Nog vóór de hittegolf, maar wel als begin van de warme zomer, gaf het Groot Omroepkoor een concert in de serie ZomerConcerten in het Concertgebouw in Amsterdam. Chef-dirigent Benjamin Goodson leidde het koor in voorbeeldige uitvoeringen van werken van Händel en Mozart.

De kans om Händels koorwerken te horen krijgt het publiek niet zo vaak, tenzij het om grootschalige projecten met zijn Messiah gaat. Mozarts Requiem lijkt veel bekender te zijn, maar hoeveel mensen deze muziek buiten Lacrimosa werkelijk herkennen, is nog maar de vraag. De combinatie van Dixit Dominus met het Requiem in een programma van ZomerConcerten klonk daarom heel aantrekkelijk, als welkome mogelijkheid om na twee jaar van koormuziekonthouding de kennismaking met deze bekende-onbekende muziek te hernieuwen.

Vanaf de eerste maten had de uitvoering van Dixit Dominus (HWV 232, 1707) alles in zich om Händel te laten klinken zoals zijn muziek hoort te zijn – stralend, jubelend, zwierig en uitbundig theatraal. De liefhebbers van Händel konden hun hart ophalen, want de samenwerking van het uitstekend en stijlbewust spelende Radio Filharmonisch Orkest met het Groot Omroepkoor onder leiding van Benjamin Goodson was voorbeeldig. Tempo, ritme, dynamiek, lichtheid van klank en balans van alle stemmen – er was werkelijk niets wat nog te wensen overliet. Het koor was zelfs zo goed dat het de solisten overschaduwde. De toch al niet te grote solopartijen van dit indrukwekkend koorstuk uit de Italiaanse periode van de componist klonken op z’n mildst gezegd bescheiden.

Daarbij hadden de zangers ook nog geen goede plaatsing achter het orkest. Ze moesten nogal wat meters tussen orkestmusici afleggen om even naar voren te komen en naar hun plaats terug te keren. Dat hinderlijk geloop leidde de aandacht behoorlijk af en zorgde voor veel langere pauzes in de muziek waardoor de net opgebouwde spanning steeds opnieuw wegviel. Maar ook buiten al die parcoursen en stiltes, wat je in deze solisten-bezetting vooral miste, was de stralende klank met een sprankelend gouden barok-randje.

Misschien gebeurde dat omdat de zangers met het oog op het Requiem van Mozart waren gekozen, dat net om iets andere timbres en een andere dramatische invulling van partijen vraagt. De redelijkheid gebiedt te zeggen dat de stemmen van de solisten in het Requiem inderdaad meer tot hun recht kwamen waardoor ze uiteindelijk aan kracht wonnen die ze zo bij Händel misten. Hier pas kon je horen hoe aangenaam en vol van kleur de stem van de sopraan Louise Kemény was, wat voor een mooie donkere ondertoon de mezzo Rosanne van Sandwijk had, hoe krachtig de tenor Fabio Trümpy in de hoogte klonk en hoe zorgvuldig en afgerond de bas-bariton Ashley Riches zelfs de allerlaagste noten kon fraseren. Kortom, bij Mozart bereikten de zangers niet alleen een grotere zeggingskracht, maar ook een diepere en rijkere toon.

Opnieuw niets dan hulde aan het koor, dat een perfecte balans in alle stemgroepen demonstreerde, zeer goed verstaanbaar bleef en ontvankelijk was voor de kleinste aanwijzingen van de dirigent. Veel indruk maakten de koordelen met Rex tremendae, Domine Deus en Hosanna. Ook Lacrimosa, waar het publiek duidelijk op zat te wachten (getuige een zucht die bij de eerste klanken over de zaal heen ging) heeft niemand onverschillig gelaten. Samen met het Radio Filharmonisch Orkest vormde het Groot Omroepkoor een ijzersterk ensemble, dat perfect op elkaar aansloot in dynamiek, ritme en voordracht.

Deze feestelijke avond eindigde zoals het begon – met een enorm applaus voor Bejamin Goodson, die net een paar dagen eerder zijn contract met Het Groot Omroepkoor verlengde.

De komende vijf jaar blijft hij als chef-dirigent van dit koor. Dat schept de nodige verwachtingen, gezien het brede repertoire van Goodson en de kwaliteit van dit laatste concert van dit seizoen.

Verder lezen, luisteren en kijken

Leden van het Groot Omroepkoor zingen de delen Rex tremendae, Confutatis en Lacrimosa uit het Requiem van Mozart tijdens de slotdag van de Radio 4 Hart & Ziel Lijst in 2013.

Eerder dit jaar gaf het Groot Omroepkoor een even indrukwekkend concert met de Boetepsalmen  van Arvo Pärt. Franz Straatman schreef er over.

Helaas had ik geen opname van Dixit Dominus van Händel door het Groot Omroepkor voorhanden, maar deze onder leiding van Sir john Elliot Gardiner, met een leuke korte toelichting  is meer dan een goede vervanging.