Samen met zijn ensemble Il Complesso Barocco heeft barokspecialist Alan Curtis een verfijnde, overtuigende opname van de opera Berenice van Händel gemaakt, met zang van hoog niveau. Wel vind ik dat het werk door de ‘castratenbezetting’ aan geloofwaardigheid inboet.

Berenice, Regina d’Egitto is één van de vele opera’s die Georg Friedrich Händel schreef. Het werk was het slotstuk van het Covent Garden-seizoen 1737-1738, het meest ambitieuze seizoen dat Händel als impresario in Londen ooit samenstelde.

De opera is een warnet van liefde en politieke belangen. Berenice, de koningin van Egypte, is verliefd op Demetrio, maar moet om politieke redenen eigenlijk trouwen met Alessandro, die wel dik verliefd op haar is. Demetrio ziet ondertussen niets in Berenice, maar is verliefd op Selene, die ook de prins Arsace achter zich aan krijgt.

De verwikkelingen leiden tot veel smart, woede, verdriet en andere emoties die Händel konden inspireren tot het schrijven van vele aria’s. Want het is vooral een ‘nummertjesopera’: het verhaal sleept zich voort van aria naar aria (22 in totaal). Het maakt het prima geschikt voor cd. Ook zonder het verhaal te volgen, is het het luisteren waard.

Wat ik persoonlijk minder cd-bestendig vind, is de ‘castratenbezetting’ van diverse rollen. Alleen twee secundaire rolletjes (Aristobolo en Fabio) worden door mannenstemmen gezongen, in de hoofdrollen klinken vier vrouwen en een countertenor.

Zo wordt de edelmoedige Alessandro gezongen door de bijna meisjesachtige sopraan Ingela Bohlin. Ze zingt zeker fraai en het is vast heel authentiek en verantwoord om het zo te doen, maar haar personage verliest alle geloofwaardigheid. Zeker op een cd, als je verbeelding het werk moet doen. Het rijmt gewoon niet met elkaar.

Dan kun je nog beter het verhaal terzijde leggen en puur naar de muziek luisteren, want die is prachtig. Il Complesso Barocco levert een geweldige prestatie. Het speelt Händels partituur met verfijnde, pittige articulatie en weet de emoties van de personages kraakhelder over te brengen. Zo vliegen de vonken ervanaf wanneer Demetrio in de tweede akte in woede uitbarst, omdat hij denkt dat Selene hem ontrouw is.

De cast is eveneens sterk. Op de overdreven rollende ‘r’ van Romina Basso (Selene) na is de zang van hoog niveau.

Klara Ek geeft een uitmuntende vertolking van de titelrol. Met haar heldere stem legt ze alle worstelingen van Berenice bloot.

Opvallend vind ik ook Franco Fagioli als Demetrio. De countertenor laat een warm geluid horen, vol dramatiek. Bovendien beschikt hij over knappe coloraturen en een groot bereik. Alleen in het uiten van zijn woede vind ik hem begrensd. Daar mist hij kracht.

Mary-Ellen Nesi is voor mij de enige die echt iets mannelijks in haar rol (prins Arsace) weet te leggen. Haar donkere stem kleurt haar personage goed. Daarnaast zorgen haar rappe, vloeiende coloraturen voor diverse prachtige aria’s.