Youtube-portret: Giulietta Simionato
Giulietta Simionato: ze was één van de grootste mezzosopranen van de twintigste eeuw. Haar repertoire was zeer breed, haar dramatische talent alom geprezen en haar stem om niet te vergeten. Op 5 mei overleed ze. Een portret in beeld. Met dank aan Youtube.
,,De meest superieure, naadloze stem van laag naar hoog die ik ooit gehoord heb.” Dat zei tenor Jon Vickers eens over Giulietta Simionato. De mezzosopraan, geboren in Forli, was geliefd en gewaardeerd onder haar collega’s. Niet alleen vanwege die unieke stem, maar ook vanwege haar warmte, gevoel voor humor en professionaliteit.
Ze maakte haar debuut in 1927, maar het duurde jaren voordat ze echt doorbrak, omdat ze door bepaalde mensen dwarsgezeten werd. Pas in 1947 brak ze door, toen ze de titelrol in Mignon van Ambroise Thomas zong. Eerst in Genua, later bij de Scala in Milaan (waar ze tot dan toe alleen kleine rollen had gezongen).
Hieronder de aria ‘Io conosco un garzoncel’ van Mignon.
Vanwege haar omvangrijke stem en veelzijdigheid bouwde Simionato een zeer uiteenlopend repertoire op. Ze zong in Aida en Norma, maar ook in Il barbiere di Siviglia en Carmen. Om nog maar een paar ‘rolletjes’ te noemen.
Hieronder vier filmpjes ter illustratie van die veelzijdigheid. Allereerst de beroemde aria ‘Voi che sapete’ uit Mozarts Le nozze di Figaro. Het is een opname van een optreden in Tokyo in 1956.
Hieronder nog een fragment uit Tokyo, drie jaar later. Simionato zingt de Seguidilla uit Carmen, met Mario del Monaco als Don José.
Hieronder weer iets anders: Verdi. Simionato zingt ‘O don fatale’ uit Don Carlos van de Italiaanse componist. Het is een voorstelling uit 1962.
Simionato was goed bevriend met Maria Callas. Ze zongen ook vele keren samen, zoals in Norma en Anna Bolena van Donizetti. Beroemd is het duet dat de beide zangeressen zongen in een productie van Anna Bolena in 1957 in de Scala in Milaan. Hieronder het audiofragment.
Simionato overleed op 5 mei in Rome, een week voordat ze honderd jaar zou worden. Hieronder een ‘In Memoriam’-filmpje dat op Youtube geplaatst werd. Ze zingt een passage uit Tancredi van Rossini, een andere componist waar ze bedreven in was.
De auteur
1 Reactie
Wie de hierboven aangeprezen beeldfragmenten bekijkt, beseft meteen dat Giulietta Simionato niet alleen een uitzonderlijke zangeres, maar ook een geboren actrice was.
Enigszins ten onrechte (zij het zeker niet tot haar spijt) wordt ze vooral besproken als partner van Maria Callas. Hun eerste gezamenlijke optredens vonden plaats in Mexico-stad in 1950: Norma, Aida, Il Trovatore (alle bewaard en te beluisteren op CD). Daarna beschikken we nog over de allerbeste Norma-uitvoering ooit, nl. die onder leiding van Antonino Votto (dec. ’55), plus Donizetti’s Anna Bolena (apr.’57), Verdi’s Un Ballo in Maschera (dec.’57), Cherubini’s Medea (’61), alle in het Scalatheater in Milaan. En curieus genoeg eindigde die samenwerking met dezelfde opera als waarmee ze begon: Bellini’s Norma, in Parijs 1965.
Maar gelukkig is er een monografie (met bijgeleverde CD) die Simionato op zichzelf recht doet, geschreven door Jean-Jacques Hanine-Roussel: ‘Giulietta Simionato. How Cinderella became a Queen’, een vertaling van het Italiaanse ‘G.S. Come Cenerentola divenne regina’. Antiquarisch nog best wel te vinden en omwille van de discografie zeer aan te bevelen voor de verzamelaar!