Nieuw en jong publiek, daar streven opera-instellingen naar. De leeftijdsgroep die woensdag de Boekmanzaal in Nationale Opera & Ballet vulde was wel wat aan de jonge kant, zo tussen de 3 en 10 jaar, maar De Nationale Opera en Opera Zuid leggen in ieder geval een mooie basis met Een lied voor de maan.

‘Dag maan, al ga je op of onder, al ben je nieuw, al ben je half, al ben je vol, ik ben altijd je vriend, ik ben de mol.’ Zo begint het liedje dat de inhoud draagt van het muziektheaterspel Een lied voor de maan. De ondertitel luidt deftig: ‘Opera in drie akten voor vijf stemmen en zes instrumenten’ en is opgezet naar het gelijknamige verhaal van kinderboekenschrijver Toon Tellegen.

Componist Mathilde Wantenaar en dramaturg Willem Bruls bouwden de tekst uit tot een libretto, waar Wantenaar de noten voor schreef. Speelse muziek liet zij uit haar fantasie vloeien. Kleurrijk, als mooie illustraties die kinderboeken doorgaans vullen om de fantasie te prikkelen.

Een zestal jonge musici uit het Nationaal Jeugdorkest speelt de partituur niet alleen, maar acteert ook mee in het spel, waarin behalve de mol ook drie soorten muizen, een kikker, een krekel, een sprinkhaan en een aardworm meedoen. Zangrollen die met veel inlevingsvermogen worden uitgebeeld door vijf vocalisten.

Betraande maan

In goed vijftig minuten ontrolt zich het verhaal van de mol die verliefd is op de maan. Altijd levend onder de grond in het donker is de bleke maan voor de mol een magische verschijning. In haar bewondering schrijft zij (de rol wordt gezongen en gespeeld door sopraan Vera Fiselier) het lied waarvan de eerste regel hierboven is geciteerd. Maar deze mol is muzikaal beperkt, want zij kan alleen een melodie met mollen noteren. Dat levert een ietwat treurig, mineur lied op, waar de maan helemaal niet gelukkig van wordt. Op een projectiescherm verschijnt dan ook een traan die wegdrupt uit het oog van de maan.

Uit het bos achter het hol van de mol, een vierkant kamertje waar zij in en uit kruipt, verschijnen haar vriendjes en vriendinnetjes, die het lied trachten op te leuken onder leiding van een dirigerende sprinkhaan. Bariton Berend Eijkhout maakt van zijn rol een heerlijke karikatuur. Ook komische dansen van drie kittige muizen (één van hen bespeelt een piccolo) helpen niet. De maan wordt steeds zwarter.

De redding wordt gebracht door een krekel, die de mol erop wijst dat het lied niet in mineur, maar in majeur moet worden genoteerd. En ja, zo klinkt het pas echt goed en verschijnt in het wederom vollemaansgezicht een steeds stralender lach.

Dááár

Op sommige momenten reageerden alerte kinderen in het kinderrijke publiek op situaties in het spel, zoals ‘daááár’ roepen toen de mol haar knuffel (een aardworm als handpop) kwijt was. Maar verder heerste er gespannen aandacht voor de wendingen in het door Béatrice Lachaussée geregisseerde spel en voor de muziek.

Wantenaar schrijft aantrekkelijk voor de stem, waar Vera Fiselier met een speels geluid haar voordeel mee deed. Ook in de andere, deels gesproken, deels gezongen partijen slaagden Ginette Puylaert (veldmuis), Eline Welle (krekel) en Jan-Willem Schaafsma (grotesk opgeblazen kikker) uitstekend in hun dierrollen. Iedereen was gestoken in fantasierijke en voor kinderen grappige kostuums, ontworpen door Nele Ellegiers.

Behalve speels is deze productie ook leerzaam. Majeur en mineur worden op slimme wijze aan de man gebracht, ook in het programmaboekje, met een simpel notenvoorbeeld. En het ‘Lied voor de maan’ staat keurig afgedrukt met noten. ‘Zing mee’, staat er uitnodigend boven. De productie is een perfect vertrekpunt voor leuke muzieklessen op de basisschool.

Na de voorstellingen in Amsterdam (nog op 24 oktober om 13.00 uur en 16.00 uur) volgt er van 29 oktober t/m 29 november een tournee door Nederland. Zie voor meer informatie onze opera-agenda.