Met Immortal Beloved dragen sopraan Chen Reiss en de Academy of Ancient Music een steentje bij aan het Beethoven-jaar 2020. Met name de originele repertoirekeuze maakt de cd de moeite van het beluisteren waard.

250 jaar geleden werd Ludwig van Beethoven geboren en dus heet 2020 Beethoven-jaar. De componist zal het postuum niks interesseren, dus het is vooral een marketingtruc van concertzalen, theaters en vooral platenlabels om de verkoop op te krikken. Eind vorig jaar begon de stroom Beethoven-releases al op gang te komen en dit jaar zullen de sluizen zich volledig openen.

Eén voordeel van al die aandacht: je hoort meer van het oeuvre van een componist dan gebruikelijk. Sopraan Chen Reiss en de Academy of Ancient Music putten voor hun Beethoven-ode uit het beperkte repertoire voor solostem en orkest dat Beethoven naliet. De meeste stukken op de plaat (concertaria’s en -scénes en solo’s uit theaterwerken) hoor je vrijwel nooit.

Het accent ligt op wat Beethoven als jongeman in zijn geboortestad Bonn en tijdens zijn studie in Wenen produceerde. De muziek klinkt soms nog wat conventioneel – niet Beethoven op z’n best – maar zijn genialiteit is beslist voelbaar en het Britse orkest doet de componist recht met een transparant klankbeeld (hoewel soms nogal timide).

De Israëlische sopraan Chen Reiss heeft een stem helder als kristal. In de hoge frases van ‘Fliesse, Wonnezähre, fliesse’ glanst haar zuivere geluid optimaal, letterlijk smetteloos. Haar kalme, lieve uitstraling past de cantatearia daarbij als een handschoen. Helaas weet Reiss die effen klank en vriendelijke voordracht te weinig te contrasteren in de andere aria’s. Meer pit in haar dictie en meer expressie in haar frasering had dit eerbetoon goedgedaan.