Geen categorieOperarecensieRecensies

Pretty Yende geeft ‘mooi’ opera feestje

Wie afgelopen zondagochtend niet de moeite had genomen om in de stralende zondagochtend zon af te reizen naar het Concertgebouw, heeft een sprankelende opera-traktatie gemist. De inmiddels tot wereldster uitgegroeide Zuid-Afrikaanse sopraan Pretty Yende vereerde ons land namelijk eindelijk weer eens met een bezoek. In 2008 schitterde ze op het Internationale Vocalisten Concours te Den Bosch, waar ze ook enkele prijzen in de wacht sleepte. Daarna was ze enkel nog een keer in Amsterdam te bewonderen in 2015 met Juan Diego Floréz (niet de minste en in ons land veel te weinig gehoorde tenor). Maar 15 jaar na haar grote doorbrak gasteerde ze in het AVRO TROS Zondagochtend Concert afgelopen weekend in de Amsterdamse muziektempel met een compact programma. De zondagochtend concerten duren immers slechts ongeveer een uur.

Italiaanse opera

Met een accuraat gespeelde ouverture van La Cenerentola van Rossini ving het geheel aan. Vervolgens werd het publiek in vogelvlucht door het Italiaanse operarepertoire geloodst. Yende zong een sprankelende ‘Una voce poco fa’, de openingsaria van Rosina in Il Barbière di Siviglia (Rossini). Op kinderlijke wijze, fladderde ze al koketterend met haar bloemrijke jurk, door de rijke coloraturen van deze aria. Dat ze geen perfecte triller bezit of dat ze af en toe wat minder secuur intoneert, wordt enkel door kniesoren opgemerkt. Hier staat een zangeres die op een zeer innemende wijze in staat is om een publiek in te pakken, zoals het hoort in een operaconcert. Haar plezier in het zingen is aanstekelijk en doet het publiek realiseren hoe weinig dat eigenlijk voorkomt.

Pretty Yende. Foto: Screenshot AVRO TROS © Place de l’Opera

Schakelen

Direct daaropvolgend zong ze de entree aria van Lucia in de Lucia di Lammermoor van Donizetti. Dit was voor mij een iets te grote overgang: van de frivoliteit van Rossini naar de dramatiek van Donizetti is zonder een tussenstuk niet slim. Yende is vocaal sterk genoeg om zich niet van de wijs te laten brengen, maar dramatisch was de schakeling voor haar ook iets te groot naar mijn idee.

Pretty Yende, dirigent Lorenzo Passerini en leden van het Antwerp Symphony Orchestra. Foto: screenshot Avro Tros© Place de l’Opera.

Na het fonkelend gespeelde tussenspel van de balletmuziek uit de Aida (Verdi), vervolgde Yende met de grote aria uit de eerste akte van La Traviata (eveneens Verdi). Deze rol zit haar als gegoten, hetgeen ook verklaart waarom ze deze rol over de hele wereld zingt in de grootste theaters. Ze bevat de dramatiek (hoewel jeugdig) voor de rol en ze beheerst de benodigde coloratuurvaardigheid. Deze combinatie is een zeldzaamheid onder de sopranen. Het resulteerde in een indrukwekkende vertolking van de moeilijke aria.

Het concert vervolgde met een prachtig, hoewel wat aan de trage (larmoyante) kant, gespeeld Intermezzo uit Suor Angelica van Puccini. De hele ochtend speelde overigens het Antwerp Symphony Orchestra uitstekend wat te danken was aan de bevlogen dirigerende jonge Italiaan Lorenzo Passerini (32).

Dirigent Lorenzo Passerini met leden van het Antwerp Symphony Orchestra. Foto: Screenshot AVRO TORS © Place de L’Opera

Het officiële gedeelte van het concert werd afgesloten met een lange scène uit La Rondine van Puccini. Uit een minder bekende opera (of eigenlijk operette) dan de drie eerder gebrachte scènes, maar met zoveel flair gezongen dat de luisteraar verlangde naar meer van het werk. Helaas zat dat er niet in, hoewel ze de prachtige aria uit La Rondine (‘Chi Il Bel Sogno di Doretta) best als toegift had kunnen zingen, maar de daarvoor benodigde piano ontbrak in het orkest.

Toegiften

Uiteraard werd het publiek wel getrakteerd op een tweetal toegiften: het nimmer ontbrekende ‘O mio babbino caro’ uit Gianni Schicchi van Puccini gaf ze prachtig ten beste, met lang uitgesponnen noten waarmee ze het publiek achter het orkest ook nog aan zijn trekken liet komen. Het leverde, als vanzelfsprekend bij deze aria, het grootste open doekje op voor de stralende zangeres.

Ovaties in het Concertgebouw voor Pretty Yende, dirigent Lorenzo Passerini en het Antwerp Symphony Orchestra. Foto: © Place de l’Opera.

Pretty

Ze sloot af met het eveneens toepasselijke ‘I feel pretty’ uit de West Side Story van Bernstein. Uiteraard zong ze ‘I am Pretty’ in de herhaling van de aria. Hoe fantastisch is het om, zo mooi als je bent, dat te kunnen zingen. Hierbij kun je ook altijd nog erin horen dat ze niet alleen mooi, maar ook gewoon Pretty is! Dat ze maar snel(ler) terug mag komen in ons land. @DNO:La fille du Regiment of La Rondine misschien?

Pretty Yende en dirigent Lorenzo Passerini. Foto: screenshot Avro Tros© Place de l’Opera.

 

Verder luisteren, kijken en lezen

Het AVRO TROS Zondagochtend concert werd ook live gestreamed en is hier (zonder toegiften) te zien.

Het concert is ook terug te beluisteren op NPO Radio 4. 

Place de l’Opera schreef regelmatig over Pretty Yende. Hier is een mooi interview uit 2015 van Jordi Kooiman.

 

Vorig artikel

Tenor Stephen Gould overleden.

Volgend artikel

Cultuurprijzen voor eigenzinnige makers

De auteur

Lennaert van Anken

Lennaert van Anken