Moderner kan het niet: Wagners Ring-cyclus als science fiction. Toch is het een geloofwaardige en spannende combinatie, bewijst het Palau de les Arts met een productie uit 2007. En de cast is super, met meerdere prachtstemmen.

In 2007 maakte het theatergezelschap La Fura dels Baus op aanraden van topdirigent Zubin Mehta een enscenering van Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner voor het spectaculaire, splinternieuwe operahuis van Valencia, het Palau de les Arts Reina Sofía. Mehta dirigeerde zelf.

C Major heeft de cyclus uitgebracht op dvd en Blu-Ray. Althans, de eerste twee delen zijn verschenen, de rest volgt nog.

Er worden haast aan de lopende band nieuwe Ring-producties gemaakt, maar ik denk dat het kersverse label er goed aan heeft gedaan de versie uit Valencia eruit te pikken. Het is op z’n minst een zeer opmerkelijke productie te noemen, moet ik concluderen na het bekijken van deel één, Das Rheingold.

La Fura dels Baus maakt onder leiding van regisseur Carlus Padrissa je reinste science fiction van het Ring-verhaal. En het klopt. Met futuristische kostuums, decors en videoprojecties zet het gezelschap een fantasierijke wereld neer waar de grootsheid van Wagners verhaal helemaal tot zijn recht komt. Oertijd of verre toekomst: beide lijken geknipt voor de ideeën van de componist.

De 3D-videobeelden, die immens groot op de achtergrond geprojecteerd worden, worden prachtig gemengd met het spel op het toneel. De lichtregie is fascinerend, er zijn veel special effects (met dank aan een stel acrobaten) en de karakters hebben door hun uitdossing zeer herkenbare, unieke persoonlijkheden gekregen.

Het geheel wordt er erg spannend door. En grappig op zijn tijd. Ik bedoel: als Loge op een elektrische step het toneel op komt rijden of als Fasolt en Fafner heuse reuzenrobots blijken te zijn, moet je toch even grinniken.

Een echte opvaller is Juha Uusitalo als Wotan

Naast de intrigerende regie ben ik erg onder de indruk van de cast. Ik heb zelden zoveel geweldige Wagner-stemmen bij elkaar gehoord. Wat me vooral aanspreekt, is dat er zo afgewogen en dynamisch wordt gezongen. Er wordt niet geschreeuwd, het is allemaal zeer klankrijk en muzikaal, tot aan pianissimopassages toe.

Iedere rol is sterk bezet, maar een echte opvaller is Juha Uusitalo als Wotan. Hij zingt zeer imposant, maar heeft tegelijk iets warms. Zijn hoogte is verbazingwekkend vol en hij blijft de volle drie uur fris klinken.

Hoewel haar rol vrij klein is, vind ik ook Sabina von Walther erg fraai als Freia. Zij combineert Wagner-power met liefelijke jeugdigheid: perfect voor haar rol.

De reuzen Fasolt (Matti Salminen) en Fafner (Stephen Milling) vormen een bulderend mooi duo. Salminen acteert prachtig met zijn stem en Milling is een tank van klank; indrukwekkend.

Naast hen kan je genieten van de gevoelige, dynamische zang van Anna Larsson (Fricka), de veelzijdige zang van Franz-Josef Kapellmann (Alberich), de prima Gerhard Siegel (Mime), de zeer lyrische John Daszak (Loge) en de uitstekende ‘broedergoden’ Germán Villar (Froh) en Ilya Bannik (Donner).

Om nog maar te zwijgen over de dikke, van klank druipende zang van Christa Mayer (Erda) en de heftige uitspattingen in het Orquestra de la Comunitat Valenciana onder leiding van Mehta.

Het gebeurt me niet vaak bij Wagner, maar ik zie er nu al naar uit om het volgende deel, Die Walküre, te gaan bekijken. Binnenkort volgt de recensie daarvan.

Zie voor details van deze uitgave de website van C&S Entertainment.