La Scala perfect in grootse Verdi-show
Natuurlijk barstte woensdagavond 6 september het publiek in de stampvolle Concertgebouwzaal in gejuich uit voor koor en orkest van La Scala nadat het laatste akkoord van de triomfmars uit Verdi’s Aïda’had geklonken. Dirigent Riccardo Chailly had de tweemaal drie trompettisten opgesteld boven aan de statietrappen die leidden naar het orkestpodium. Met hun iets meer dan anderhalve meter lange instrumenten, de bekers goudglinsterend in het zaallicht, bliezen de Scala-musici het triomfantelijke tweevoudige thema door de ruimte van de zaal. Het effect was maximaal.
De show die het orkest en het koor van het Teatro alla Scala gaven met een geheel aan Giuseppe Verdi gewijd programma, zag er op papier aantrekkelijk uit. Maar tijdens de uitvoering bleek de sequens van koordelen, ouvertures en aanverwante orkestrale nummers toch een zware, te overweldigende ervaring. Het is begrijpelijk dat het Milanese operahuis eens flink wilde uitpakken in een negen steden omvattende tournee door westelijk Europa, mede om de 70-ste verjaardag te vieren van zijn chefdirigent. Het zou fijner zijn geweest als ook een of twee solisten waren meegereisd waardoor zij in aria’s of scènes met koor voor afwisseling hadden gezorgd.
Heksenkoor
Desalniettemin leverde de uitvoering sublieme momenten op. Het onderdeel uit Macbeth met de ouverture en het heksenkoor ‘Che faceste? Dite su!’zal mij lang bij blijven door het beeldende spel van het Scala-orkest en de felle, schrik opwekkende zang van het vrouwenkoor. Fantastisch om het befaamde ‘Patria oppressa’ met zoveel intensiteit en gloed in de samenklank te horen zingen door een perfect getraind koor met Verdi in de genen. Niet alleen het resultaat van het dynamische dirigeren van Chailly, maar ook van het inzepen door koordirigent Alberto Malazzi. Weliswaar kwam hij niet zelf dirigerend aan bod, maar Chailly haalde hem duidelijk naar voren in het slotapplaus.
De circa 50 mannen van het Scala koor (ruim 100 kelen) blonken uit in het met verve gezongen stoere koor ‘Si ridesti il Leon di Castiglia’uit Ernani. Wat een klankkracht stroomde er de zaal in. Een fraai staaltje van beeldende ensemble zang demonstreerde het koor ook in ‘Spuntato ecco il di desultanza’, uit de Italiaanse versie van Don Carlo. Met de sombere, goed gemarkeerde klanken van het orkest er onder, zag je als het ware de processie met de ketters die verbrand gaan worden.
Even alert
De vol klinkende kopersectie en de mooi kleurende houtblazers in het Scala-orkest zorgden voor spannende luisterervaringen in vele onderdelen van het programma. Verdi componeerde er magnifiek voor. Indruk maakte ook het strijkorkest met een royale, prachtig afgewerkte klank, door Chailly steeds met beeldende gebaren geleid.
In zijn dirigeren demonstreerde hij nog steeds even alert en overtuigend te zijn zoals wij hem kennen uit zijn gouden jaren bij het Koninklijk Concertgebouworkest toen hij ook complete opera’s van Verdi dirigeerde bij De Nederlandse Opera. Al met al een briljante show die merkwaardig genoeg van Engelse boventiteling was voorzien.
Verder lezen, luisteren en kijken
Franz Straatman keek op dit concert vooruit door terug te kijken.
Koor van La Scala in Verdi kort voorgesteld.
De auteur
