De Russische tenor Andrei Danilov heeft in de finale van het 55-ste Internationaal Vocalistenconcours de Operaprijs (7.500 euro) de Pers Prijs (1.000 euro) en de belangrijkste prijs, de Grand Prix van de stad ’s-Hertogenbosch (7.500) veroverd.

Nog een tenor viel in de prijzen: de Pool Stanislaw Napierala. Hij won de tweede prijs, de Staetshuys Fonds Prijs, goed voor 3.500 euro.

Danilov (34) maakte zaterdagavond in de concertzaal van Muziekgebouw Eindhoven een voortreffelijk indruk met de aria ‘Torna al felici’ uit Le Villi van Giacomo Puccini. Hij zong dat nummer ook in de halve finale eerder eerder in de week, maar toen viel hij mij een beetje tegen door de geforceerde wijze van klank maken. In de finale bleef hij wat betreft stemkracht en dramatische expressie mooi in balans. Danilov demonstreerde in de aria ‘Di rigori armato’ uit Der Rosenkavalier ook over een lekker theatrale stem te beschikken in de rol van de Italiaanse tenor die de Marschallin komt verpozen. Gekleed in een zwart jasje met extra brede revers vol glitterende steentjes straalde hij uit: ik ben de stertenor die gaat winnen.

Zingend in Berlijn aan de Deutsche Oper in rollen van Mozart (Tamino), Verdi (Thibaut in Les Vêpres Siciliennes en Alfredo Germont in La Traviata), en Gounod (Faust in de opera van Wroclaw), krijgt hij met drie grote prijzen een flinke opstoot in zijn carrière.

Tenor Napierala (25), beschikkend over een heldere stem met behoorlijk volume, zorgde in ‘Una furtiva lagrima’ uit Donizetti’s L’Elisir d’amore voor een sterke voordracht van dit geliefde nummer. Hij herhaalde zijn halve-finale nummer ‘Dies Bildnis ist bezaubernd schön’ uit Die Zauberflöte nu in de begeleiding met orkest, met meer verbeeldingskracht.

Favoriet en toch niet

De grote favoriet bij het publiek, zowel na afloop van de halve finale als nu in de finale was de Portugese sopraan Silvia Sequeira (30). Zij zong als eerste in de reeks finalisten en oogstte met haar ‘Sola, perduta…’ uit Puccini’s Manon Lescaut een enorme publieksbijval voor de intense, met veel nuances in de dramatische expressie gevulde voordracht. Het leverde haar wel de ANED Fonds Publieksprijs (1500 euro) op, maar tot veler verbazing geen hoofdprijs. Ook kende de Wagner Vereniging haar de Wagner Prijs (3000 euro plus een beurs van 2000 euro) toe voor haar ‘Dich teure Halle’, (uit Tannhäuser) die zij ook in de halve finale met veel effect had gezongen. Nu in de begeleiding met orkest viel op hoe gemakkelijk zij met haar stem boven het orkest uit kwam.

Sequeira studeerde aanvankelijk aan het conservatorium van Porto. Zij verhuisde in 2020 naar Maastricht waar zij recent haar master behaalde. In zoekopdrachten kwam weinig tevoorschijn betreffende haar podiumactiviteiten. Met haar grote, kleurrijke en dramatische stem en intense voordracht liet zij bij mij een geweldige indruk achter. Zij zou goed passen in de rij van fameuze sopranen die in de vroegere Vara-matinee, thans NTR Zaterdagmatinee, met glans en glorie de grote rollen uit het Italiaanse repertoire zongen.

Verzilveren

Eigenlijk had de Chinese coloratuursopraan Xueli Zhou (30) de nieuwe Marianne Blokprijs al op zak na haar heerlijk virtuoos gezongen aria uit Lakmé, maar zij moest in de finale de prijs nog even verzilveren met een tweede proef: ‘Tornami a vagheggiar’ uit Händels Alcina. Met name in het da capo gedeelte met verbluffend gemak en hoog opspringende stem uitgevoerd.

Zoals voorzien werd de pas twintigjarige Oekraïense bariton Yurii Strakhov beloond met de Jong Talent Prijs van de provincie Noord-Brabant (3.500 euro) voor zijn bijdrage ‘Lieben, Hassen, Hoffen, Zagen’uit Ariadne auf Naxos (R. Strauss). Stimmlich gaaf gezongen, maar wel groen als gras. Maar dit talent belooft wel veel moois.

De Belgische mezzo sopraan Linsey Coppens (ook een publieksfavoriet) zong – net als in de halve finale – weliswaar met grote, soepele stem ‘Sein wir wieder gut’ uit Ariadne auf Naxos, maar zij haalde er geen prijs mee. Wel met het prijslied ‘Het goud van Vermeer’ van het duo Marc Pantus – Bart Visman. Na dit aantrekkelijke lied zestien keer te hebben beluisterd in de halve finale (deels in de originele Nederlandse versie en deels in de Engelse bewerking) maakten we in de finale kennis met de georkestreerde versie. In concurrentie met de Tsjechische mezzo Jolana Slavikova zag Linsey Coppens de overtuigende, humoristisch gekruide weergave, tevens uitstekend verstaanbaar, beloond met de Van Riemsdijk Prijs (2500 euro). In de orkestversie kwam de inventieve compositie pas echt tot haar recht. Een aanwinst voor het repertoire.

Pypker prijsloos

De philharmonie zuidnederland geleid door Hartmut Haenchen klaarde een geweldige klus door in een paar dagen tijd de keuze van acht finalisten en drie extra zangers in te studeren en van stijl naar stijl overspringend te realiseren in de grote concertzaal, waar zelfs het concertorgel een kleine, ondersteunende rol kreeg toebedeeld in de laatste bijdrage, het ‘Pie Jesu’ uit het Requiem van Maurice Duruflé. Keuze van de Tsjechische mezzo Bella Adamova die ook met ‘Urlicht’ uit Mahlers Wunderhorn Lieder (en de 2^de Symfonie) een intense indruk achterliet. Het leverde haar de Toonkunst Oratoriumprijs (7.500 euro) op.

Jammer genoeg zat er voor de Nederlandse sopraan Tinka Pypker geen prijs in de pot, ook al zong zij mooi en ontroerend ‘Ach, ich fühl’s’ uit Mozarts Die Zauberflöte en vond ik de speelse stem in Musetta’s ‘Quando m’en vo’ (uit La Bohème) een fijne belevenis.

Een bijzondere toegift leverde sopraan Olga Pasichnyk uit Oekraïne, laureaat in 1994 van het IVC, speciaal uitgenodigd om de Oekraïnse cultuur onder de aandacht te brengen. Naast Mozarts concertaria ‘Bella mia fiamma’ zong zij twee Oekraïnse composities.  Einde van een volle, maar vooral spannende concertavond. Volgend jaar in oktober richt het IVC zich op het lied met liedduo’s.

De finale is nog te zien op het Yoube Kanaal van het IVC, waar alle live streams, te bekijken zijn.

Franz Straatman deed eerder ook verslag van de halve finale.