The Wagner Project is de titel van een nieuw album waarop de Duitse bariton Matthias Goerne een aantal stukken uit Wagner-opera’s ten gehore brengt, begeleid door het Swedish Radio Symphony Orchestra onder Daniel Harding. Waarom er wordt gesproken van een project blijft ongewis, maar er zijn een paar aanknopingspunten.

Het album omvat twee cd’s. De eerste is getiteld Of gods and men, de tweede draagt de naam Redemption. In het Nederlands: Over goden en mensen en Verlossing. Nu gaan alle opera’s van Wagner over goden en mensen en is verlossing een steeds terugkerend thema in zijn oeuvre. Beide cd’s een dergelijke thematiek meegeven is dan ook nauwelijks aanleiding om te spreken van een project.

De oplossing ligt bij Matthias Goerne. Deze bariton staat bekend als een liedzanger die tevens een beperkt aantal Wagner-rollen op zijn repertoire heeft staan. In het verleden trad hij op als Wolfram in Tannhäuser, Amfortas in Parsifal en Kurwenal in Tristan und Isolde. In de NTR ZaterdagMatinee zong hij in 2015 König Marke (Tristan) en in 2018 staat zijn debuut als Wotan in Die Walküre gepland. We hebben hier dus te maken met iemand die beschikt over een groot stembereik.

Harding en Goerne hebben kennelijk besloten om speciaal voor dit album Goernes Wagner-repertoire uit te breiden. In die zin is er sprake van een project. Harding pikt zelf ook een graantje mee als hij ‘Isoldes Liebestod’ en ‘Karfreitagszauber’ door het orkest laat vertolken, dus ‘ohne Worte’. In het geval van Liebestod kon dat niet anders, daar zou een sopraan voor nodig zijn geweest. Maar Karfreitagszauber?

Goerne heeft een groot stembereik, maar de bas- en bas-baritonpartijen lijken hem veel beter te passen dan de baritonrollen. Zijn vertolking van Markes klaagzang ‘Tatest du’s wirklich?’ is ronduit schitterend, maar doet zo sterk denken aan Kurt Moll dat je de neiging krijgt om nog eens goed te kijken of het werkelijk Goerne is die zingt. Deze man had gewoon Gurnemanz moeten zingen op dit album, niet Amfortas.

Als de lyrische bariton Wolfram in ‘Wie Todesahnung, Dämm‘rung deckt die Lande‘ vind ik hem zelfs onprettig klinken. Mooi gezongen, maar met oneigenlijk gebruik van de stem. Ik kreeg associaties met de fagot in de openingsmaten van Le Sacre du Printemps.

Een betere keuze is de ‘Fliedermonolog’ van Hans Sachs, een rol voor bas-bariton, en ‘Die Frist ist um’ van de Holländer. Zoals aangestipt gaat Goerne Wotan in Die Walküre zingen en zijn ‘Leb wohl, du kühnes herrliches Kind’ uit de derde akte vormt het hoogtepunt van dit album. Dat belooft wat voor op het toneel van de Staatsoper Hamburg.

De bijdrage van Harding en zijn orkest is tot in de puntjes verzorgd. Bezwaarlijk vind ik wel de trage tempi die hij aanhoudt. Soms lijkt de muziek zich voort te slepen. Mooi maar langzaam. In een theaterproductie zou dit zeker problemen opleveren, denk ik. Maar ja, het is dan ook een eenmalig project.

Voor iedereen die wil kennismaken met Wagner, maar opziet tegen die lange opera’s is dit een aanrader. Voor door de wol geverfde wagnerianen is het een beetje overbodig.