Operarecensie

Anne Schwanewilms stelt teleur

Menig stemliefhebber keek uit naar het recital van Anne Schwanewilms, op 24 april in het Concertgebouw. De laatste berichten uit het buitenland waren echter niet al te lovend. Ze zou niet helemaal hersteld zijn van een ziekte. En inderdaad: er was duidelijk iets mis.

(Foto: Haydn Rawstron.)

Anne Schwanewilms geldt als één van de grootste sopranen van haar tijd, zeker in het Duitse repertoire (Wagner en Strauss). Het recital in het Concertgebouw had al op 26 januari plaats moeten vinden, maar wegens ziekte moest ze toen afhaken.

Schwanewilms is een mooie, lange en slanke vrouw. Ze zag er beeldig uit in haar rode jurk, dus het oog was tevreden. Het oor helaas niet.

De sopraan heeft een grote, nogal nadrukkelijke stem, waarmee ze zonder meer kan imponeren, maar die simpelweg te groot is voor Debussy. Ze deed alles om zich in te houden, maar echt lukken wilde het niet. Haar stem klonk daardoor ‘knödelig’ en er was geen woord te verstaan. Klonk ‘De rêve’ nog enigszins intiem, ‘De fleurs’ werden zo groot en grof aangezet dat het een beetje pijn deed aan je oren.

Bij de liederen van Wolf, zeker voor de pauze, miste ze alle humor, ironie en zelfrelativering die zo onontbeerlijk is voor deze componist. Alles werd op dezelfde manier gezongen, alsof ze maar één kleur tot haar beschikking had. En alweer: zonder tekst voor je neus was er geen woord te verstaan.

Na de pauze werd het iets spannender. Liederen van Strauss liggen haar duidelijk beter. Het leek er even op dat ze haar draai had gevonden. In ‘Ach, was Kummer, Qual und Schmezen’ liet ze zowaar haar acteertalent zien (en dat heeft ze!), maar lang duurde het niet. Bij ‘Weisser Jasmin’ zakte de boel alweer in elkaar.

Pas bij ‘Elfenlied’ van Wolf kwam ze weer even los en liet ze zien dat ze ook anders kan. En al chargeerde ze naar mijn smaak iets te veel, er gebeurde in ieder geval iets.

Natuurlijk was er na afloop een staande ovatie (leren Nederlanders het nooit om ook zittend te klappen?), maar men was duidelijk niet enthousiast, en na een kleine toegift (Strauss) was het recital afgelopen.

Er werd gefluisterd dat ze nog steeds kou op haar stem had. Misschien. Hopelijk herstelt zij zich vóór ze bij De Nederlandse Opera Marschallin komt zingen. Anders hebben we een probleem.

Vorig artikel

Opera per Tutti zingt op Bredewegfestival

Volgend artikel

Jonge Blaubart in hopeloos ouderwetse stijl

De auteur

Basia Jaworski

Basia Jaworski