Internationale Opera Producties is het nieuwe jaar leuk begonnen met een levendige, amuserende productie van Der Zigeunerbaron. Muzikaal moet de voorstelling het weliswaar geheel hebben van een paar goede zangers, maar door het frisse acteerwerk van iedereen overtuigt de operette voldoende.

Januari zou je gemakkelijk de maand van de operette kunnen noemen. Het Orkest van het Oosten trok rond met Die Fledermaus, de Roemeense Opera begon vorige week een tournee met Die Lustige Witwe en Internationale Opera Producties heeft daar deze week een derde bekende operette-titel aan toegevoegd: Der Zigeunerbaron van Johann Strauss.

De productie moet enigszins op gang komen en dat komt naar mijn idee voornamelijk omdat regisseur Marc Krone een diepere laag in de operette heeft proberen te verwerken door er een raamvertelling van te maken. De voorstelling begint met een groep hedendaagse zwervers, waarna ‘overgeschakeld’ wordt op het traditionele verhaal.

Ik denk dat mensen die de toelichting van de regisseur niet van tevoren gelezen of gehoord hebben weinig meekrijgen van de bedoeling van deze opzet. Het is simpelweg niet duidelijk genoeg. En ook niet noodzakelijk, want uit het vervolg van de voorstelling blijkt dat het stuk ook wel zonder diepere bedoelingen kan.

De solisten en zeker ook de koorleden van het Muziektheater van Cherkassy acteren leuk en levendig. Er is voortdurend wat gaande op het toneel. Tezamen met de mooie, kleurrijke vormgeving (decors van Karel Spanhak, kostuums van Marrit van der Burgt) levert dat een continu boeiende voorstelling op. Traditioneel, maar zeker niet statisch.

De dansers van het Staatsballettheater van Kharkov (Oekraïne) leveren knappe bijdragen en enkele solisten laten zien prima humor in huis te hebben. Bert Simhoffer is als zwijnenfokker bijvoorbeeld non-stop ludiek en Stan Lambregts (Conte Canero) fleurt de overgang van de tweede naar de derde akte vermakelijk op door voor het gesloten doek te gaan zitten dineren. Leuk gevonden.

Muzikaal vind ik de voorstelling dunner aangekleed. Echt aansprekende bijdragen hoor ik alleen van Andreas Schagerl (Sándor Barinkay, oftewel de Zigeunerbaron) en Rita Lucia Schneider (Czipra).

Schagerl zingt recht voor z’n raap, met een forse maar wel mooi lyrische tenor. Soms mis ik momentjes van ontspanning; het is bij hem allemaal spierballenzang. Maar aan de andere kant past dat ook wel bij zijn stoere rol.

Schneider laat een prachtig volle, donkere mezzosopraan horen, waarmee ze zelfverzekerd in haar rol van zigeunerin Czipra staat. Ze zet in haar acteren ook een sterk karakter neer.

Naast de optredens van deze zangers (beide Oostenrijks) valt me verder de Nederlandse sopraan Maartje Rammeloo op. Ik vind haar soms wat schel, zeker voor haar rol, maar haar uitstraling past uitstekend bij haar personage en alle noten zitten erop. Inclusief de hoge.

De andere solisten springen er minder uit. Het koor vind ik bovendien maar weinig variëren en het orkest onder leiding van Pieter Cox is aan de matte kant (met uitzondering van een paar spannende finales en wat solistische inbreng van de musici uit Kharkov).

Maar al deze muzikale haken en ogen zijn zo erg nog niet als de show op het toneel goed in elkaar zit. En dat zit het.

Der Zigeunerbaron is tot en met 8 februari nog zestien keer te zien in verschillende theaters en schouwburgen in Nederland. Zie voor meer informatie de website van Internationale Opera Producties.