Benvenuto Cellini met in de titelrol Nicolai Gedda.
Berichtje van Gregory Kunde !
So sorry to hear of the passing of this great maestro, GEORGES PRÊTRE. He became a hero of mine very early in my career in Chicago when I was in the chorus for his Faust with Freni, Kraus and Ghiaurov in ’79. Was also very fortunate enough to have done the Berlioz Requiem in many concerts in the ’90s. He was THE French conductor of his era. He will be missed.
Rest In Peace, dear Maestro.