De Falstaff-productie van het Glyndebourne Festival 2009 is er eentje vol Britse humor. In de cast blinken met name Christopher Purves als Falstaff en Marie-Nicole Lemieux als Mistress Quickly uit. Een Verdi om immens van te genieten.

Nog voordat de eerste maten van deze Falstaff hebben geklonken, weet je al welke richting de regisseur je op gaat sturen. Er hangt een gigantisch wandtapijt, waar de nodige kruissteken nog aan geborduurd moeten worden.

Richard Jones plaatst de handeling in de jaren veertig, direct na de oorlog. Er lopen soldaten rond (Fenton is een Amerikaanse GI), er zijn scouts en zich vervelende huisvrouwen. De Fords en hun buren zijn de nieuwe rijken. Hun huizen zijn keurig en in hun tuintjes groeien reusachtige groenten, netjes op een rij.

Falstaff wordt gezongen door een werkelijk fenomenale Christopher Purves. Hij imponeert niet alleen met zijn stem, zijn hele optreden is meer dan geweldig.

Ook Marie-Nicole Lemieux (Mistress Quickly) is een feest. In haar gedaante als een plompe scoutleidster krijgt ze de lachers op haar hand. En wat een stem! Met haar borsttonen doet zij me aan Fiorenza Cossotto denken, toch één van de beste Quickly’s ooit.

De rest van de cast is wisselvallig. Adriana Kučerova is een mooie Nannetta en Bülent Bezdüz een lieve, lyrische Fenton, maar Tassis Christoyannis is niet macho genoeg voor Ford.

Als u van Engelse humor houdt (denk aan de series zoals Dad’s Army of Keeping up the appearance), dan is deze Falstaff zeker iets voor u. Ik heb er in elk geval immens van genoten.