Na haar ongelofelijk goede optreden als Brünnhilde in Götterdämmerung bij het Theater Freiburg sprak Place de l’Opera met Sabine Hogrefe om meer te weten te komen over deze prachtige, maar nog niet ontdekte ster. ,,Zelfs mijn moeder zag mijn temperament niet.”

Hojotoho Sabine. Je Brünnhilde in Freiburg gaf me vele kippenvelmomenten. Ik gok dat je binnenkort een internationaal bekende Walküre zal zijn. Kunnen we zeggen dat we je voor wat betreft Nederland ontdekt hebben of heb je hier al gezongen?
,,Nee, jammer genoeg heb ik nog niet opgetreden in Nederland, maar ik zou blij zijn als iemand me daar ontdekt.”

Krijg je zelf ook kippenveld als je zingt of is dat alleen iets van het publiek?
,,Ik ben zo druk met het creëren van mijn karakter, of beter, met het zíjn van mijn karakter, door te zingen en te acteren op een manier die mensen kippenveld geeft, dat ik zelf geen tijd heb om het te krijgen.”

Wanneer en hoe ontdekte je jouw stem en je theatrale talenten?
,,Volgens mijn ouders zei ik op mijn derde al dat ik een zangeres wilde worden. Het was mijn wens zo ver ik terug kan kijken. Maar in het begin was het moeilijk om mijn leraren te overtuigen, want ik was zó verlegen.

Ik herinner me dat ik een keer m’n best deed op een lied van Marika Rökk, waarvan de tekst was: ‘Ja das Temperament, ja das Temperament, das liegt mir so im Blut…’ Mijn moeder zei tegen me: ‘Sabine, zing alsjeblieft iets anders, niemand gelooft je’.

Zelfs mijn moeder zag mijn echte temperament niet. Tegenwoordig komt ze naar mijn voorstellingen en zegt ze: ‘Je bent vooruit gegaan – dat had ik nooit gedacht!’”

Had je in die tijd andere voorbeelden behalve Marika Rökk?
,,Om eerlijk te zijn, ik groeide op als een zanger zonder voorbeelden. Toen ik dertien was, waren mijn passies musical en operettefilms op de tv. Ik hield ervan om alles te doen: zingen, dansen en acteren. Tijdens mijn studies leerde ik ook tapdansen. Nu ben ik bij Wagner beland en zal ik nooit de kans krijgen om mijn tapdansen te laten zien…”

Wanneer werd je passie je beroep?
,,Dat was toen ik zeventien was en eindelijk een leraar vond die me les wilde geven, in Lübeck.”

In de regie van Frank Hilbrich in Freiburg liet je een menselijke, gepassioneerde Brünnhilde zien, een vrouw zonder helm en speer. Op welke manier werk je graag met regisseurs? En hebben hun concepten invloed op hoe je zingt?
,,Over het algemeen kan ik goed werken met regisseurs die een duidelijk idee hebben en iets speciaals en ongewoons van me willen. Dat wakkert bij mij de ambitie aan om uit te drukken waar zij naar zoeken en tegelijk technisch perfect te blijven zingen. Neem de Hojotoho-scène in Die Walküre. Daarin moest ik met geweld poppen om me heen gooien. Ik had twee weken repetities nodig om mijn zang met het acteerwerk in die scène te coördineren, maar ik ben trots dat het me gelukt is.”

Zijn er andere, niet-Wagner-rollen die je graag zou willen zingen?
,,Ik denk dat het hoog tijd is voor een paar van Strauss’ heldinnen. Ik heb er nooit één gezongen en men zegt dat je na Brünnhilde Elektra moet doen.”

Laten we het hopen. Maar wat zijn je huidige projecten?
,,Ik ben cover van Brünnhilde in Bayreuth, ik zing de volledige Ring in Freiburg, ik doe Les dialogues des Carmelites in Düsseldorf en Busoni’s Turandot in Dijon en vervolgens ben ik weer cover van Brünnhilde, dan bij de Metropolitan Opera.”

Wat is op dit moment je droom? Is het een bepaalde rol?
,,Mijn echte droom is dat ik zo lang mogelijk mag zingen en acteren op het toneel. In elk geval tot ik zestig ben! Ik hoop dat mijn stem zo fris blijft als dat die nu is en dat er een rol voor me zal zijn die ik op mijn lijf kan schrijven.”