Het is zomer, veel operahuizen en theaters in Nederland zijn dicht. Maar dat betekent voor veel zangers, musici en regisseurs niet dat ze vakantie hebben. Ze werken, in Nederland en daarbuiten, gewoon door. Place de l’Opera spoort ze op en vraagt waar ze zijn en waarom. In deel 5: André Morsch.

Pratend met André Morsch vergeet je regelmatig dat hij geen Nederlander is. De Duitse bariton genoot zijn zangopleiding aan het Amsterdamse conservatorium en zong daarna vele rollen in Nederland, onder meer bij De Nationale Opera. Hij heeft er, behalve de ervaring en de reputatie, vlekkeloos Nederlands aan overgehouden.

Tegenwoordig woont Morsch in Stuttgart, waar hij tot vorig jaar lid van het solistenensemble was. Zijn engagementen als freelance zanger brengen hem echter regelmatig terug naar Nederland. Place de l’Opera sprak hem op vrijdag 30 augustus, op de ochtend voor een groot optreden.

Waar ben je en wat doe je daar?
“Ik ben in Keulen. Begin van het jaar zong ik in Straatsburg – bij de kortgeleden veel te jong overleden intendante Eva Kleinitz – een rol in de opera La divisione del mondo van Giovanni Legrenzi. De Nederlandse regisseur Jetske Mijnssen maakte de enscenering; een hartstikke leuke productie. Nu herhalen we die voorstelling, voor de laatste keer, semiscenisch in de Philharmonie Köln, samen met Les Talens Lyriques en Christophe Rousset.

Het is een heel kort bezoek. Ik ben eergisteren aangekomen. We hebben gisteren gerepeteerd, vanavond doe ik de uitvoering en morgen ben ik weer weg.”

Wat is La divisione del mondo voor opera en welke rol zing jij?
“Het verhaal van Legrenzi draait om jaloezie, liefde en macht. Het is gebaseerd op de Griekse mythologie, maar in wezen gaat het om menselijke emoties.

Ik zing de rol van Plutone. Zoals bijna altijd wil ik iets, maar krijg ik het niet… Ik wil net als iedereen Venus, maar niemand krijgt haar, omdat ze bij Mars hoort. Hem hoeft ze eigenlijk ook niet echt. Een andere godin ziet mij wel zitten, maar ik wil haar niet. Het is een opera waarin iedereen uiteindelijk onbevredigd en ontevreden achterblijft.

Ik heb een grappige relatie met mijn tweelingbroer Nettuno. We zingen veel samen. Stuart Jackson zingt die rol. Hij is een tenor van 2,15 meter, terwijl ik zelf 1,73 meter ben. In de enscenering pakte dat erg grappig uit. Hopelijk kunnen we daar in de concertzaal ook wat mee.

Qua muziek heb ik vooral veel korte stukjes te zingen. De grote hoogtepunten komen voor rekening van Venus en Mars. In de karakters zit een mooie ontwikkeling. De opera begint luchtig en energiek, totdat iedereen na een hoop ellende toe is aan een lamento. Het orkest speelt het allemaal prachtig en ontroerend.”

“Er staan verre reizen op mijn planning, bijvoorbeeld naar Cuba”

Je bent maar een paar dagen in Keulen. Heb je dan tijd om iets vakantieachtigs te doen?
“Ik sta nu aan de Rijn en het is prachtig weer. Gisteren hebben we de hele dag gerepeteerd, dus dan heb je wat tijd nodig om bij te komen. Ik heb vanochtend ontbeten met een paar mensen van het orkest. De ene ging daarna hardlopen, de ander zwemmen. Ik ben gaan wandelen langs de Rijn. Later wil ik nog wat tijd besteden aan muziek die ik voor aanstaande concerten moet instuderen.

Keulen is een mooie stad. Ik rijd er regelmatig doorheen, maar kom eigenlijk niet vaak in de stad zelf. Het bevalt me! De Rheinländer zijn ook bijzondere mensen. Ze hebben een bepaalde manier van praten en een eigen soort humor. Ze zijn direct, maar ook erg aardig.”

Wat staat er na Keulen op je agenda?
“Ik zing onder meer Brittens War Requiem in Arnhem. Direct erna zing ik Don Giovanni bij het Orkest van de Achttiende Eeuw, waarmee ik een kleine tournee maak. Ik denk dat dat een heel leuke tijd wordt. Het is de eerste keer dat ik Giovanni zing; tot nu toe was ik altijd Leporello.

Er staan ook nog wat verre reizen op de planning. Ik ga bijvoorbeeld naar Cuba. Havana bestaat 500 jaar en dat wordt groot gevierd. Ik was er eerder dit jaar al om het requiem van Brahms uit te voeren en in oktober brengen we de Krönungsmesse van Mozart, onder leiding van Thomas Hengelbrock. Heel bijzonder om zulke muziek in een kathedraal met 1400 mensen te zingen. Het toont mij hoe krachtig muziek is. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of aan welk muzikaal idioom je gewend bent, deze muziek doet met alle mensen iets.”

Zie voor meer informatie over het seizoen van André Morsch www.andremorsch.de.