Het Australische barokensemble Orchestra of the Antipodes heeft onder leiding van oprichter Antony Walker op fraaie wijze de tragédie-lyrique David et Jonathas van Marc-Antoine Charpentier op cd gezet. Jammer genoeg is de cast van matige kwaliteit.

Marc-Antoine Charpentier had als componist veel te lijden onder het regime van hofcomponist Jean-Baptiste Lully, die er streng op toezag dat de operawereld naar zijn pijpen danste.

Na de dood van Lully in 1688 kreeg Charpentier echter meer ruimte om zijn gang te gaan. Dat jaar componeerde hij David et Jonathas, een tragédie-lyrique. Het stuk is gebaseerd op het Bijbelse verhaal over David, koning Saül en diens zoon Jonathas. De paranoïde angst van Saül voor David en de hechte vriendschap tussen David en Jonathas staan centraal.

Ik vind het een interessante, originele opera. Charpentier schrijft verrassende, levendige muziek, met veel kleur en gevoel. De ‘prélude’ voor de vierde akte is bijvoorbeeld bijzonder teder en gevoelig en zo zijn er meer blijken van een geweldig componist.

Het Orchestra of the Antipodes, een gelegenheidsensemble van de beste barokmusici uit Australië, laat al dat fraais mooi uitkomen op deze opname uit 2008 onder leiding van Antony Walker, de oprichter van het ensemble.

Verrassend goed vind ik ook het koor Cantillation. Het is fraai van klank en treft telkens de juiste toon bij de verschillende scènes. Zo is de manier waarop het met wringende harmonieën ‘hélas, hélas’ zingt in de slotakte, waarin Saül en Jonathas het leven laten, knap en doordringend.

De cast vind ik wat uit de toon vallen bij deze sterke muzikale basis. Op een of andere manier sluit de solozang niet mooi aan op de klanken van het orkest. Het komt droog over en aan mij knaagt regelmatig het gevoel dat er meer in de zangpartijen zit dan ik te horen krijg.

De heks (La Phythonisse) is bijvoorbeeld slecht gecast en David (gezongen door Anders Dahlin) is niet altijd overtuigend. Het jeugdige ‘schaapherderkarakter’ heeft hij wel te pakken, maar de vele emoties waar hij over zingt, komen naar mijn idee niet goed uit de verf.

Duidelijker taal wordt gesproken door Dean Robinson als Saül, als je het mij vraagt nog de beste solist. Hij zit goed in zijn rol, heeft een prima stem en levert een sterk staaltje sterven in de slotakte.

Ook Simon Lobelson (Joabel) is overtuigend en Sara Macliver (Jonathas) heeft genoeg aan haar klank om te plezieren. Ze klinkt bijna als een jongenssopraan, wat perfect is om de onschuld en het verdriet van Jonathas uit te drukken.

Ook van hen kan ik echter niet zeggen dat de beleving ervanaf spat. Niettemin vind ik het zonder meer prijzenswaardig dat het Orchestra of the Antipodes en het label ABC Classics de moeite hebben genomen Charpentiers werk op te nemen. Dat is de opera wel waard.